صاحب‌خبر - به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از تبریزبیدار، این روزها صف های طولانی خودروها در تبریز در مراکز بررسی معاینه فنی بیش از همه خودنمایی می کند و تب و تاب اخذ معاینه چنان بالاست که مردم ساعت ها در صف انتظار می ایستند گویا مسئولین پس از سالها برای حل معضل آلودگی هوای تبریز طرح با عنوان L.E.Z را در مرحله اجرا قرار داده اند و امیدوارند از این محل آلودگی هوای تبریز کاهش پیدا کند. البته همیشه دم دستی ترین راه یعنی تعطیلی مدارس در دستور کار بوده است! نمی دانیم شاید دانش آموزان منبع آلودگی هستند!؟ تبریز در دود جاگزین تبریز در مه! اهمیت توجه به آلاینده ها خصوصا در روزهایی که دوباره غبار سیاهی دود بر رخ تبریز نشسته دو چندان شده است، در باب منابع آلودگی هوای تبریز سخن ها بسیار گفته شده است تا جایی که این مساله فرصت جدل مسئولین هم شده است! اما باید بررسی شود در این بین چه شده است تبریز که روزگاری بزرگترین باغ شهر ایران بوده است امروز پس از هر بارش پاییزی و زمستانی در هاله ای از دود فرو می رود و امروز خبری تبریز در مه نیست! آلایندگی خودروها؛ سهم ناچیز مردم، قصور پر رنگ دستگاه های نظارتی به عقیده کارشناسان نزدیک به ۳۰ درصد آلایندگی تبریز مربوط به صنایع سوختی، نفتی و نیروگاهی تبریز است و سهم خودرو ها در این میان ۶۵ درصدعنوان شده و بقیه هم مربوط دیگر عوامل است. در این که برای حل آلودگی هوای تبریز تردد خودروها و به صورت اخص در محدوده مرکزی کاهش پیدا کند و استفاده از حمل و نقل عمومی افزایش یابد کسی شکی ندارد اما سوال اینجاست سهم مردم در تولید خودورهایی که حداقل استانداردها را ندارند چقدر است؟ بسیاری از مردم با خود می گویند مگر نه اینکه پیشگیری بهتر از درمان است پس چرا دستگاه های اجرایی و نظارتی آنجا که باید نظارت می کردند کاری انجام ندادند؟ چرا زورشان فقط به مردم می رسد؟! عبور از سهم آلایندگی کارخانه ها با بهانه ای به نام استاندارد زیست محیطی در کنار این مساله در طول سالهای اخیر که شدت الودگی هوای تبریز روز افزون شده است مسئولین به طور جالبی ازسهم ۳۰ درصدی صنایع عبور می کنند. به همین منظور بررسی بیشتر می خواهیم بدانیم نقش این صنایع در تغییر اقلیم تبریز چقدر بوده است؟ چه تفکر و مدیرتی موجب شده است که تبریز به این روزگار دچار شود؟ جانمایی فاجعه بار مشکل اصلی صنایع آلاینده تبریز اگر بخواهیم به صورت ویژه در بحث آلایندگی صنایع بحث کنیم به نام ۳ کارخانه می رسیم که اتفاقا هر سه ادعای دارا بودن اساندارد های الایندگی را دارند. این سه کارخانه به ترتیب نیروگاه حرارتی تبریز، پترشیمی تبریز و پالایشگاه تبریز هستند.نقطه اشتراک این سه کارخانه جانمایی فاجعه بار آنهاست که دقیقا در مسیر بادهای غرب و توده های مدیترانه قرار دارند به گونه ای که هرگاه بادی از آن سمت بوزد دودهایی حاصل از فرآیندهای این کارخانه ها به سمت تبریز روانه می شود حال می خواهد این دودها استاندارد باشند یا نباشند! وقتی برق تولیدی بناب ارزش کمتر از برق تبریز را دارد؟! نیروگاه تبریز در سال انتهایی رژیم سابق با سوخت اولیه مازوت و در سالهای پایانی دهه ۶۰ با سوخت گاز با هدف برق رسانی به صنایع پیرامونی تبریز و غیره توسعه پیدا کرد سوال از مسئولین وقت اینجاست اشتغال زایی و هر مساله ای دیگر چقدر اهمیت داشته برای انجام آن به این حرکت فاجعه بار اقدام شود. جالب اینجاست چندی پیش رئیس سازمان امور اقتصادی استان در پاسخ به انتقاد اعزازی نماینده بناب در خصوص لغو فاز سوم و چهارم نیروگاه بناب، کمبود اعتبار را دلیل این مساله عنوان کرده بود جالب اینجاست همین مسئولین برای توسعه نیروگاه تبریز، ساخت نیروگاه هریس و غیره از سرمایه گذاری کلان خارجی خبر می دهند! آیا تولید برق سوختی در مکانی همانند دشت بناب ارزش کمتر از دشت تبریز و هریس دارد! رکورد ۲۸ روز آلودگی تبریز در ماه در سوخت بی و سر صدای مازوت! جالب اینجاست سال گذشته در اثر فشار افکار عمومی و رسانه ها مسئولین ابتدا از فعالیت ۵ روزه نیروگاه تبریز با سوخت مازوت سخن گفتند اما هنگامی که فصل سرد سال به روزهای پایانی خود می رسید فرماندار تبریز از فعالیت نزدیک به یک ماهه نیروگاه تبریز با مازوت و فشار برخی برای انجام این مساله سخن به میان آورد! گفتنی است در دی ماه سال گذشته تبریز شاهد ۲۸ روز آلوده بود! سه هفته پیش هم فرماندار اسکو در جلسه شورای اداری این شهرستان از تاثیرات نیروگاه تبریز بر هوای این شهرستان نیز خبر داده است. پتروشیمی مهم تر است یا مس سونگون؟! پتروشیمی و پالایشگاه تبریز هم درست در میانه های دولت سازندگی در راستای هدف انتقال تمامی صنایع به چند شهر بزرگ صورت پذیرفت در ابتدا شاید این حرکت به عنوان حرکتی درست تلقی شود اما با گذشت کوتاهی از زمان، عمق فاجعه مشخص شد که آلایندگی تبریز و پیرامونش تنها بخشی از آن است! وقتی به بهانه های زیست محیطی برای توسعه مس سونگون توجه می کنیم ناخداگاه به این فکر واداشته می شود کاش در سالهایی که نهضت پتروشیمی سازی در همه جای کشور بدون نگاه ظرفیت های بومی برپا شده بود کمی به این صنایع پرسود پرداخته می شد! جالب اینجاست پس از سالها که دوباره همان تفکر امروز سکان اجرایی کشور را در دست گرفته است دردصدد توسعه این صنایع است! امام جمعه تبریز هم در مراسم افتتاح مخزن جدید پتروشیمی از آلودگی این شرکت برای تبریز و روستاهای اطراف انتقاد کرد. کار به همین جا ختم نشد و حجت الاسلام ال هاشم در خطبه های نماز جمعه کنایه وار نسبت به حفظ استاندارد محیط زیستی توسط شرکت پتروشیمی ابراز امیدواری کرد. آلودگی هوای تبریز محصول سازندگی معلول! آلودگی هوای تبریز برخلاف دیگرشهرها محصول عینی تفکر اشتباهی است که خود را سازندگی نامید تفکری که نمود اشتباهات فاجعه بار آن امروز بر تن تبریز سنگینی می کند! در این میان هم شاید مسئولینی همچون امام جمعه تبریز به داد مردم برسند. انتهای پیام/∎​