بدون شک،جشنواره فیلم فجر با همه فراز و نشیب هایش و حتی انتقاد و اعتراض هایی که نسبت به کمیت و کیفیت آن صورت می‌گیرد، یکی از مهمترین اتفاقات فرهنگی و سینمایی کشور است که نمی توان منکر تاثیرات مثبت و منفی آن شد. هرچقدر هم که اهالی مطبوعات و سینما، به ویژه منتقدان سینما، از سطح کیفی یا نحوه برگزاری آن شاکی باشند، اما حضور در این جشنواره برای آنها مهم است.
اکنون دو ماه تا شروع این جشنواره زمان باقی مانده، اما زمان صدور کارت جشنواره فرار رسیده و باز هم تب‌و‌تاب برای دریافت کارت حضور در این جشنواره در بین اهالی سینما و مطبوعات آغاز شده. واقعیت این است که بعد از برگزاری سی و اندی از جشنواره فیلم فجر، هنوز ساز و کار روشن و مشخصی برای چگونگی و شرایط حضور در آن وجود ندارد و هر ساله شاهد تغییر و تحولات یا وضع قوانین و قواعد تازه ای برای دریافت کارت جشنواره هستیم و هر سال هم عده ای شکایت دارند که کارت به آنها نرسیده یا از امکان دریافت کارت مورد نیاز برای رسانه خود برخوردار نیستند.
در زمان برگزاری جشنواره هم گاهی شاهدیم که کارت برای برخی از متقاضیات صادر نشده یا این اتفاق با تاخیر و گاه بعد از گذشت یکی دو روز از جشنواره صورت می گیرد. ضمن اینکه در طی سالهای گذشته، همواره با این معضل مواجه بودیم که صندلی های جشنواره توسط افراد غیرسینمایی و غیر مرتبط پر شده؛ در حالی که برخی افرادی که کارت جشنواره هم داشتند، پشت سالن های سینما ماندند و نتوانستند فیلم را ببینند یا به شکل ایستاده و نامناسب مثلاً نشستن در کف سالن، به تماشای فیلم نشستند.
امسال هم برج میلاد دیگر کاخ اصلی جشنواره نیست و سینماهای دیگری برای اهالی مطبوعات و سینما در نظر گرفته شده است. اینکه برج میلاد پس از سالها به عنوان مکان اصلی جشنواره جا به جا می شود،جای اشکال نیست و اتفاقاً با توجه به انتقاداتی که درباره دسترسی به این مکان یا اشکالی که سالن سینمای آن داشته و فاقد پرده سینمایی استاندارد بوده، تصمیم درستی هم است؛ اما تغییرات سالانه و اینکه هیچ سیاست ثابت و مشخصی در این باره وجود ندارد و هر سال باید شاهد تغییر و جابه‌جایی مکانی باشیم، یا هر سال قوانین جدیدی به عنوان شرایط دریافت کارت جشنواره وضع می شود، جای اشکال دارد و ثبات مدیریتی جشنواره را خدشه دار می کند.
به نظر می رسد که مسؤولان برگزاری جشنواره باید با حضور نمایندگان رسانه های مختلف، جلسه ای مشترک بگذارند و با ارزیابی تمام ابعاد و جوانب این جشنواره در یک همفکری و هم افزایی جمعی به ساختاری روشن و راهگشا که رضایت شرکت کنندگان در این جشنواره را هم تامین کند، در این باره سیاست گذاری کنند.
مثلاً یک سینمای استاندارد که امکان دسترسی به آن برای غالب شرکت کنندگان آسان بوده یا از امکانات جانبی و رسانه ای قابل قبول برخوردار باشد، آماده شود تا هر سال جای این نگرانی وجود نداشته باشد که آیا فلان نشریه یا روزنامه یا فلان خبرگزاری و پایگاه خبری از رسیدن به جشنواره باز می ماند یا خیر. یا هیچ منتقد سینمایی که فرد شناخته شده ای است و سالها در این حوزه قلم زده، برای دریافت کارت جشنواره دچار دردسر و پیچ و خم های بورکراسی و اداری نشود.
جشنواره با حضور همین خبرنگاران و اهالی رسانه، شور و حال می گیرد و پویایی خود را حفظ می کند؛ لذا باید تسهیلات لازم برای حضور آسان این افراد در جشنواره فراهم شود تا هر سال شاهد گله گذاری بخشی از آنها نباشیم که یا موفق به دریافت کارت جشنواره نشده اند یا برای حضور در جشنواره با مشکل و مانع مواجه شده اند.
یادمان باشد که جشنواره فیلم فجر، یک ملک و محیط شخصی و گروهی نیست و باید امکان حضور همه کسانی که برای سینما و ارتقاء آن کار می کنند، فراهم شود تا بتوان جشنواره فیلم فجر را به یک جشن ملی بدل کرد.
بدیهی است که لازمه این کار، هم حضور افرادی است که با سینما پیوند حرفه ای دارند و هم مانع شدن از حضور افراد غیر حرفه ای که جای افراد حرفه ای را تنگ نکنند. آنچه ضروری است، تدوین یک آیین نامه و ساز و کاری است که کمتر دچار نوسان بوده و بتوان هر سال با اتکاء به مفاد آن، جشنواره را به درستی مدیریت کرد.

code