به گزارش خبرنگار مهر، محسن هاشمی در کنگره ۶۰ سال مددکاری اجتماعی در ایران گفت: مددکاری اجتماعی در برابر مددجویان اجتماعی مطرح می شود، مددجویان نیز عمدتا قربانی آسیب های اجتماعی هستند.از کسانیکه که به علت فقر یا ضعف در سیستم سلامت و بیمه ای کشور قدرت تامین نیازهای درمانی خود را ندارند تا معتادان، بی خانمانان، فقرا و بزهکاران همه به نوعی قربانیان آسیب های اجتماعی هستند و باید به این نکته توجه داشت که دوره نگاه های واپس گرا و فاشیستی که قصد محو آسیب های اجتماعی و آسیب دیدگان و مددجویان اجتماعی را دارد گذشته است.

وی افزود: آسیبهای اجتماعی یک واقعیت و مساله است و بهترین شیوه مواجه شدن با یک مساله تلاش برای حل آن است نه پاک کردن صورت مساله. در اینجا باید به یک مثلث در جهت مواجهه با آسیبهای اجتماعی اشاره کنم، دولت یا حاکمیت، مدیریت شهری و جامعه مدنی اضلاع سه گانه این مثلث هستند.

رئیس شورای شهر تهران اظهار کرد: از منظر قانونی و احکام اسلامی و ابعاد فقهی، دولت به چند جهت در مورد آسیبهای اجتماعی و مددجویان اجتماعی مسئولیت دارد، از بعد تامین معیشت، حفظ نظم و امنیت جامعه و حقوق عمومی مددجویان وظایفی به عهده حاکمیت گذاشته شده است که در قالب دستگاه ها و سازمانهای مختلفی نظیر کمیته امداد امام خمینی، بهزیستی، بنیاد برکت و سایر دستگاههای مسئول در حاکمیت و دولت مامور انجام این وظایف هستند.

به گفته وی، در جامعه مدنی نیز از داوطلبان در قالب تشکل ها وسازمانهای مردم نهاد یا سمن، جهت سازماندهی مددکاری اجتماعی استفاده می شود، نیروهای داوطلب جامعه، بار بزرگی از مددکاری اجتماعی را به دوش دارند و تجربه نشان داده است که بیشترین اثربخشی را فعالیت بخش غیردولتی و نهادها وتشکلهای مردم نهاد وخیریه در حوزه مددکاری اجتماعی داشته است.
اما ضلع سوم این مثلث مدیریت شهری است، اینکه مدیریت شهری چه وظایفی در حوزه مقابله با آسیبهای اجتماعی برعهده دارد، بحث کارشناسی گسترده ای است.

هاشمی گفت: با توجه به اینکه مدیریت شهری، منابعی نظیر درآمد نفت، یا مالیات های عمومی و انفال را در اختیار ندارد، نمی تواند مانند حاکمیت و دولت درگیر موضوع مقابله با آسیبهای اجتماعی شود اما این به معنای پاک کردن صورت مساله و نادیده انگاشتن نقش مدیریت شهری در مقابله با آسیب های اجتماعی نیست. به نظر می رسد قدر متقن نقش مدیریت شهری در مقابله با آسیبهای اجتماعی، ارائه خدمات عمومی جهت حفاظت از منظر و فضای شهری است.

وی گفت: به طور نمونه در موضوع معتادان متجاهر که یکی از معضلات برخی مناطق تهران مانند پارک هرندی است، ورود مدیریت شهری به برخورد با این معتادان یا اقدامات پلیسی نه در حیطه وظایف شهرداری است و نه تاکنون اثر مثبتی داشته است، از سوی دیگر ارائه خدمات مددکاری اجتماعی به این گروه پرجمعیت نیز بسیار پرهزینه و کم بازده است، مدیریت شهری می تواند به جای دو برخورد تند و ملایم فوق، مسیر میانه را برگزیند و با ارائه خدمات گرمخانه ای، این بخش را تا حدودی ساماندهی کرده و علاوه بر بهبود محیط شهری، زمینه و زیرساخت ارائه خدمات مددکاری را که می تواند از سوی جامعه مدنی و داوطلبان مردمی ارائه شود فراهم کند.

رئیس شواری شهر تهران گفت: در سایر حوزه های مقابله با آسیبهای اجتماعی نیز، مدیریت شهری به همین شکل می تواند ورود کند و از ظرفیت سازمانهای مردم نهاد برای مددکاری اجتماعی استفاده کند، که به نظر می رسد سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران بایست ابزار بسترسازی در این حوزه باشد واین سازمان می تواند با مهندسی مجدد و تقویت به ارتقای بسترهای ارائه خدمات اجتماعی در شهر تهران کمک کند. اما نباید به گونه عمل شود که تصدی گری در مددکاری اجتماعی، به حاکمیت ومدیریت شهری سپرده شود چرا که تجربه بشری و جوامع توسعه یافته نیز حکایت از این دارد که استفاده از ظرفیت جامعه مدنی و فراگیر کردن کار داوطلبانه بهترین و موثرترین مسیر در حوزه مددکاری اجتماعی است.