جهان نيوز - دکتر محمد لطفی زاده: در منابع شیعه و سنّی از رسول اعظم صلی‌الله علیه و آله نقل شده که فرموده‌اند: الدّینُ النَّصیحةُ یعنی دین عبارت از خیرخواهی و نصیحت است و هنگامی‌که از ایشان سؤال شد نسبت به چه کسانی؟ فرمودند: نسبت به خدا و کتاب او و پیامبرش و حاکم مسلمانان و توده مردم.
مشخص است که نصیحت‌کردن طیف وسیعی دارد و چون شامل مسئولین ارشد هم می‌شود و جنبه امر به معروف و نهی از منکر نیز دارد گاهی برخی که چه بسا ظاهر مذهبی دارند تصور می‌کنند با برخی اقدامات و سخنرانی‌ها، در جایگاه نصیحت‌کننده قرار دارند و می‌پندارند در مسیر الهی قدم برمی‌دارند. حال ببینیم واقعیت چیست؟
در قرآن کریم با دو نوع نصیحت‌کننده روبرو هستیم. یکی پیامبر الهی مانند جناب هود علیه‌السلام (آیه 68 سوره اعراف) که خود را ناصِح معرفی فرموده است (اَنا لَکُم ناصِحٌ اَمین / من برای شما خیرخواهی امین هستم) و دیگری شیطان که به دروغ قَسم خورد خیرخواه جناب آدم و حوّا است و به بیان امام رضا علیه‌السلام، آن دو که تاکنون قَسم دروغ نشنیده بودند به شیطان اعتماد کردند. هرچند این موضوع ترک اولی (و نه گناه) و قبل از نبوّت حضرت آدم بوده است (وَ قاسَمَهُما اِنّی لَکُما لَمِنَ النّاصِحین / شیطان قسم خورد که من خیرخواه شما هستم...سوره اعراف، آیه 21).
یک معنای غیرمشهور اما دقیق و معتبر نصیحت، خیاطی کردن است. ناصِح آن فردی است که شکاف‌ها را مانند خیاط می‌دوزد و پیوند می‌دهد و آنکه مانند شیطان در پی بیرون کردن لباس وحدت و تقوا از بدن جامعه و مانند برادران یوسف علیه‌السلام (که می‌گفتند اِنّا لَهُ لَناصِحون / ما قطعاً خیرخواه یوسف هستیم ... آیه 11 سوره یوسف) به دنبال ایجاد شکاف در جامعه و از بین بردن وحدت است، نصیحت‌کننده نیست و کارش نیز الهی نخواهد بود.
لذا اگر در قرآن کریم، زن و شوهر هم به عنوان لباس برای یکدیگر معرفی شده‌اند باید با نصیحت خیاطانه عیوب هم را بپوشانند و لباس تقوا به تن یکدیگر کنند و این معنای دقیق خیرخواهی است. همین رخداد باید در جامعه هم دیده شود و اگر کسانی با سخنرانی یا هر رفتاری که خدای ناکرده با دروغ هم همراه باشد، مخالف وحدت قدم بردارند، نصیحت آنان حتی نسبت به مسئولین ارشد، در نقطه مقابل نصیحت الهی خواهد بود. امید که ما ناصِح به معنای دوزنده‌ی شکاف‌ها و وحدت‌آفرین باشیم.
∎
مشخص است که نصیحت‌کردن طیف وسیعی دارد و چون شامل مسئولین ارشد هم می‌شود و جنبه امر به معروف و نهی از منکر نیز دارد گاهی برخی که چه بسا ظاهر مذهبی دارند تصور می‌کنند با برخی اقدامات و سخنرانی‌ها، در جایگاه نصیحت‌کننده قرار دارند و می‌پندارند در مسیر الهی قدم برمی‌دارند. حال ببینیم واقعیت چیست؟
در قرآن کریم با دو نوع نصیحت‌کننده روبرو هستیم. یکی پیامبر الهی مانند جناب هود علیه‌السلام (آیه 68 سوره اعراف) که خود را ناصِح معرفی فرموده است (اَنا لَکُم ناصِحٌ اَمین / من برای شما خیرخواهی امین هستم) و دیگری شیطان که به دروغ قَسم خورد خیرخواه جناب آدم و حوّا است و به بیان امام رضا علیه‌السلام، آن دو که تاکنون قَسم دروغ نشنیده بودند به شیطان اعتماد کردند. هرچند این موضوع ترک اولی (و نه گناه) و قبل از نبوّت حضرت آدم بوده است (وَ قاسَمَهُما اِنّی لَکُما لَمِنَ النّاصِحین / شیطان قسم خورد که من خیرخواه شما هستم...سوره اعراف، آیه 21).
یک معنای غیرمشهور اما دقیق و معتبر نصیحت، خیاطی کردن است. ناصِح آن فردی است که شکاف‌ها را مانند خیاط می‌دوزد و پیوند می‌دهد و آنکه مانند شیطان در پی بیرون کردن لباس وحدت و تقوا از بدن جامعه و مانند برادران یوسف علیه‌السلام (که می‌گفتند اِنّا لَهُ لَناصِحون / ما قطعاً خیرخواه یوسف هستیم ... آیه 11 سوره یوسف) به دنبال ایجاد شکاف در جامعه و از بین بردن وحدت است، نصیحت‌کننده نیست و کارش نیز الهی نخواهد بود.
لذا اگر در قرآن کریم، زن و شوهر هم به عنوان لباس برای یکدیگر معرفی شده‌اند باید با نصیحت خیاطانه عیوب هم را بپوشانند و لباس تقوا به تن یکدیگر کنند و این معنای دقیق خیرخواهی است. همین رخداد باید در جامعه هم دیده شود و اگر کسانی با سخنرانی یا هر رفتاری که خدای ناکرده با دروغ هم همراه باشد، مخالف وحدت قدم بردارند، نصیحت آنان حتی نسبت به مسئولین ارشد، در نقطه مقابل نصیحت الهی خواهد بود. امید که ما ناصِح به معنای دوزنده‌ی شکاف‌ها و وحدت‌آفرین باشیم.