جواد محرمي
سي و چهارمين جشنواره فيلم كوتاه تهران را بايد در بي‌احترامي به اصحاب رسانه و خبرنگاران ركورددار و پيشرو قلمداد كرد. با اينكه پرديس سينمايي ملت به اندازه كافي فضا دارد، اما برگزار‌كنندگان جشنواره براي هر غرفه بي‌ربط و با ربطي فضا اختصاص داده‌اند، جز اهالي رسانه.
در حالي كه براي مديران و متوليان خود جشنواره ميز و صندلي و فضاهاي بي‌حد وحصر تعبيه شده،اما متأسفانه و در كمال بي‌احترامي، براي خبرنگاران تنها چند صندلي بدون ميز در نظر گرفته شده است. جالب است كه برخلاف معمول تقريبا هيچ كامپيوتر يا لپ‌تاپي نيز براي خبرنگاران وجود ندارد. در عين حال تا دلتان بخواهد غرفه كتاب و غرفه‌هاي متعدد حصاربندي شده براي اعضاي ستاد و كارمندان جشنواره اختصاص يافته‌است. كارمنداني كه صرفاً در حال نشستن و خوش و بش هستند و ظاهراً وظيفه معيني بر عهده آنها نيست. اجتناب از در اختيار قرار‌دادن حتي يك ميز معمولي و چند لپ‌تاپ براي نمايندگان رسانه در جشنواره فيلم كوتاه تهران در حالي رقم مي‌خورد كه سازمان سينمايي و انجمن سينماي جوان به عنوان متولي برگزاري اين رويداد طي سال‌هاي اخير از امكانات مالي بي‌سابقه‌اي برخوردار بوده و محدوديت مالي براي ارائه خدمات عادي به اصحاب رسانه به طور قطع مطرح نبوده است. كارمندان ستادي و روابط عمومي جشنواره فيلم كوتاه نيز تنها وظيفه و تكليف تعريف شده‌اي كه خود را ملزم به انجام آن مي‌بينند، ارائه كارت شناسايي و ژتون غذاست و حتي نسبت به پيگيري براي حل امور خبرنگاران استنكاف مي‌كنند.
جالب است كه به دليل ناآشنايي روابط عمومي با خبرنگاران سينمايي و به خاطر بي‌دقتي خيلي از كارت‌هاي خبرنگاري هم دچار اشتباه و نقصان هستند. همه اين بي‌مهري‌ها به نمايندگان رسانه كه علي‌القاعده بايد امكانات عادي جهت انجام وظايف ذاتي براي آنها فراهم باشد، در حالي رقم مي‌خورد كه به محض ورود مديران و مسئولان مربوطه همه اعضا جهت شرف‌يابي و پاچه‌خواري دست از پا نمي‌شناسند. اين را مي‌شود از استنكاف جهت ارائه شماره تلفن فيلمسازان به نمايندگان رسانه از سوي روابط عمومي جشنواره به وضوح فهميد، همه اينها را اضافه كنيد به ضعف استراتژي مديران انجمن سينماي جوان كشور در سمت و سو دادن به مضامين، دغدغه‌ها و افكار فيلمسازان جوان كشور، طوري كه در اغلب آثار به جز چند نمونه معدود، نه‌تنها سرگرمي به عنوان عنصر اصلي سينما اساساً محلي از اعراب ندارد كه رعايت اصول اوليه و بديهي فيلمنامه‌نويسي و كارگرداني نيز به چشم نمي‌خورد، در مقابل تا دلتان بخواهد دغدغه‌هاي سطحي، كليشه‌اي و نخ‌نما همچنان در آثار دست برتر را دارند.
نظر شما