پایگاه خبری اقتصادی تراز: سلمان خدادادی نماینده مردم شهرستان ملکان (آذربایجان شرقی)در مجلس شورای اسلامی با اشاره به اینکه سفر اعضای کمیسیون اجتماعی با محوریت بررسی مسائلی مانند اشتغال و کارآفرینی انجام شده است و با بیان تجربه دو کشور چین و تایلند در کاهش بیکاری و آسیب های اجتماعی، می گوید: «کشورهای چین و ویتنام در زمینه‌‌‌های اجتماعی همچون کارآفرینی، ایجاد اشتغال و مدیریت حاشیه نشینی جزو موفق‌‌ترین کشورهای دنیا هستند. نرخ بیکاری کشور چین 2 درصد و نرخ بیکاری تایلند نیز 2 و نیم درصد است».

خدادادی ادامه می دهد: «کشور چین مشکلی به نام طلاق وجود نداشته و در تایلند نیز نرخ آمار طلاق بسیار پایین است. علاوه بر این مفاسد اجتماعی نیز در این کشورها وجود نداشته و معضل حاشیه نشینی و مسکن را نیز حل کرده اند. بنابراین این کشورها را می توان نمونه موفقی در مدیریت آسیب‌‌های اجتماعی دانست و از تجارب و الگوهای آنها برای مدیریت آسیب های اجتماعی بهره برد».

خدادادی افزود: «همچنین در این سفر از نزدیک در جریان اموری مانند تجارت تجاری، نوع حمایت ها از کارگاه های کوچک، قوانین و روابط کار، بیمه بیکاری، نوع اشتغال و به کارگیری کارگران قرار گرفتیم.»

عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی، با بیان اینکه در حال تهیه و تدوین گزارش سفر کمیسیون و ارائه آن به هیات رئیسه مجلس هستند، می گوید: «به دنبال آن هستیم با همکاری دولت طرح هایی را طراحی و تدوین کنیم تا بتوان الگوهای موفق کشورهای مذکور را در کشور پیاده سازی کرد؛ در این رابطه اگر بتوان حتی 20 درصد تجاربی که در سفر به کشورهای «تایلند» و «چین» کسب کردیم را در کشور پیاده سازی و عملیاتی کنیم به طور قطع تاثیر بسیار زیادی را در حل آسیب های اجتماعی خواهد داشت»

گفتنی است طبق اعلام وزارت خزانه داری چین در سال 2015 بیش از 30 درصد ازدواج ها به طلاق ختم شده است. براساس این گزارش میزان طلاق در سال 2005 به ازای هر چینی (نرخ خام طلاق) 1.37 درصد بوده است که در سال 2015 بیش از دو برابر خود یعنی 2.79 درصد رسیده است. (اینجا+).

همچنین سیاست چین در زمینه پایین نگه داشتن هزینه های تولید، سبک خاصی از قرارداد و تعیین دستمزد در این کشور به وجود آورده است که ماحصل آن زندگی سخت و مشقت بار کارگران چینی است (مطالعه بیشتر+) که اعتصابات و درگیری ها متعددی را تا به حال رقم زده است که البته صدا و سیمای ایران هم تا به حال چندین مستند در این باره پخش کرده است.

این سخنان عضو کمیسیون اجتماعی مجلس درحالی مطرح می شود که الگو قراردادن کشور تایلند در زمینه کاهش آسیب های اجتماعی شبیه طنز و فکاهی است. جالب است که حتی با یک جستجوی ساده در فضای مجازی هم می توان فهمید کشور تایلند یکی از 10 مقصد اصلی گردشگری جنسی دنیا بوده و فساد اخلاقی به صورت سازمان یافته و به عنوان محل درآمد موثر برای آن کشور پذیرفته شده است.

صنایع عمده تایلند شامل صنعت تولید لوازم برقی، قطعات لوازم برقی، قطعات رایانه و اتومبیل می باشند اما صنعت گردشگری در تایلند حدود 6درصد از اقتصاد این کشور را می سازد. روسپیگری و تجارت جنسی نیز عملاً تبدیل به بخشی از اقتصاد تایلند شده اند. محیط فرهنگی که با فقر آمیخته شده است و وسوسه پول موجب شده اند روسپیگری و تجارت جنسی به ویژه در تایلند رواج یابد. در یک برآورد که درسال 2003 میلادی انجام شد معلوم شد که روسپیگری و تجارت جنسی با در آمد 4.3 میلیارد دلار در سال حدود 3درصد از اقتصاد تایلند را می سازند. طبق پژوهشی که دانشگاه چولالونگ کورن درباره اقتصاد تایلند انجام داد بین سالهای 1993 تا 1995، روسپیگری حدود 2.7درصد از تولید ناخالص ملی تایلند را تشکیل می داد. تصور می شود که حداقل 10درصد از دلارهای جهانگردان صرف تجارت جنسی می شود(اینجا+).
لازم به ذکر است براساس آمارهای جهانی، به ازای هر 10.000 کارگر تایلندی، 45 کارگر جنسی وجود دارد که منبع درآمدشان از طریق فحشا و تن فروشی بدست می آید. همچنین دولت تایلند این کارگران را مجبور به ثبت اطلاعات و اخذ کارت بهداشت کرده و از آنان مالیات دریافت می کند. فاحشه‌ها در تایلند به طور متوسط در شبانه روز 143 دلار درآمد کسب می‌کنند (اینجا+).

به هر حال گرچه آمار قابل استنادی از میزان درآمد سالانه کشور تایلند از عرضه فحشا و روسپیگری در مراکز آماری جهان وجود ندارد، اما همین دو آمار تعداد کارگران جنسی و رتبه تایلند در جذب گردشگران جنسی کافی است تا حقیقت تلخ فروش غیرت در آن کشور را آشکار سازد.علاوه برآن، آمار بالای مبتلایان به ایدز، برده داری، فقر گسترده، آمار سرسام آور سرقت، کلاهبرداری و خشونت علیه 20میلیون گردشگر سالیانه، نزاع های دسته جمعی و قبیله ای از معضلات اصلی جامعه و مردم تایلند است (اینجا+).
با این حال اینکه نماینده محترم مجلس کشورمان چرا به این چنین نتیجه ای رسیده است که باید کشور تایلند را الگوی جمهوری اسلامی ایران در زمینه کاهش آسیب های اجتماعی قرار دهد؛ خود جای تاسف دارد.