سامان آسمانی- شهروند| احتمالا کسی از تعداد کنسرت‌ها و تئاترهایی که برای صرف در امور خیریه برگزار می‌شود، خبر دقیقی ندارد. در‌سال‌های اخیر، حضور هنرمندان در امور خیریه به امری رایج در جامعه ایرانی مبدل شده است. فلان خواننده نامدار بخشی از عواید کنسرتش را به بیماران جذامی اختصاص می‌دهد و دیگری برای بهبود خدمات‌درمانی کودکان مبتلا به ام‌اس به میدان می‌آید. در حوزه تئاتر هم این مسأله به رسمی دراز دامن مبدل شده که بسیاری از گروه‌ها بخشی از عواید اجراهایشان را به بخشی از کودکان نیازمند اختصاص می‌دهند که از قضا بسیاری از آنها از طبقه فرودست جامعه هستند یا با بیماری سختی دست به گریبان یا کودک بی‌سرپرست به حساب می‌آیند یا کودک بدسرپرست.
هرچه هست، حالا خیلی از هنرمندان نیک می‌دانند دست گشاده‌داشتن نه‌تنها از رزقشان کم نمی‌کند بلکه بر محبوبیت و علاقه مردم به آنها می‌افزاید.
با این حال می‌شود گفت، در بسیاری از موارد نظیر آنچه در ‌درصد بالایی از فعالیت‌های خیریه با آن مواجه هستیم، هنرمندان هم در همکاری با موسساتی که دستی بر آتش امور خیریه و حسنه دارند، بیشتر در فکر پرداختن به معلول‌ها هستند تا علت‌ها. جز در مواردی انگشت‌شمار. آنها صرفا می‌خواهند کاری کنند که نام نیکی داشته باشند. در این میانه، توجه به ظرفیت‌های موجود انسان‌هایی که حمایت از آنها می‌تواند کمک‌رسانی را تسریع کند، از سهم بسزایی برخوردار نبوده است.
دوشنبه‌شب اما ایوان شمس تهران میزبان کنسرت خیریه‌ای بود که گردانندگانش سودای توجه به قشر دیگری را در سر دارند. موضوع فعالیت موسسه خیریه «آراسته» که کنسرت خیریه‌ای را با حضور سالار عقیلی و گروه موسیقی راز و نیاز برگزار کرد، حمایت از نخبه‌هاست. نخبه‌هایی که استعداد خدادادی و تلاش‌شان آنها را به موقعیتی رسانده که اگر دست مهربانی یاری‌شان کند، احتمالا می‌توانند به چهره‌های موفقی مبدل شوند و خیر جمعی حاصل از موفقیت آنها، به افراد بیشتری خواهد رسید.  آن‌طور که مدیر موسسه آراسته می‌گفت، سالار عقیلی خواننده شناخته‌شده موسیقی ایرانی وقتی برای همکاری با موسسه دعوت می‌شود، خیلی سریع جواب مثبت می‌دهد. با همسرش حریر شریعت‌زاده به دفتر موسسه آراسته می‌روند.
خواننده آواز ایرانی و همسرش که نوازنده ثابت گروه راز و نیاز هم هست، بعد از آن‌که در جریان کارهای این موسسه قرار می‌گیرند، تصمیم می‌گیرند خیلی سریع دست به کار شوند و اجرای کنسرتی همت عالی را به مدیران موسسه پیشنهاد می‌کنند.
«نخبه‌پروری به جای نخبه‌کشی برای ایرانی بهتر» حاصل آن جلسه می‌شود.
دوشنبه دوم مردادماه بسیاری از آنها که یا مشتاق صدای عقیلی و نوای گروه موسیقی‌اش هستند یا دستشان به کار خیر می‌رود اما دنبال جزییات بیشتری از این اقدام‌اند، به ایوان شمس می‌روند تا 3ساعتی میهمان موسیقی و حرف دل باشند.
قیمت بلیت‌ها، 125‌هزار تومان است اما از این میان هیچ بخشی از عواید بلیت‌فروشی به گروه موسیقی و میهمانان هنرمند نمی‌رسد.
بناست میهمان‌ها به میل خودشان هر کمکی که دوست دارند و از دستشان برمی‌آید، انجام دهند. صندوق‌های دربسته بیرون از سالن آماده دریافت کمک‌ها هستند. محل هزینه این عواید هم از قبل معلوم شده است. موسسه آراسته تلاش می‌کند با بورسیه چهره‌های نخبه در شاخه‌های مختلف تحصیلی و هنری کمک‌هزینه‌های تحصیلی، مسکونی و علمی را برای آنها فراهم کند تا دست‌کم بخشی از جوان‌های این سرزمین به دلیل نداشتن زمینه‌های مالی مناسب بخت پیشرفت را از دست ندهند.  امین تارخ، صدیقه بنایی (پوری بنایی) و لاله اسکندری ازجمله هنرمندانی هستند که با دعوت موسسه آراسته به ایوان شمس آمده‌اند تا همراه با مردم مشتاق نظاره‌گر اجرای گروه راز و نیاز باشند.  پیش از اجرای موسیقی مجری برنامه از امین تارخ و پوری بنایی دعوت می‌کند تا از پشت بلندگو با حاضران سخن بگویند.  امین تارخ در ابتدا از این دعوت جا می‌خورد. با لبخندی که بر لب دارد، علت تعجبش را برای حاضران بازگو می‌کند: راستش موسسات خیریه همیشه بانی خیر‌اند اما این‌بار انگار من در دامشان افتاده‌ام، چون قرار نبود صحبت کنم.
با طنزی در کلام ادامه می‌دهد: از بابت حضور در این جمع خوشحالم. این خوشحالی دو دلیل مهم دارد. یکی این‌که در شرایطی که بسیاری از اجراهای موسیقی لغو می‌شود و کسی هم نیست درباره آنها توضیح دهد، امشب میهمان شده‌ایم برای شنیدن یک موسیقی خوب. دوم این‌که وقتی فهمیدم سالار عقیلی خواننده خوب موسیقی ایرانی در دانشگاه تئاتر خوانده، احساس همنشینی بیشتری با او دارم و بیشتر دوستش دارم.
تارخ به فعالیت‌های موسسه خیریه آراسته هم اشاره می‌کند و می‌گوید: برای این حرکت خیر خوشحالم و با توجه به هدف دوستان این موسسه خیریه که سرمایه‌گذاری روی نخبه‌ها در شاخه‌های مختلف است، قول می‌دهم در حوزه تدریس بازیگری هر کاری از دستم بربیاید، برای موسسه و چهره‌های مستعد انجام دهم.
بازیگر سینما و تلویزیون ایران سخنانش را پایان می‌دهد و می‌نشیند. در ادامه پوری‌بنایی روی صحنه حاضر می‌شود. از سابقه کار خیر در میان ایرانیان می‌گوید و بعد هم می‌رسد به این نقطه که قدر استعدادهایمان را بدانیم و اگر بناست کار خیری که انجام می‌دهیم، تأثیرگذار باشد، باید حواسمان به آنهایی که استعدادهای مملکت هستند، باشد.
«مرا رها مکن» قطعه اولی است که با ساز و آواز عقیلی و شریعت‌زاده اجرا می‌شود. حریر شریعت‌زاده که سال‌هاست در کنار سالار عقیلی حضور دارد، یک همراه تمام‌عیار در این اجرا به حساب می‌آید. آنها با هم ارتباط چشمی خوبی دارند و حاصل کار به دل‌ها می‌نشیند. بخش اول اجرا در واقع حاصل همین همراهی است، بدون آن‌که دیگر اعضای گروه به روی صحنه بیایند. اجرای قطعات خاطره‌انگیزی که از سال‌ها قبل با صدای خواننده موفق موسیقی ایرانی ارایه شده با همخوانی حاضران در سالن اجرا می‌شود. در ادامه بقیه اعضای گروه هم به روی صحنه می‌آیند. سپید یا سیاه، وطنم ‌ای شکوه پابرجا، ‌هانیه، شکوه گل، نگارا، خوشه‌چین، گلرخ، خون غزل، وطن و ایران هم از دیگر قطعات اجراشده در این کنسرت خیریه بودند. عقیلی در پایان هر قطعه نام آهنگساز و ترانه‌سرا را با احترام بر زبان می‌آورد.
در بخشی از اجرا اما بغضش می‌ترکد و به یاد همکاری‌های موفق با زنده‌یاد دکتر افشین یداللهی می‌افتد. سالار عقیلی با اشاره به شوق و علاقه نوازندگان در گروه راز و نیاز برای حضور در برنامه می‌گوید: همان لحظه که هنرمندان گروه را در جریان قرار دادم، همه با عشق و علاقه پذیرفتند و با افتخار در ایوان شمس به اجرای برنامه پرداختند. عقیلی در میان دو بخش برنامه باز هم از یداللهی یاد می‌کند. با اشک قطعه «خون غزل» را به ترانه‌سرای از دست‌رفته تقدیم می‌کند. رپرتوار اجراشده از سوی عقیلی و اعضای گروه در کنسرت دوشنبه‌شب هم شنیدنی و خاطره‌انگیز بود و هم با ترانه‌هایی عاشقانه و انسان‌دوستانه. گویی در انتخاب این رپرتوار و موضوع برنامه همنشینی جالبی برقرار بود. آخرین قطعه این کنسرت خیریه هم در میان تشویق و هم‌آوایی حاضران در سالن اجرا شد. بعد هم اعضای گروه راز و نیاز به سرپرستی و خوانندگی سالار عقیلی از سوی خیریه آراسته تندیس‌هایی را به رسم یادبود دریافت کردند.