آژانس فضانوردی آمریکا (ناسا) اعلام کرده است که 10 سیارک را به عنوان «خطرات بالقوه» برای زمین طبقه بندی کرده است. این آژانس اطلاعات مربوط به این طبقه بندی را که مبتنی بر اندازه و مدار حرکت سیارکهای مورد نظر در منظومه شمسی است ماه گذشته منتشر کرد.

اکنون ناسا 693 جرم نزدیک به زمین را طبقه بندی کرده است. این طبقه بندی به لطف اکتشافات صورت گرفته توسط کاوشگر Wide-field Infrared Survey Explorer صورت گرفته است. این کاوشگر از سال 2013 مشغول بررسی دقیق تهدیدات فضایی است که ممکن است خطری برای زمین به همراه داشته باشند.

البته ناسا به درستی مشخص نکرده است که این 10 سیارک در چه سطحی از تهدید علیه زمین قرار دارند. با این حال همه می دانیم که زمین در گذشته مورد اصابت اجرام فضایی قرار گرفته که با اثرات مخربی هم همراه بوده است. دانشمندان در این مورد اتفاق نظر دارند که برخورد یکی از همین سنگهای فضایی به زمین بوده که موجبات انقراض دایناسورها را در حدود 60 میلیون سال پیش فراهم کرده است.

همه ساله چندین سیارک از کنار زمین عبور می کنند که ما اطلاعی درباره آنها نداریم و تنها چند روز مانده به عبور از نزدیکی زمین متوجه آنها می شویم.

امسال هم دو سیارک از فاصله نزدیک به زمین عبور کردند که یکی از آنها تنها 15 هزار کیلومتر با سیاره ما فاصله داشت. این فاصله در بعد کیهانی بسیار نزدیک محسوب می شود.

با این حال چنین برخوردهایی تنها یکی از شیوه هایی محسوب می شود که ممکن است در اثر آنها بشریت و اکثر گونه های حیات ساکن در زمین به طور ناگهانی ناپدید شوند.

ما اکنون شاهد انقراض نسلهایی هستیم که با سرعت قابل توجهی در حال روی دادن هستند. در سال 2014 تخمین زده شد که سرعت انقراض در عصر حاضر یکهزار بار سریعتر از زمانی است که هنوز انسان در زمین ساکن نبوده است.

بر این اساس تخمین زده می شود که همه ساله 200 تا دو هزار گونه حیاتی در زمین منقرض می شود.

حالا با این فرض که در قرنهای آینده نسل بشریت در خطر قرار گیرد این پرسش مطرح می شود که چه کار می توان انجام داد؟

مقابله با تغییرات جوی و ارایه سیستمی مؤثر برای جلوگیری از برخورد سیارک به زمین از جمله این اقدامات می تواند باشد. اما باید پذیرفت خطراتی که زمین و ساکنان آن را تهدید می کند آنچنان غیرقابل پیش بینی هستند که باید در فکر یک طرح «پشتیبان» هم باشیم.

تلاشهایی در این زمینه آغاز شده است. از دهه 70 میلادی دانشمندان سراسر جهان شروع به ذخیره سازی دانه گیاهانی کرده اند که احتمال انقراض آنها وجود دارد. در نتیجه این نگرش، هم اکنون چندین بانک ذخیره سازی دانه گیاهان در سراسر جهان وجود دارد. از معروفترین این بانکها می توان به Svalbard Global Seed Vault اشاره کرد که در یک جزیره دورافتاده نروژ در فاصله 1300 کیلومتری تا قطب شمال قرار دارد.

البته ذخیره سازی ساختارهای بیولوژیکی مربوط به جانوران به مراتب کمتر از نمونه های گیاهی صورت گرفته است. هم اکنون چندین باغ وحش یخ زده در سراسر جهان وجود دارد که به این منظور اختصاص یافته اند. در این مراکز جنینها، تخمکها، اسپرم و دی ان ای جانورانی ذخیره می شود که به تازگی منقرض شده اند. برخی از این اسپرمها و تخمکها قدمت 20 ساله دارند که همگی در وضعیت بسیار خوبی قرار دارند.

اما باز هم نگرانی ها تمامی ندارد. بسیاری این پرسش را مطرح می کنند که آیا می توان به تکنیک انجماد ساختارهای تشکیل دهنده جانوران آن هم برای چندین قرن یا هزاران سال دل خوش کرد؟

مترجم : مهدی پیرگزی

منبع : sciencealert