به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) از زنجان، باورها و برخی از رسوم قدیمی در برخورد با دین، رنگ و بوی مذهبی به خود گرفته است و با توجه به پاک بودن این باورها، در گذر زمان ادامه پیدا کرده است.

در مناطق مختلف شاهد انجام برخی از کارهایی هستیم که ریشه و تاریخ آن معلوم نیست، ولی هنوز با شوق و ذوق خاصی در بین تعدادی از افراد جامعه ادامه دارد.

البته آنچه مهم است، توجه به پرهیز از خرافه در به‌وجود آمدن رسوم عامه است که در کنار ترویج توجه به آداب و سنن مذهبی و پررنگ شدن پیوندهای اجتماعی، شاهد تخریب وجه دین و یا ترویج بدعت نسبت به باورهای دینی نشود.

زنان زنجانی طبق باوری قدیمی، در آخرین جمعه از ماه مبارک رمضان زودتر از وقت معمول در مصلای نمازجمعه گرد هم می‌آیند و بعد از خواندن چند رکعت نمازمستحبی و ادعیه، مخصوصا دعای وسعت رزق که شرح مبسوط آن در مفاتیح‌الجنان آمده است، اقدام به دوختن همیانی کوچک که در زبان محلی به آن «برکت کیسسه‌سی» یا همان «کیسه برکت» می‌کنند.

اعتقاد دارند اگر کسی که در آن سال به زیارت خانه خدا و اماکن متبرکه مشرف شده، اولین سفته را، هرچند ناچیز، و صرفا محض دشت اول و تبرک، به آنها بدهد، تا ماه رمضان سال آینده می‌توانند پولی تهیه کرده و با آن به زیارت اماکن متبرکه بروند.

بانوان که بیشتر آنها هم مادربزرگ‌ها هستند، دوختن این کیسه‌ها را تا قبل از اذان ظهر تمام می‌کنند و بعد در صفوف به هم پیوسته نمازجمعه، آخرین نماز ظهر جمعه ماه مبارک رمضان را به جماعت ادا می‌کنند.