به گزارش ایلنا و به نقل از ورلدساکر، دشواری‌های لجستیکی خطوط هوایی قاره‌ای باعث شد شرکت مستقر در بولیوی لامیا، مسوولیت حمل چاپه‌کوئنسه را به کلمبیا برای بازی رفت فینال جام سودا آمریکانا برابر اتلتیکوناسیونال به عهده گیرد.

هواپیما در حالی از سانتاکروز بولیوی راه افتاد که با استفاده از نهایت ظرفیت سوختش می‌توانست به مقصدش در مدلین برسد. تحقیقات درباره این فاجعه هوایی که جان 71 نفر از 77 مسافر هواپیما را گرفت، حداقل شش ماه طول می‌کشد اما تقریبا قطعی به نظر می‌رسد که سوخت هواپیما تمام شده بوده.

خلبان، میگل کوییروگا که مالک مشترک این کمپانی هم هست و متخصصان می‌گویند در این رابطه بیشتر از یک خلبان مثل یک تاجر فکر کرده، با اعتماد به اینکه سوخت کافی دارد، حرکت کرده اما این اشتباه محاسباتی نتیجه مرگباری داشت و حتی می‌توانست فاجعه‌بارتر باشد چون اوایل نوامبر، لامیا تیم آرژانتین را بعد از بازی مقدماتی جام جهانی با برزیل در بلوهوریزونته به بوینوس‌آیرس رساند در پروازی چهارساعته که با ته کشیدن سوخت می‌توانست خطرناک باشد. باید بررسی شود که چرا به چنین شرکتی اجازه پرواز داده شده. همانطور که وزیر دفاع بولیوی، ریمی فریرا گفته: این یک حادثه نبوده بلکه آدمکشی بوده.

اینکه چنین حادثه مرگباری به راحتی قابل پیشگیری بوده هضم آن را برای بستگان قربانیان سخت‌تر می‌کند. وقتی اولین خبر منتشر شد، خانواده‌های بازیکنان، کادر فنی و مدیران تیم در استادیوم باشگاه جمع شدند و ساعات جانفرسایی را سپری کردند اما به تدریج اخبار بدتری واصل شد. گزارش اولیه از مرگ 25 نفر خبر می‌داد که دایما بیشتر می‌شد. در نهایت فقط هفت نفر زنده به بیمارستان رفتند که شامل چهار بازیکن، دو خدمه هواپیما و یک خبرنگار می‌شد. یکی از آنها، دروازه‌بان تیم دانیلو خیلی زود درگذشت. سیو او در آخرین ثانیه‌های بازی نیمه‌نهایی مقابل سن لورنزو باعث صعود چاپه‌کوئنسه به فینال شد، دستاورد بسیار بزرگی برای این تیم محسوب می‌شد. کمتر از 10 سال قبل این تیم حتی در میان چهار رده لیگ برزیل هم حضور نداشت و حالا اولین تیم برزیلی بود که در سه سال اخیر به یک فینال قاره‌ای راه می‌یافت.

رازش در مدیریت موفق همراه با سرمایه گذاری و استفاده از داشته‌ها بود و یک بازیکن هم در تیم بود که اسم و رسمی داشت: کلبر سانتانا، هافبک سابق اتلتیکومادرید.

می خواستند کاری خارق‌العاده کنند تا پیشرفت آرام و تدریجی‌شان تکمیل شود؛ بسیاری حتی در برزیل از بزرگی دستاوردشان خبر نداشتند چون بازی‌های این تیم در سودا ‌آمریکانا(معادل لیگ اروپا در آمریکای جنوبی) بیشتر در شب بازی‌های حذفی برزیل برگزار می‌شد که تیم‌های بزرگ و سنتی در آن حضور داشتند. با یک فاجعه همه چیز تمام شد.

در یک تراژدی خاص تیمی که می‌خواست بزرگترین شب زندگی اش را رقم بزند تقریبا به طور کامل از بین رفت اما عوامل دیگری هم در این سانحه نقش داشتند. اینکه بزرگترین حادثه برای جامعه روزنامه نگاری برزیل رخ داد و 20 نفر از اعضای رسانه‌ها جان خود را از دست دادند، همچنین تیم‌هایی بودند که بازیکنان چاپه‌کوئنسه سابقه بازی در آن را داشتند و حدود 90 تیم در بالا و پایین برزیل را تشکیل می‌دادند. تابوت‌ها که از کلمبیا می‌آمد همه برزیل به تماشا نشستند چون همه خود را به آن مرتبط می‌دانستند.

برای جهان فوتبال ابراز همدردی با این مصیبت کمترین کار بود. واکنش‌های زیادی نشان داده شد از جمله اتلتیکو ناسیونال که خواست قهرمانی به چاپه‌کوئنسه داده شود، این ادای احترامی سمبلیک به درگذشتگان بود اما نتایج مالی برای تیم هم داشت و باعث شد سهمیه جام لیبرتادورس برای سال 2017 را بگیرند؛ کمک قابل توجهی به تیم کوچکی که می‌خواست دوباره روی پایش بایستد.

ایوان توسو، مدیر اجرایی باشگاه به نکته جالبی اشاره می‌کند: «این رویا باید ادامه داشته باشد.» البته او به پیشنهاد باشگاه‌های دیگر که گفته‌اند چاپه‌کوئنسه باید تا سه سال از سقوط مصون باشد، اینطور واکنش نشان می‌دهد:«بی معنی است، چنین چیزی در فوتبال معنا ندارد.» او همچنین از ایده بازگشت بازیکنان بازنشسته برای بازی در چاپه‌کوئنسه استقبال نمی‌کند. باید مثل پروژه‌های دیگر که متوقف می‌شوند از سر گرفته شود. اما فضا کاملا متفاوت با گذشته است همانطور که مربی جدید تیم، واگنر مانسینی که 10 روز بعد از حادثه منصوب شد، به خوبی می‌داند. او در اولین مصاحبه اش گفت:«باید هرچه زودتر یک تیم جدید درست کنیم اما حالا چاپه‌کوئنسه یک تیم شناخته شده در سراسر جهان است، بازیکنانی که اینجا می‌آیند باید این را بدانند.»