سرویس سیاست مشرق - ادیب الممالک فراهانی را می توان برجسته ترین شاعر ادبیات زمینه ساز مشروطه در ایران دانست. نام او محمد صادق است و زیر برخی اشعار خود را "امیری قائم مقام فراهانی" امضا کرده است. آن گونه که در مقدمه دیوان اشعارش آمده است، کُنیه اش "ابو عیسی " بود.

محمد صادق (میرزا صادق خان) متولد چهاردهم محرم سال 1277 ه.ق (برابر با 11 مرداد سال 1239 ه.ش) است. او در کودکی پدرش را از دست داد و چند سالی پس از آن زندگی او در تنگدستی و مشقت بسیار سپری شد. اما از طریق آشنایی با یکی از شاهزادگان قاجاری و سرودن شعری در مدح او دارای مشاغل دیوانی و دولتی گردید و صاحب مال و منال شد. در سال 1314 ه.ق مظفرالدین شاه لقب ادیب الممالک را به او اعطا کرد.

ادیب الممالک به لحاظ فرم و قالب شعری، به اوزان عروضی و چارچوب های ساختاری شعر کلاسیک فارسی پای بند بود، اما در برخی از اشعارش به ترویج محتوای تجدد خواهانه پرداخت. ادیب الممالک به عضویت لژ ماسونی "بیداری ایران" در آمد و در تروجی آیین ماسونی و "برادران ماسون" اشعار مطلول سرود. آن گونه که از محتوای بسیاری از اشعار او بر می آید ادیب الممالک از مروجان ناسیونالیسم بود. در برخی اشعار او تعلقات غربزدگی منورالفکرانه کاملا مشهود است. او اشعاری در هجو شیخ فضل الله نوری سرود و هواخواه اعدام او بود. رضا شاه یکی از اشعار ادیب الممالک را به عنوان "سرود ملی" سلطنت پهلوی انتخاب نمود. ادیب الممالک به فعالیت های مطبوعاتی نیز اشتغال داشت و به ویژه در مرحله ای از فعالیت روزنامه نگارانه خود به ترویج آراء خود از طریق مطبوعات پرداخت. او در 28 ربیع الثانی سال 1335 ه .ق (4 بهمن 1295 ه.ش) درگذشت.