عباس لقمانی در یادداشت خود در تارنمای امید ملی ایرانیان آورده است: ویتالی چورکین درجه دکترا در رشته تاریخ و تحصیلات خود را همچون سرگئی لاوروف در انستیتوی دولتی روابط بین‌الملل مسکو به پایان رسانده بود. ایشان یکشنبه گذشته قبل از اینکه 65 ساله شود، در نیویورک، درگذشت. او یکی از دیپلمات های کارکشته روسیه بود و از ابتدای کار از زمانی که وارد فعالیت های دیپلماتیک شد، به عنوان سخنگوی روسیه در خارج خود را مطرح کرد.
آن گونه که از زندگی نامه ایشان بر می آید، ظاهرا از زمان کودکی علاقمند به هنرپیشگی بوده و در نقش هایی هم در قالب لنین (رهبر شوروی) به ایفای نقش پرداخته است، اما بعدا به دلیل این که پدر و مادر او عقیده داشتند ایشان باید وارد کارهای دیپلماتیک شود، وارد کارهای دیپلماتیک شد و با زبان خارجی نیز آشنا شد.
از جمله فعالیت‌های مهم دیپلماتیک چورکین، همکاری درازمدت با وزارت خارجه روسیه، فرستاده ویژه روسیه به کشور یوگسلاوی پیشین، سفیر پیشین روسیه در بلژیک و سپس در کانادا و عضویت او در شورای هماهنگی میان روسیه و ناتو بوده است. ایشان برای مدتی هم معاون وزیر خارجه روسیه بود و از سال ۲۰۰۶ تا کنون سفیر روسیه در سازمان ملل متحد بوده است. در واقع چورکین به نوعی در تمام مسائل جهانی که به نوعی به سازمان ملل و پنتاگون مر بوط می شد نقش بازی کرد.
با توجه به دوران نمایندگی دیپلماتیک وی به عنوان نماینده روسیه در ناتو در قالب عضویت او در شورای هماهنگی میان روسیه و ناتو به تمام مسائل مربوط به ناتو و اروپا و درگیری ها بین روسیه و کشورهای غربی آشنا بود و در واقع در تمام این مدت بلندگوی روسیه بود.
نکته مهم این است که آقای چورکین به دلیل ایفای نقش یک دیپلمات بسیار کهنه کار، نسبت به سیاستمداران دیگر در سازمان ملل جایگاه بالایی داشت و از شناخته شده ترین افراد حاضر در سازمان ملل بود و به عبارتی چهره نرم روسیه را در آمریکا به نمایش می گذاشت.
از زمانی که ایشان در سال 2006 کار خود را در سازمان ملل آغاز کرد، بحران ها و اتفاقات زیادی رخ داد. از مهمترین این تحولات جنگ بین روسیه و گرجستان در تابستان سال 2008، پیوستن کریمه به روسیه در سال2014، مساله سوریه و همچنین همه گفت وگوهای سال های متمادی در مورد مسائل اتمی ایران بود که چورکین در آنها نقش ایفا کرد.
در این راستا وی در مصاحبه ای گفته بود کار دیپلماتیک مانند کار در کارخانه فولادسازی بسیار سخت است؛ وی تلاش های بسیاری برای پیشبرد منافع روسیه داشت. در دوران اخیر موضوع جنگ لفظی او با سامانتا پاور نماینده آمریکا در سازمان ملل در ارتباط با مسئله سوریه خبرساز شد و زمانی که خانم پاور، نماینده آمریکا در سازمان ملل سخنرانی و به سیاست های روسیه در مورد سوریه حمله کرد، ایشان گوش دادن به سخنرانی خانم پاور را بی فایده دانست و سالن را ترک کرد. این موضوع باعث سروصدای دیپلماتیک زیادی در سازمان ملل شد.
همچنین زمانی که سازمان ملل می خواست قطع نامه ای را علیه سوریه تصویب کند، ایشان به عنوان نماینده روسیه در سازمان ملل با این قطع نامه مخالفت کرد. در مورد بحران کریمه هم چورکین سعی در تثبیت موقعیت روسیه در اوکراین کرد. گذشته از این، نقش وی در پیشبرد مذاکرات و حل مسائل هسته ای ایران مهم بود. در واقع نگاه ایشان به ایران همان نگاه دولت روسیه به ایران بود و در حقیقت در مورد مواضع شخصی و جزئیات آن چیز زیادی نمی دانیم، اما دقیقا موضع روسیه را در مورد ایران در سازمان ملل مطرح می کرد. یعنی چیزی را ارائه می داد که نگاه رسمی دولت روسیه بود.
اما مهم ترین موضوع این بود که ایشان دیدگاه های دولت روسیه را با قاطعیت بیان می کرد و به دلیل کارکشتگی و چهل سال کار دیپلماتیک حرف او وزنه سنگین و مهمی در سازمان ملل بود. به همین دلیل هم بارها جنگ لفظی شدیدی بین او و نماینده آمریکا و بعضا کشورهای دیگر پیش آمده بود که دستمایه ای برای مطبوعات بین المللی می شد تا در مورد سیاست های کلی روسیه بحث و جدل کنند؛ در همین راستا در یک ماه اخیر نیز وی آزمایش های موشکی ایران را ناقض، قطعنامه های شورای امنیت ندانسته بود و در مورد هیاهوی برپا شده توسط آمریکا در باره پرتاب موشک های ایران گفته بود: از شنیدن این که کارشناسان آمریکایی درباره شلیک موشک‌های بالستیک صحبت می کنند و می‌گویند این نقض قطعنامه شورای امنیت است، حیرت زده شده ام.
*منبع:تارنمای امید ملی ایرانیان/8 اسفند95
*اول*انتشاردهنده:علیرضا فرجی
نظر شما