صاحب‌خبر - ویکتور مانوئل راموس مترجم: وصال روحانی برای مردی که طی فراخوان حداقل یک ساله‌اش دائماً داد سخن پیرامون وضعیت نگران‌کننده امریکایی‌ها داد و از دیار مهاجرانی که به‌‌زعم وی فاقد حس مسئولیتند سخن گفت، نحوه برخورد با پناهجویان دست‌کم در یک سال اول زمامداری‌اش در کاخ سفید از نهایت اهمیت برخوردار است. اصولاً یکی از مواردی که به دونالد ترامپ یاری فراوانی رساند تا با شکست دادن هیلاری کلینتون به ریاست جمهوری امریکا انتخاب شود، تأکید او بر درآوردن این کشور از دست خیل مهاجران و انتقال مجدد مالکیت امریکا به امریکایی‌ها بود. این تعبیری است که ترامپ و ترامپیست‌ها از وضعیت امریکا طی سه چهار دهه اخیر دارند. نماینده نه چندان محبوب اما پیروز حزب جمهوریخواه در انتخابات نوامبر 2016 امریکا طی تقریباً تمامی نطق‌های انتخاباتی‌اش تأکید کرده بود که به علت «سیاست درهای باز» رؤسای جمهوری امریکا اتباع سایر کشورها به شکل بی‌مهاری به این‌کشور ریخته‌اند و اینک در آخرین روزهای نخستین ماه سال 2017 امریکا نه در دست مردم این کشور بلکه در اختیار بیگانگان است. در کلام ترامپ آنها نه فقط مهاجران عادی بلکه مردمانی هستند که به سبب رویکردهای خطرناک زندگی‌شان اوضاع را برای امریکایی‌ها سخت کرده‌اند و شماری از آنها تروریست هم هستند و اگر امریکا می‌خواهد دوباره امن و محل آرامش شود باید راه ورود را به روی پناهجویان بعدی ببندد و سپس با کنکاش در مدارک مهاجران قبلی و غیر امریکایی‌هایی که سال‌ها است در بیش از 50 ایالت این کشور مستقر هستند، «افراد اسباب دردسر» را بیابد و با خشونت به بیرون از این کشور براند. آن عبارت مسخره حرف‌های ترامپ در فراخوان‌های شلوغ سال 2016 وی حتی شامل مکزیکی‌ها هم می‌شد که همزیستی‌شان با امریکایی‌ها طی سال‌های طولانی کمتر از اتباع سایر کشورها و بویژه آسیایی‌ها مشکل ساز بوده است. با‌وجود تمامی شعارهای اخیر ترامپ و بویژه جمله مسخره «یک دیوار بلند بین مرزهای امریکا و مکزیک می‌کشیم» کارشناسان امر براین باورند که قوانین موجود اجازه اعمال هیچ تغییر اساسی را در برخورد با خیل مهاجران در امریکا نمی‌دهد و تنها کار عاجلی که وی می‌تواند انجام بدهد تشدید قواعد موجود و سختگیری و موشکافی در انجام جزء به جزء آن است. حتی اگر دولت ترامپ افراد زیادی را بیابد که مدارک اقامت‌شان در امریکا مخدوش است و به جمع مهاجران غیر قانونی تعلق دارند، وی نمی‌تواند برخلاف ادعاهای قبلی خود آنها را بسرعت بیرون کند، بخصوص اگر باور داشته باشیم که حداقل دو میلیون نفر از مهاجران صاحب مدارک جعلی هستند و حتی سوءسابقه و پیشینه کیفری هم دارند. شماری از آنها طوری در سطح امریکا ناپدید شده‌اند که دولت بدرستی نمی‌داند محل اقامت‌شان کجا است و تعدادی دیگر با اینکه همچنان با نام اصلی‌شان در محلی ساکنند و پنهان‌سازی هم نکرده‌اند براثر تعدد جابه‌جایی‌ها از سوی مقام‌های اداره اتباع بیگانه در امریکا غیر قابل ردگیری اند. برنامه رؤیایی‌ها ترامپ البته امیدوار است افرادی که نه در گذشته دور بلکه در دوره 8 ساله زمامداری سرشار از خدشه باراک اوباما وارد امریکا شدند و سپس دردسرهایی را خلق کردند و به حرفه‌های غیر قانونی مشغول شده‌اند، بیابد و آنها را از کشور بیرون براند. وی همچنین می‌خواهد در برنامه‌ای که اوباما به تصویب رساند و آن را «رؤیایی‌ها» نامیده‌اند و 750 هزار پناهجوی جوان خارجی را پوشش می‌دهد بازنگری و نقاط معیوب آن را ترمیم کند. این طرح افرادی را پوشش می‌دهد که سن و سال زیادی ندارند و در دهه اخیر وارد امریکا شده‌اند و آنجا به‌دنبال مشاغل مناسبی برای امرار معاش می‌گشته‌اند و هدف از آن ایجاد این گونه فرصت‌های شغلی برای آنها است. از میان نفرات فوق 14 هزار نفر در بدو ورود به امریکا خردسال و زیر چتر حمایت والدین‌شان بوده‌اند اما بعضاً با ناپدید شدن والدین‌شان در کوچه و خیابان‌ها تنها مانده و مجبور به تأمین رزق و روزی از طرق غیر مجاز شده‌اند. شماری از آنها از سوی دولت اوباما برای بازآموزی و ورودی شایسته و مجدد به دنیای زندگی و کار به واحدهایی تأدیبی در لانگ آیلند فرستاده شده‌اند ولی امروز مشخص نیست چه تعداد از آنها واقعاً تأدیب و وارد جامعه امریکا شده‌اند و چه تعداد تبعه ‌ناپذیر تشخیص داده شده‌اند و فقط این نکته مشخص است‌که شماری از خشونت‌ها و قتل‌ها در امریکا طی سال‌های اخیر به آنها نسبت داده شده است. فرآیندی بسیار زمانبر ترامپ در نخستین روزهای ریاست‌جمهوری‌اش در امریکا یک بار دیگر تأکید کرده است که جست‌وجویی سراسری برای یافتن مهاجران غیرقانونی در این کشور صورت خواهد گرفت و هر فرد صاحب سابقه سوءکیفری اخراج خواهد شد ولی به‌نظر می‌رسد که از یک سو این فرآیند بسیار زمانبر باشد و از جانب دیگر برخی موارد آن غیرممکن به‌نظر می‌آید و ساز و کارهای آن به اندازه کافی مدرن نیست. نتیجه دادن آن همه شعار و سپس رسیدن به زمان عمل این است که ترامپ وادار شده تبصره‌هایی به حرف‌های قبلی‌اش بیفزاید. او به نشریه تایم گفته است: من هنوز بر سر حرف‌های قبلی‌ام در خصوص تغییر در قواعد مربوط به «رؤیایی‌ها» هستم اما باید دقت بیشتری داشت زیرا دامنه شمول این طرح قدری نامشخص است و اسامی بسیاری از افراد وارد شده به این طرح نامشخص و ابهام در این زمینه زیاد است. ورودهای بی‌اختیار در کنگره امریکا این اعتقاد وجود دارد که هرچند کودکان و نوجوانان بزهکار قابل و سزاوار برخورد قانونی‌اند اما چون ورودشان به خاک این کشور به‌خواست و میل خودشان نبوده و والدین‌شان آنها را به امریکا آورده‌اند، نمی‌توان آنها را مورد تعقیب قضایی صد‌درصد قرار داد و از کشور اخراج کرد و آنها «کودکان تحت شرایط ویژه»‌اند که بیشتر به مراقبت و آموزش نیازمند هستند تا حبس‌های طویل و اخراج از کشور. پل رایان سخنگوی مجلس نمایندگان امریکا درباره قول انتخاباتی ترامپ در خصوص یافتن ده‌ها هزار مهاجر غیر قانونی و بیرون راندن آنها از این کشور می‌گوید: من نمی‌دانم ترامپ چه می‌گوید اما این را می‌دانم که ما ابزار ضروری برای تصویب این طرح در کنگره را نداریم و اصولاً مایل به انجام این‌کار نیستیم. سدهای ایجاد شده توسط دموکرات‌ها دموکرات‌های شاغل در ارگان‌های قانونگذار امریکا نیز تمایلی به تصویب طرح‌های «مرتبط با مهاجران» ترامپ ندارند و آنها را توأم با تندروی توصیف می‌کنند. یکی از آنها سناتور چاک شوم است که می‌گوید: به‌جای بگیر و ببند آدم‌هایی که به‌طور صد‌درصد محرز نیست خلافکار باشند، بهتر است برنامه‌هایی برای آموزش پناهجویان جدید در مرزهای خود برقرار کنیم. می‌توانیم آنها را در حالتی شبیه به قرنطینه مورد بازپرسی قرار دهیم و هر یک از روش‌ها و کارهایشان را بازبینی کنیم و فقط در صورتی اجازه ورود به آنها بدهیم که احساس کنیم برای جامعه خطرناک نیستند. وی می‌افزاید: در هنگام انجام این برنامه‌ها می‌توان لایحه‌ای جدید را در خصوص تغییر برخورد بامهاجران به مجلس برد و تصویب و در درازمدت اجرا کرد و این بسیار بهتر از برخورد چکشی با مهاجرانی است که اگر به کشور ما نمی‌آمدند، در زادگاه‌شان در خطر مرگ قرار داشتند یا با بلاهایی مانند قحطی و فقدان وسایل اولیه زندگی روبه رو بودند. این به‌نفع هیچ‌کس نیست استیون کاماروتا مدیر «سازمان مطالعات مهاجرتی» هم که مقر آن در واشنگتن است می‌گوید: به‌نفع ترامپ است که ابتدا مرزها را محکم و از ورودهای بی‌رویه جلوگیری کند و سپس در یک فرآیند دقیق قوانین مربوط به مهاجرت‌ها را بازبینی و ترمیم کند. تندروی‌ها و زدن این و آن هیچ فایده‌ای نه به حال ما و نه به حال مهاجران دارد. رودریگز: من گناهی نکرده‌ام حرف‌ها و ارائه طریق‌های فوق شاید نوعی دلگرمی‌برای مهاجرانی باشد که در یک سال اخیر از «حرف‌های انتخاباتی» ترامپ بشدت نگران شده‌اند و این روزها گوشه امنی را می‌جویند. سندی رودریگز 27‌ساله که یک راننده کامیون است و از السالوادور به امریکا آمده و در بدو ورودش در معیت والدین خود فقط 10 سال سن داشته، می‌گوید: تمام مدارک من قانونی است و کامیون من نیز پروانه کار دارد و من حتی از چرخه‌های قانونی اقامت در امریکا عبور کرده‌ام. شغل من رساندن محموله‌های غذا به چند ایالت است. آیا این جرم است که ترامپ به‌دنبال تنبیه و تأدیب من است؟ حرف اخیر ترامپ در مورد اینکه کشیدن یک دیوار بلند بین امریکا و مکزیک دیگر در اولویت‌های نخست او نیست، نشان می‌دهد او بیش از گذشته گوش‌هایش را به روی حرف‌های سندی رودریگز و امثال او و ازجمله مسلمانانی که در امریکا به شکلی پاک زیسته و مشکلی را نیافریده‌اند، بازتر کرده است و می‌خواهد ساز و کارهای بهتر و تازه‌تری برای انجام وعده‌هایش بیابد. او بواقع چاره‌ای جز این ندارد. *‌‌منبع: Newsday∎​