چکیده:  

«سِرّ» از مصطلحات رایج صوفیه است که آن را جایگاه مشاهده و یکی از برترین لطایف وجودی انسان دانسته‌اند؛ علاوه بر توصیف­ های مختلف از سِرّ و تبیین ویژگی‌های آن در ضمن عبارات مختلف، در متون منثور عرفانی گاه سِرّ را در معنا با «دل»، «قلب» و «روح» یکی دانسته و در تعاریف مختلف، آن را با همین کلمه در معنایِ «راز» یکسان شمرده‌اند، در صورتی که سرّ مرتبه­ ای ورای روح و جان است. مقاله حاضر  بر اساس متن کشف­المحجوب حدود تعاریف سرّ را مشخص و تفاوت‌ آن را با دیگر لطایف بررسی می­­ کند، و آراءِ نویسندگان متون منثور عرفانی از آغاز تا قرن هشتم هجری را در تعریف و استعمال این واژه ­ها  معرفی می­ کند و سرانجام به بیان ویژگی­ های سرّ از خلال متن کشف‌المحجوب و تطابق آن با سایر آثار عرفانی منثور می­ پردازد.

واژه‌های کلیدی: سـرّ در عرفان اسلامی، قلب، دل، کشف‌المحجوب، مشاهده صوفیانه، لطیفه

نویسنده:

حجت کجانی حصاری: مدرس

دو فصلنامه مطالعات عرفانی – دوره 0، شماره 23، بهار و تابستان 1395.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.