نمك پرورده‏ام من، خانه زادم، خاكِ پا،
                آن هم به وجهى خاص!
 تو نور چشم من،
                هم طاقتِ زانوى من هستى،
 سراپا معرفت، لوطى گرى، درويشى و مردى.
 تو، خوش تيپى،
                رشيدى و چهار شانه،
 تمام قول و فعلت، مرد مردانه،
 رفيق حجره و گرمابه و غيره،
                گل خوشبوىِ من هستى!
  تو، ماشينِ قشنگت را امانت مى‏دهى
                هر دم كه مى‏خواهم.
 به هر جا مشكلى دارم، تو هستى يار و همراهم،
 به هر جايى خرم لنگيد، مى‏آيم سراغِ تو،
 تمامِ هفت روز و هفت شب از هفته را
                سر مى‏كنم زيرِ چراغِ تو،
 تمامِ صبح‏ها، صبحانه را در خدمتت هستم،
                و در ناهار و وقتِ شام.
 تو، شيرِ مرغ و جانِ آدميزاد از براىِ من
                هميشه كرده‏اى حاضر،
 و من بسيار ممنونم از ابن بابت،
                و يك مقدار هم، شاكر!
 و تا وقتى كه اوضاعِ من و تو اين چنين باشد،
 تو را من دوست مى‏دارم،
                و خواهم داشت.
 مگر نشنيده‏اى اين را كه مى‏گويند:
                «تا پول دارى، رفيقتم،
                عاشقِ پول كيفتم»؟!
انتهای پیام/