سرویس سیاست مشرق- در روزهای اخیر انتشار خبری درباره دیدار رئیسجمهور با برخی فعالان سیاسی و نیز دبیرکل احزاب توجه برخی را به خود جلب کرده است.
البته این دست ملاقاتهای سیاسی در پاستور امری با سابقه طولانی بوده و در سال چندباری فعالان سیاسی میهمان روسای جمهور گردیده تا فضای سیاسی کشور به نقد و نظر گذاشته شده و از سویی زمینه همگرایی بیشتر بین طرفین فراهم گردد.
اما در آخرین دیدار صورت گرفته حضور افرادی خاص در نشست با رئیسجمهور قابل تامل است، از جمله دعوت از دو عضو گروهک غیر قانونی نهضت آزادی که مورد توجه رسانهها نیز بوده است.
اگرچه خبری دقیقی از محتوای این نشست از سوی دفتر رئیسجمهور به بیرون درز نکرده است، اما حضور دو عنصر تشکیلاتی یک گروهک غیرقانونی( حسین بنی اسدی داماد بازرگان و دبیرکل گروهک نهضت آزادی و بهاور دبیر شاخه جوانان و عضو کمیته سیاسی) در دیدار با پزشکیان حکایت از برخی نقطهنظرات در تحلیل غلط از وفاق میان نیروهای سیاسی دارد که باید دفتر رئیسجمهور و معاونت سیاسی دولت درباره آن تامل کنند.
به ویژه آنکه نظر حضرت امام خمینی(ره) در مورد این تشکیلات غیرقانونی به صورت روشن پیش چشم ناظران و فعالان سیاسی قرار داشته و امری غیر قابل کتمان است.
در متن نامه حضرت امام(ره) در سال ۶۶ به محتشمی وزیر وقت کشور درباره موجودیت گروهک نهضت آزادی آمده است:
در موضوع نهضت به اصطلاح آزادی مسائل فراوانی است که بررسی آن محتاج به وقت زیاد است. آنچه باید اجمالاً گفت آن است که پروندۀ این نهضت و همین طور عملکرد آن در دولتِ موقتِ اولِ انقلاب شهادت می دهد که نهضت به اصطلاح آزادی طرفدار جدی وابستگی کشور ایران به امریکا است، و در اینباره از هیچ کوششی فروگذار نکرده است؛ و حمل به صحت اگر داشته باشد، آن است که شاید امریکای جهانخوار را، که هرچه بدبختی ملت مظلوم ایران و سایر ملتهای تحت سلطۀ او دارند از ستمکاری اوست، بهتر از شوروی ملحد می دانند. و این از اشتباهات آنها است.
در هر صورت، به حسب این پرونده های قطور و نیز ملاقاتهای مکرر اعضای نهضت، چه در منازل خودشان و چه در سفارت امریکا و به حسب آنچه من مشاهده کردم از انحرافات آنها، که اگر خدای متعال عنایت نفرموده بود و مدتی در حکومت موقت باقی مانده بودند ملتهای مظلوم بویژه ملت عزیز ما اکنون در زیر چنگال امریکا و مستشاران او دست و پا می زدند و اسلام عزیز چنان سیلی از این ستمکاران می خورد که قرنها سر بلند نمی کرد، و به حسب امور بسیار دیگر، نهضت به اصطلاح آزادی صلاحیت برای هیچ امری از امور دولتی یا قانونگذاری یا قضایی را ندارند؛ و ضرر آنها، به اعتبار آنکه متظاهر به اسلام هستند و با این حربه جوانان عزیز ما را منحرف خواهند کرد و نیز با دخالت بیمورد در تفسیر قرآن کریم و احادیث شریفه و تأویلهای جاهلانه موجب فساد عظیم ممکن است بشوند، از ضرر گروهکهای دیگر، حتی منافقین این فرزندان عزیز مهندس بازرگان، بیشتر و بالاتر است.
«نهضت آزادی» و افراد آن از اسلام اطلاعی ندارند و با فقه اسلامی آشنا نیستند. از این جهت، گفتارها و نوشتارهای آنها که منتشر کرده اند مستلزم آن است که دستورات حضرت مولی الموالی امیرالمؤمنین را در نصب ولات و اجرای تعزیرات حکومتی که گاهی بر خلاف احکام اولیه و ثانویۀ اسلام است، بر خلاف اسلام دانسته و آن بزرگوار را ـ نعوذبالله ـ تخطئه، بلکه مرتد بدانند! و یا آنکه همۀ این امور را از وحی الهی بدانند که آن هم بر خلاف ضرورت اسلام است.
البته سال هاست که خط ممیزه میان جریان افراطی اصلاحات(طیف غیر قانوین مشارکت و مجاهدین انقلاب) با گروه اپوزیسیونی چون جریان نهضت آزادی از بین رفته است. از همان زمانی که در ۲۵ مرداد ۱۳۸۶، در یازدهمین کنگره سازمان(منحله) مجاهدین انقلاب، مهمان ویژه آن مراسم، کسی جز مرحوم «عزت الله سحابی» نبود و بهزاد نبوی، عضو ارشد و میزبان آن مراسم، به صورت ویژه از سحابی مهمانداری کرد، این خط ممیزه رو به محو شدن گذاشت.
با این وجود دعوت از این دست افراد با سابقه روشن در تلاش برای براندازی با وجود برخی کنشهای شخصی امری غیر قابل قبول از سوی دعوتکنندگان به چنین نشستی است، حضور افراد با تگ عنوان «نهضت آزادی» مشروعیت بخشی به سازمانی است که به صورت رسمی غیرقانونی و برانداز محسوب میشود.
نکته جالب توجه آن است که برخی افراد که سابقه رادیکالی نیز درباره نهضت آزادی داشته و آن را همسو با منافقین میدانستند امروز چراغ خاموش زمینه حضور مسئولین این گروهک در دیدار با رئیسجمهور را فراهم کردهاند.
به عنوان نمونه بهزاد نبوی درباره نهضت ازادی سال ۷۴ د نوشته است:
نهضتی ها در موقعی که قدرت را در دست داشتند از همه انحصارگرتر بودند. در تمام دوران حکومتشان یک نفر حزب اللهی را در مجموعه خود راه ندادند و فقط تیپ های جبهه ملی و منافقین را راه می دادند. عده ای از آن ها در شورای انقلاب دنبال این بودند که مسعود رجوی را شهردار تهران بکنند و وقتی ما راجع به این ها نظر منفی می دادیم می گفتند: شما می خواهید مسایل داخلی زندانتان را با آن ها تسویه کنید.
محمد سلامتی دبیر کل گروهک غیرقانونی سازمان مجاهدین انقلاب نیز ۴ سال بعد از نظریه نبوی در تکمیل خط ضدیت با موضاغ نهضت آزادی در نشریه عصرما مینویسد:
ما معتقدیم که باید نامه امام درباره گروه نهضت آزادی ملاک باشد، رهبری که همیشه دنیا را تحت تاثیر قرار داده. چه گونه ممکن است کسانی نظر ایشان را قبول نداشته باشند. نظر حضرت امام نسبت به عملکرد نهضت آزادی در اوایل انقلاب و در دوران جنگ بود. بهتر این بود که مسوولان این گروه در برابر حضرت امام لجاجت نمی کردند و گروه خود را منحل و در تشکل جدیدی فعالیت می کردند.
اما در میان همه این اظهارنظرها، شاید سرمقاله معروف سیدمحمد خاتمی، مسوول وقت روزنامه کیهان در ۱۶ مهرماه ۱۳۶۰، درپاسخ به نطق معروف مهندس بازرگان در دفاع از منافقین، از همه گویاتر و صریح تر باشد. در پایان، بدون هیچ شرح و تفسیری، مهم ترین قسمت های نوشته این چهره انقلابی پیشین و یکی از رئوس فتنه در روزگار کنونی را مرور می کنیم:
"آقای بازرگان! بسیاری از کسانی که امروز در همین دادگاه های انقلاب (که مورد اعتراض شمایند) تنها به خاطر دفاع از اسلام و پاسداری از دستاوردهای انقلاب اسلامی، شب و روز زحمت می کشند، انسان هایی سرشار از عاطفه و رحمتند، اما مسئولیت اسلامی و تعهد انسانی شان و نیز فرمان خدا آنان را وا میدارد که قاطعانه در برابر آدم کشانی که موجودیت انقلاب و جمهوری اسلامی را به خطر انداخته اند بایستند و فساد را از ریشه بر کنند. "
حضور اعضای گروهک نهضت آزادی در دیدار با رئیسجمهور شاید در نقطه اول خبری باشد که روی اصل وفاق انتزاعی برخی دولتیها بتوان با آن کنار آمد، اما وقتی چنین موضوعی جای بحث و نظر دارد که بدانیم از مدتی قبل اصلاحطلبان ساختاری در اقناع افکار عمومی حامیان خود دچار مشکل حاد شدهاند به همین منظور در تلاش هستند با رفتاری مشابه گروهک نهضت آزادی تکلیف بدنه را مشخص کنند.
برخی شواهد نشان میدهد که هسته سخت اصلاحطلبان به سمت آشوب اجتماعی شیفت کرده و این خطدهی جدید توسط گروهک نهضت آزادی صورت گرفته است، آنهایی که عناصر برانداز را به محفل دیدار با رئیسجمور بردهاند باید به این موضوع دقت کنند که در پشتپرده خط عبور از پزشکیان تئوریپردازان همین گروهک غیرقانوین لانه کردهاند، درک وفاق نیاز به ظرافتهایی دارد که باید به درستی روی میز چیده شود.