به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، اظهارات اخیر معاون اجرایی رئیسجمهور درباره آغاز فرآیند هیبریدیسازی خودروها، بار دیگر موضوع خودروهای پاک را به صدر اولویتهای سیاستگذاری بازگرداند. وی با تأکید بر تأثیر این اقدام بر قیمت خودرو، مصرف ارز و مهمتر از همه سلامت مردم، آلودگی هوا را یکی از تهدیدهای جدی زندگی شهری در ایران دانست؛ تهدیدی که سالهاست کلانشهرها را درگیر کرده و راهکارهای مقطعی نتوانسته آن را مهار کند.
همزمان با این اظهارات، بررسی تحولات صنعت خودرو نشان میدهد که برخلاف دورههای گذشته که بحث هیبرید بیشتر در سطح سند و وعده باقی میماند، اینبار نشانههایی از ورود عملیاتی به این حوزه در حال شکلگیری است. سایپا اواخر مهرماه امسال بهصورت رسمی پروژه خودروی پلاگین هیبرید را رونمایی کرد؛ موضوعی که میتواند نخستین تجربه واقعی تولید این نوع خودرو در داخل کشور باشد. سایپاییها حتی اعلام کردند که میتوانند آریا پلاگین هیبرید را برای تاکسی ملی عرضه کنند؛ اگر چنین موضوعی عملیاتی شود، شاهد اتفاق بزرگ در ناوگان حملونقل عمومی خواهیم بود.
آنچه این تحول را معنادار میکند، خلأ تاریخی صنعت خودروی ایران در بخش خودروهای هیبریدی است. تا امروز، با وجود تمام محدودیتهای سوخت، تشدید آلودگی هوا و فشار روزافزون بر منابع انرژی، هیچ محصول پلاگین هیبریدی با طراحی و تولید داخلی به مرحله نمونه اولیه نرسیده بود و بازار این حوزه عملاً در انحصار واردات محدود و گرانقیمت قرار داشت. اما نارنجی پوشان جاده مخصوص توانستند در این حوزه ورود کنند.
در چنین شرایطی، معرفی یک خودروی پلاگین هیبرید از سوی سایپا با قابلیت پیمایش ترکیبی، مصرف سوخت پایین و امکان شارژ خانگی، اگرچه هنوز به تولید انبوه نرسیده، اما نشانهای از تغییر رویکرد از بیان سیاست به اجرای پروژه تلقی میشود. این تغییر رویکرد زمانی اهمیت دوچندان پیدا میکند که به ابعاد بحران مصرف سوخت و آلودگی توجه شود، حدود هشت میلیون خودروی فرسوده هماکنون در کشور تردد میکنند؛ خودروهایی که بار اصلی مصرف بنزین و تولید آلایندهها را بر دوش میکشند.
پلاگین هیبرید مرحله گذار میان خودروهای بنزین و تمام برقی است
تجربه جهانی نشان میدهد که در کشورهایی با محدودیت زیرساخت برق، فناوری پلاگین هیبرید بهعنوان مرحله گذار میان خودروهای بنزینی و تمامبرقی انتخاب میشود. این الگو به خودرو اجازه میدهد هم از برق و هم از سوخت فسیلی استفاده کند و بدون وابستگی کامل به ایستگاههای شارژ، مصرف سوخت و آلایندگی را بهطور محسوس کاهش دهد. همین ویژگی، این فناوری را برای شرایط فعلی ایران به گزینهای واقعبینانهتر از برقیسازی کامل تبدیل کرده است.
در این میان، یکی از کاربردهای مهمی که برای خودروهای پلاگین هیبرید قابل تصور است در ناوگان حملونقل عمومی بهویژه تاکسیهاست. تاکسیها به دلیل پیمایش بالا و حضور دائمی در سطح شهر، سهم قابلتوجهی در مصرف سوخت و آلودگی هوا دارند. جایگزینی تدریجی آنها با خودروهای پلاگین هیبرید میتواند در بازه زمانی کوتاه، آثار مستقیمی بر کاهش آلودگی در کلانشهرها بر جای بگذارد؛ موضوعی که سالهاست در سیاستهای زیستمحیطی کشور مغفول مانده است.
با وجود این نشانههای مثبت، یک واقعیت مهم همچنان پابرجاست، فاصله میان رونمایی و تولید انبوه در صنعت خودروی ایران همواره طولانی و پرچالش بوده است. اقتصادی شدن تیراژ، تأمین پایدار باتری، خدمات پس از فروش، قیمت تمامشده و حمایتهای دولتی، عواملی هستند که موفقیت یا شکست این مسیر را تعیین میکنند. بدون سیاستهای تشویقی مؤثر، خودروهای هیبریدی بهجای آنکه به ابزار عمومی کاهش آلودگی تبدیل شوند، ممکن است به محصولی محدود برای اقشار خاص بدل شوند.
از سوی دیگر، تأکید معاون اجرایی رئیسجمهور بر اثرگذاری هیبریدیسازی بر سلامت مردم و منابع ارزی، نشان میدهد که دولت اینبار نگاه صرفاً صنعتی به موضوع ندارد و آن را در قالب یک راهبرد کلان اقتصادی و زیستمحیطی دنبال میکند. با این حال، تحقق این هدف نیازمند هماهنگی میان دولت، خودروسازان، نظام بانکی، شهرداریها و دستگاههای خدماترسان است؛ هماهنگیای که در پروژههای گذشته کمتر شاهد آن بودهایم.
در مجموع، آنچه امروز در صنعت خودرو در حال وقوع است، میتواند آغاز یک مسیر تازه و ضروری باشد؛ مسیری که اگر از سطح نمونهسازی و نمایشگاهی عبور کند و به تولید واقعی و ورود به ناوگان عمومی برسد، برای نخستین بار خودروهای هیبریدی را از حاشیه به متن خیابانهای ایران خواهد آورد.
انتهای پیام/