به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا،سرفه مزمن یکی از عوارض جدیدی است که اخیراً در مصرفکنندگان داروهای کاهش وزن، بهویژه داروهایی مانند «اوزمپیک» مشاهده شده است. این داروها معمولاً برای درمان دیابت نوع ۲ و کنترل وزن تجویز میشوند، اما به نظر میرسد که علاوه بر تأثیرات مثبت بر قند خون و کاهش اشتها، ممکن است با عوارضی جدیتری نیز همراه باشند.
طبق نتایج یک مطالعه جدید که بر روی دادههای پزشکی بیش از دو میلیون بیمار در سراسر آمریکا انجام شده است، افرادی که داروهای آگونیست گیرنده جیالپی-۱ (از جمله اوزمپیک و ویگووی) مصرف میکنند، تا ۲۹ درصد بیشتر در معرض ابتلا به سرفه مزمن قرار دارند. این نوع سرفه معمولاً برای بیش از ۸ هفته ادامه مییابد و میتواند برای بیمارانی که از این داروها استفاده میکنند بسیار آزاردهنده باشد. علاوه بر این، این گروه از بیماران بیشتر از دیگران به ریفلاکس معده به مری (GERD) دچار میشوند که خود یکی از دلایل شایع سرفههای خشک و مزمن است.
محققان این مطالعه با بررسی دادههای بیش از ۴۲۷ هزار و ۵۵۵ نفر که داروهای جیالپی-۱ مصرف کرده بودند، متوجه شدند که این گروه از بیماران، حتی پس از حذف افرادی که از قبل به ریفلاکس معده به مری مبتلا بودند، همچنان در معرض سرفه مزمن بیشتری قرار دارند. این یافتهها در یکی از مجلات معتبر پزشکی JAMA Otolaryngology منتشر شد و محققان بر لزوم انجام تحقیقات بیشتر برای درک دقیقتر مکانیسم این عارضه تأکید کردند.
داروهای جیالپی-۱ که به طور عمده برای درمان دیابت نوع ۲ و کنترل وزن تجویز میشوند، از طریق تقلید از عملکرد هورمون جیالپی-۱، ترشح انسولین را افزایش داده و با کند کردن هضم و کاهش اشتها به کنترل قند خون و کاهش وزن کمک میکنند. اما بهطور فزایندهای در حال بررسی کاربردهای جدید این داروها در درمان مشکلات دیگری نظیر بیماریهای کبدی، کلیوی، و حتی کاهش تمایل به الکل و نیکوتین هستند.
این داروها همچنین در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفتهاند، به ویژه پس از آنکه سازمان غذا و داروی آمریکا مجوز استفاده از داروی «ویگووی» را برای کاهش خطرات قلبی در افراد دارای اضافهوزن صادر کرد و داروی «زپباند» را برای درمان آپنه انسدادی خواب در افراد مبتلا به چاقی تایید کرد. با این حال، همچنان ابهاماتی در مورد عوارض جانبی این داروها وجود دارد.
یکی از چالشهای اصلی در این مسیر، نتایج ناامیدکننده تحقیقات جدید درباره سماگلوتاید، ماده فعال موجود در اوزمپیک و ویگووی، است. این دارو در کارآزماییهای بالینی نتوانست تأثیر مثبتی در کند کردن پیشرفت بیماری آلزایمر در مراحل ابتدایی داشته باشد، هرچند که برخی شاخصهای زیستی مرتبط با آلزایمر را بهبود بخشید. این نتایج، طبق گفته دکتر جاناتان رسولی، جراح مغز و اعصاب، با توجه به پیچیدگی درمان آلزایمر چندان غافلگیرکننده نیست. او توضیح داد که احتمالاً در زمان آغاز درمان، آسیب نورونی بیش از حد پیشرفته بوده و به همین دلیل حتی بهبود نشانگرهای زیستی نتوانسته تأثیر زیادی بر بازگشت عملکرد شناختی داشته باشد.
در حالی که داروهای کاهش وزن نظیر اوزمپیک و ویگووی بهطور گستردهای برای کاهش وزن و مدیریت دیابت نوع ۲ استفاده میشوند، مصرف این داروها میتواند با عوارض جانبی جدیدی مانند سرفه مزمن و ریفلاکس معده به مری همراه باشد. متخصصان بر لزوم تحقیقات بیشتر در این زمینه تأکید دارند تا مکانیسم دقیق این عوارض مشخص شده و راهکارهای درمانی مناسب برای کاهش این مشکلات ارائه شود.