ذبیح الله صادق زاده مدرس دانشگاه در گفت و گو با خبرنگار استانی ایسکانیوز از کهگیلویه و بویراحمد در مورد نقش همسران و خانواده شهدا افزود: همسران شهدا، تجسم عینی صبر، استقامت و تعهد میباشند. آنها در مواجهه با سختترین آزمونهای زندگی، یعنی جای خالی شریک زندگی و مسئولیت مضاعف سرپرستی، نه تنها فرو نریختهاند، بلکه با حفظ کیان خانواده، الگویی بیبدیل از تابآوری را به نمایش گذاشتهاند.
وی افزود: همسران معظم شهدا، صرفاً بازماندگان یک فقدان نیستند؛ بلکه ایشان تجسم عینی و سرمایه معنوی راهبردی نظام جمهوری اسلامی ایران در عرصه عمومی و خصوصی محسوب میشوند. نقش این بانوان فداکار، فراتر از حوزه شخصی و خانوادگی، در تثبیت و تداوم گفتمان ایثار، جهاد و ولایتمداری تعریف میشود. جامعهای که از حافظه تاریخی رشادتهای خود فاصله بگیرد، به طور قطع در تضمین بقای آرمانهای خود دچار خدشه خواهد شد.
وی تشریح کرد: حضور فعال و در عین حال متواضعانه این عزیزان در مجامع فرهنگی، یادوارهها و نهادهای مربوط به ایثارگران، موجب ارتقاء سرمایه اجتماعی و تقویت اعتماد عمومی به نهادهای ارزشی میشود. این حضور، نشان میدهد که ساختار حکومتی به پیمان خود با شهدا پایبند است و این وفاداری، در عمل به خانواده هایشان بازتاب مییابد.
صادق زاده گفت: فرزندان شهدا، در مکتب مادرانی تربیت میشوند که مفهوم «ایثار» را در زندگی روزمره لمس کردهاند. مادر، به جای پنهان کردن سختیها، آنها را به عنوان بخشی از مسیر افتخار معرفی میکند. این انتقال، در واقع ساختار روانی و شناختی فرزند را بر مبنای مفاهیمی چون فداکاری و مسئولیتپذیری در برابر جامعه شکل میدهد.
وی گفت: در جامعهای که تحت تأثیر فرهنگ مصرفگرایی جهانی قرار دارد، بسیاری از نظامهای ارزشگذاری به سمت حداکثر سازی لذت فردی حرکت میکنند. خانواده شهدا به صورت عملی و بدون نیاز به سخنرانی، بر اهمیت فداکاری و ترجیح منافع جمع بر منافع فرد تأکید میکنند.
صادق زاده تشریح کرد: جامعهای که به تکریم و حمایت از خانوادههای شهدا بپردازد، در واقع زیربنای اخلاقی و اعتقادی خود را تقویت میکند. اگر فداکاری مورد حمایت و تکریم قرار نگیرد، انگیزه برای فداکاریهای آتی (چه در ابعاد نظامی و چه در ابعاد اجتماعی و اقتصادی) کاهش مییابد. این امر یک چرخه بازخورد مثبت در حفظ ارزشهای ایثار ایجاد میکند.
وی در پایان افزود: حمایت از این قشر، حمایت از سلامت روانی و تداوم گفتمان ایثار در نسلهای بعدی است. این حمایت نباید صرفاً در قالب کمکهای مادی موقتی خلاصه شود؛ بلکه باید شامل برنامههای آموزشی، مشاورهای تخصصی و ایجاد فرصتهای شغلی مناسب برای این بانوان و فرزندانشان باشد تا بتوانند با عزت نفس کامل، نقش تاریخی خود را ایفا نمایند.تعهد ما به عنوان جامعه علمی و مدنی، این است که نقشآفرینی بیبدیل این بانوان را نه تنها پاس بداریم، بلکه آن را به یک منبع آموزشی مستمر برای ساختن جامعهای مقاوم و متعهد تبدیل نماییم.
خبرنگار: سعیده صداقت نژاد
انتهای خبر/