پایگاه خبری جماران: استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم با تأکید بر اینکه وضعیت عموم مردم و قشر متوسط جامعه باید مورد توجه باشد، گفت: مردم گلایه‌مندی‌هایی داشتند و حق هم دارند، ولی در جنگ 12 روزه و نظایر آن، مردم دیگر به هر قیمتی گلایه‌مندی‌های خود را ابراز نمی‌کنند. وقتی حس کنند که ابراز گلایه‌مندی با مصالح عمومی سازگار نیست، تحمل می‌کنند. ان‌شاءالله مسئولین هم توجه داشته باشند و در سیاست و عملشان به‌گونه‌ای عمل کنند که اسباب گلایه‌مندی مردم نشود و خلاف توقعشان عمل نشود. انصافاً مردم نجیب، عاقل، حکیم و با تحملی داریم.
مشروح گفت‌وگوی خبرنگار جماران با آیت‌الله محمد قائنی را در ادامه می‌خوانید:
با فرض تداوم وضع موجود در عرصه بین‌المللی یعنی بازگشت تحریم‌های بین‌المللی، در عرصه داخلی چه رشته اقداماتی را برای ارتقاء رضایتمندی مردم از نظام باید انجام داد؟
من خیلی ورود در مسائل جنبی اینچنینی ندارم و اطلاع دقیق ندارم. اولیای امور حتماً فکری می‌کنند و یک‌جوری برای حفظ حکومت هم که شده، در حد توانشان ان‌شاءالله اقداماتی انجام می‌دهند تا برای مردم، حتی‌الامکان شرایط مناسب‌تری فراهم شود و در وضعیت اقتصادی، از زحمت و مشکلاتشان کاسته شود.
حضرتعالی که در میان مردم زندگی می‌کنید و مورد علاقه آنها هستید، احساس می‌کنید اولویت‌هایی که باید برای زندگی مردم در نظر گرفته شود، چه چیزهایی است؟
وضعیت عموم مردم و قشر متوسط جامعه باید مورد توجه باشد که حتماً بزرگان ما، مراجع، آقایان و مسئولین، همه در فکر این جهت هستند. اما دیگر حالا در حد وسع و توان خودشان، آقایان تلاش می‌کنند که ان‌شاءالله تا حد امکان زحمت از مردم کم شود و فشار اقتصادی تا مقدار ممکن کاسته شود. ما در کنار همین مردم و با مردم هستیم و از مشکلاتشان بی‌اطلاع نیستم.
برای تحکیم واقعی و نه شعاری وحدت ملی، چه اقداماتی باید انجام شود؟
عرض کردم، من خیلی از وضعیت و قانون و اهل سیاست خبر ندارم که چه می‌کنند و آیا گفته ما اثری دارد یا نه. لابد آقایان خودشان اهل تشخیص و اطلاع هستند و یک‌جوری عمل می‌کنند که نگرانی‌ها و اعتراضات حتی‌الامکان نباشد یا کم باشد. قاعده کلی این است که بالأخره حکومتی باشد و حکومت منوط به این است که رضایت عامه مردم مورد توجه باشد و لابد تا حد امکان رعایت می‌شود.
پس از جنگ دوازده‌روزه، انسجامی در داخل به وجود آمد. برای حفظ و تقویت آن انسجام چه باید می‌کردیم که نکردیم؟
نمی‌دانم چه کارهایی نباید می‌کردیم، ولی معترف بودند همه سیاست‌مداران و اشخاصی که اهل تصمیم بودند که حتی‌الامکان باید اولاً از مردم قدردانی شود. مردم ما مردم خوبی هستند؛ مردمی که در فراز و نشیب‌ها و سختی‌ها تحمل زیادی کرده‌اند و مردمی حکیم هستند که تحت تأثیر برخی تبلیغات، خودباخته نمی‌شوند. در عین گلایه‌مندی‌هایی که داشتند و حق هم دارند، ولی در آن جنگ و نظایر آن، مردم دیگر به هر قیمتی گلایه‌مندی‌های خود را ابراز نمی‌کنند. وقتی حس کنند که ابراز گلایه‌مندی با مصالح عمومی سازگار نیست، تحمل می‌کنند. ان‌شاءالله مسئولین هم توجه داشته باشند و در سیاست و عملشان به‌گونه‌ای عمل کنند که اسباب گلایه‌مندی مردم نشود و خلاف توقعشان عمل نشود. انصافاً مردم نجیب، عاقل، حکیم و با تحملی داریم.
اخیراً شاهد مقصریابی و تشدید اختلافات میان برخی گروه‌ها هستیم. این دعواها چه نتایج منفی به بار خواهد آورد؟
همان‌طور که مردم حکیم و سنجیده هستند و در موارد خطر مشترک، با حکمت و عقلانیت عمل می‌کنند، مسئولین هم حتماً توجه دارند که دیگر در مسائلی که اکنون با وجود یک دشمن مشترک مطرح است، گلایه‌مندی‌های مابین نباید ملاک اظهارات باشد. باید به‌گونه‌ای عمل کنند که وحدت حفظ شود. یکی از اسباب گلایه‌مندی مردم، همین ابراز اختلافات و سلایق مختلف است. سزاوار نیست. مقصریابی هیچ مشکلی را برطرف نمی‌کند، بلکه کدورت‌ها را افزایش می‌دهد. ان‌شاءالله آقایان با درایت و حکمت به‌گونه‌ای عمل کنند که مشکلات مردم کاسته شود و تلاش جمعی در مسأله اصلی، یعنی رفع مشکلات اقتصادی که از اهمّ مشکلات عمومی کشور ما است، متمرکز شود.
به‌عنوان سؤال پایانی، مهمترین دغدغه حضرتعالی در شرایط کنونی چیست؟
همان‌طور که عرض کردم، مشکل اصلی مملکت ما الآن، نگرانی نسبت به معیشت عموم مردم است. هزینه‌هایی که لازمه زندگی است، با درآمدهای عمومی مقداری همخوانی ندارد. امیدوارم خدای تبارک‌وتعالی هم به مردم لطف کند و هم مسئولین به‌گونه‌ای هدایت شوند که بتوانند آنچه خیر و صلاح دنیا و آخرت مردم است را اقدام کنند. وضعیت معیشت عموم مردم از لوازمی است که حتی اگر رستگاری آخرت هم بخواهد در آن مسیر باشد، مربوط به این است که زندگی مادی‌شان در حد معقول باشد؛ «لا مَعادَ لِمَن لا مَعاشَ لَه». ان‌شاءالله این قضیه اتفاق بیفتد و حتی‌الامکان به‌زودی، وضع مردم از برخی نگرانی‌های معیشتی به حالت بهتر و رفاه مناسبی که خیر دنیا و آخرتشان در آن باشد، هدایت شود.
آیا اقداماتی مانند آزادی زندانیان سیاسی یا باز گذاشتن فضا می‌تواند به تقویت انسجام ملی کمک کند؟
حتماً آقایان نسبت به مواردی که تأثیرگذار در این قضایا و جلب رضایت عمومی است، علی‌القاعده نباید فروگذار کنند و ان‌شاءالله هم نمی‌کنند. ان‌شاءالله اولیای امور در رابطه با اقداماتی که می‌کنند، امکان آن را فراهم کنند که موجب کاستن اسباب جدایی و افتراق و گلایه‌مندی شود و آن مقداری که میسر و ممکن است، ان‌شاءالله کوتاهی نکنند.