نویسنده تاریخ مطبوعات در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در شیراز، گفت: ابوالقاسم فقیری چهره ای فرهنگی و ماندگار حوزه فرهنگ مردم، داستان نویس و نویسنده بود. این اواخر گرایش به شعر پیدا کرده بود. دوبیتیهای خوبی میسرود.

به گفته رومی، او زاده خرداد ماه ۱۳۱۶ بود و هنگام وفات ساله ۸۸ ساله بود. فقیری در دبیرستان «حاج قوام» با گروهی از جوانان فرهنگ دوست آشنا شد که یکی از آنها پرویز خائفی بود. همین آشنایی و با توجه به صبغه فرهنگی هر دو باعث انتشار نشریه‌ای به نام «سقراط» شد و چون دبیرستان خود را تغییر داد این نشریه دانش آموزی نیز تعطیل شد.

این شاعر و مولف در ادامه گفت: فقیری به اساس شغل خانواده به تدریس علاقه‌مند بود. «کوچه فقیری‌ها» را مردم دروازه کازرون «کوچه معلم‌ها» می‌گفتند چراکه کل خانواده او معلم بودند. بعدها هم برادر کوچکترش «امین فقیری» به تدریس روی آورد.

رومی که با فقیری دوستی طولانی داشته است، عنوان کرد: ابوالقاسم فقیری مدت‌ها در ممسنی تدریس کرد و بعد از آشنایی با فرهنگ مردم ممسنی به گردآوری آداب و رسوم و ترانه‌هایی پرداخت که نخستین تجربه‌اش بود و تا آخر عمر دست از پژوهش، مردم شناسی و فرهنگ خاص هر نقطه که در آنجا تدریس یا زندگی می‌کرد، نکشید. هر چند او داستان‌های کوتاه می‌نوشت و در این داستان‌ها علاقه‌اش را به فولکلور را پنهان نمی‌کرد. لیسانس ادبیات را از دانشگاه شیراز اخذ کرد و ۹ کتاب در مورد فرهنگ مردم و ۷ کتاب در حوزه داستان کوتاه دارد.

وی خاطرنشان کرد: فقیری با تعدادی از بزرگان گستره ادبیات عامه ارتباط برقرار و از طرف دیگر با نوشتن مداوم در روزنامه‌های محلی به فرهنگ مردم می‌پرداخت. در رادیو شیراز هم سال‌ها هم برنامه فولکلور اجرا می‌کرد و هم قصه می‌گفت که بیانی شیرین داشت و شهرت بسیار به دست آورد. گروهی از شهرهای استان به او پیوسته و جمعی هماهنگ را تشکیل داد که امروز کتاب‌هایی ارزشمند از آنها باقی است. فقیری حدود ۳۵ سال عضو انجمن فرهنگی و هنری یاران یکشنبه بود و گاه گاه به انجمن‌های دیگری نیز دعوت می شد.

او در پایان گفت: ابوالقاسم فقیری مودب و ادیب بود، اخلاق، رفتار و گفتار نیکی داشت.

به گزارش ایبنا؛ ابوالقاسم فقیری پژوهشگر و نویسنده شیرازی سه شنبه ۲۰ آبان ماه جاری در ۸۸ سالگی چشم از جهان فروبست.