پسوریازیس یک بیماری پوستی مزمن و خودایمنی است؛ یعنی بدن به دلایل ناشناخته به سلول‌های خودی صدمه می‌زند. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن با ارسال سیگنال‌های اشتباهی باعث افزایش سرعت چرخه رشد سلول‌های پوست و ریزش آن‌ها شود. در کل ۵ نوع پسوریازیس وجود دارد که شایع‌ترین آن پسوریازیس پلاک است که با ناحیه‌هایی قرمز رنگ با پوششی نقره‌ای و سفید از سلول‌های مرده پوست مشخص می‌شود.
پیتریازیس آلبا
این بیماری یک اختلال پوستی خوش خیم است که در آن پوست به صورت لکه‌ای به طور موقت رنگدانه‌های خود را از دست می‌دهد. پیتریازیس آلبا بیشتر در کسانی که زمینه آلرژیک دارند رخ می‌دهد و قسمتی از پوست که در معرض نور آفتاب قرار دارد دچار خشکی و سفیدی می‌شود. البته سفیدی مانند بیماری ویتیلیگو نیست که پوست کاملا رنگدانه هایش را از دست بدهد. پیتریازیس آلبا درمان خاصی ندارد، اما معمولا تا سن ۲۰ تا ۳۰ سالگی لکه‌ها از بین می‌رود.
ویتیلیگو
نام‌های دیگر ویتیلیگو، پیسی، بَرَص و لک و پیس است که بیانگر یک اختلال تولید رنگدانه در پوست بدن است که در آن ملانوسیت‌ها (سلول‌هایی که رنگدانه تولید می‌کنند) در قسمت‌هایی از پوست، غشا‌های مخاطی و شبکیه تخریب شده اند. در نتیجه لکه‌های پوست در نواحی مختلف بدن ظاهر می‌شوند. مویی که در نواحی مبتلا به پیسی رشد می‌کند، معمولا سفید می‌شود. علت این بیماری هنوز شناخته نشده است.
منبع: بهپو