چوب‌شان هنوز لای چرخ این رشته است و به هر طریقی که شده نمی‌خواهند بچه‌ها از روی خرک بپرند یا وارو و نیم وارو بزنند و از پس مشکلات بر بیایند. البته با آمدن احمد دنیا‌مالی انتظارها طور دیگری دارد پیش می‌رود. وزیر ورزش که خودش از بدنه این ورزش بوده قطعا اهمیت بالای ژیمناستیک را درک می‌کند ومی‌داند که این رشته پایه چقدر می‌تواند کمک حال سایر رشته‌ها باشد و چقدر می‌تواند سر ایران را درآسیا وجهان بالا نگه دارد.اینچه درگاهی بغض‌های زیادی دارد که خیلی از آنها را فرو می‌خورد اما به قول خودش:«این بغض‌ها اشک‌های شوقی می‌شوند که موفقیت ژیمناستیک را به همراه خواهند داشت.»
شما یک سال پر از اتفاقات مثبت را داشتید. حالا که اینجا روبه‌روی ما نشسته‌اید فضای ژیمناستیک را چطور ارزیابی می‌کنید؟
سالی پر از اتفاق‌های خاص و از نظر من اتفاق‌های خوب بود. ما در قهرمانی بزرگسالان و جوانان آسیا شرکت کردیم و چندین فینالیست داشتیم و با سه مدال ارزشمند برگشتیم. این اتفاق نوید آینده‌ای خوب می‌دهد. ما به لحاظ پشتوانه ضربه‌های زیادی خوردیم. این تیم نوجوانان و جوانان الان ما یک بار متلاشی شد و ما دوباره آن را بازسازی کردیم. در قهرمانی جوانان آسیا با حضور مدعیان، طلا و برنز گرفتیم. کشوری که در آسیا حرف برای گفتن داشته باشد در جهان هم مدعی خواهد بود.
ژیمناستیک در المپیک حضور موفقی داشت اما قبل از آن کسب سهمیه‌اش و نحوه آماده‌سازی بچه‌ها حاشیه‌های زیادی را به دنبال داشت، این طور نیست؟
سهمیه‌اش به سختی حاصل شد. زمانی که برگشتم از ثبت‌نام برای تمام مسابقات برای حضور در المپیک جا مانده بودیم. با این حال و به هر شکلی که بود ثبت‌نام کردیم و با حضور در 4 جام‌جهانی سهمیه را گرفتیم. با این حال استرالیا از ورزشکار کسب سهمیه کرده ما شکایت کرد. از مهدی الفتی. آنها می‌گفتند سهمیه باید پس گرفته شود. ما مراحل را با دفاع فنی و حرفه‌ای پیش بردیم. تا جایی که شنیدم ما تنها فدراسیونی بودیم که توانستیم در دادگاه عالی ورزش (CAS) برنده باشیم. این به نظرم خودش یک افتخار است.
و الفتی سرانجام راهی المپیک شد.
یک حضور پرافتخارکه به رسیدن به فینال المپیک منجرشد.درواقعیت‌همین که ماتوانستیم درالمپیک شرکت کنیم اتفاق خوشایندی بود اما رسیدن به فینال بیشتر از انتظارها بود. فکرمی‌کنم یک شورونشاط هم درجامعه ایجاد شد. پس ازالمپیک تعداد علاقه‌مندان برای حضور در این رشته بیشتر هم شده است.اما بعد از المپیک پاریس، در10روز آینده تیم‌ملی جوانان راهی چکسلواکی خواهد شد. مابرای گروه نونهالان ونوجوانان مسابقه انتخابی گذاشتیم و ازدل این مسابقات بالای 20 ورزشکار شایسته استخراج شدند. این برگزیدگان ملی در اردو تحت آموزش و تعلیم و امیدهای ما برای ۲۰۳۲هستند. مسابقات داخلی هم با نظم بسیار زیادی در حال برگزاری است. شاید یکی از بهترین‌های این مسابقات هفته گذشته در ترامپولین دختران بود. این مسابقات با حجاب و طبق قوانین فدراسیون جهانی برگزار شد.
راستی این ماجرای حجاب مورد تایید فدراسیون جهانی قرار گرفت؟
ما کارها را انجام داده‌ایم و فکر می‌کنم همین روزها باید منتظر اعلام نهایی آن از سوی فدراسیون جهانی باشیم. ان‌شاا... در اولین مسابقه‌ای که بتوانیم دختران را اعزام کنیم از لباس‌های آنها هم رونمایی خواهد شد.
به المپیک اشاره کردید. بعد از یک اتفاق تاریخی در هر رشته سیل توجه‌ها به سمت آن فدراسیون زیاد می‌شود. از آن روز به بعد چه اتفاق‌هایی در ژیمناستیک افتاده است. از توجه مسئولان گرفته تا اسپانسر و ...
اول بخش بانوان را بگویم. ما برای پوشش ترامپولین اقدام کردیم و مکاتبات برای تایید لباس‌ها انجام می‌شود. فکر می‌کنم تا ماه آینده این اتفاق خواهد افتاد. وقتی ما می‌خواهیم مطرح باشیم باید ابزار مطرح بودن را فراهم کنیم. ما به دانش فنی نیاز داریم. حفظ اقتدار و به دست آوردن جایگاه‌های جدید، سواد و کارآیی می‌خواهد و از همه مهم‌تر بودجه.
نگاه شما به ترامپولین مدال‌آوری است؟
این رشته المپیکی مدال‌آور است.کسب جایگاه برای ما مورد توجه است اما در سال‌های گذشته چنین اتفاقی نیفتاده است. در این راستا ما اردیبهشت ماه در قهرمانی آسیا شرکت کردیم و دو مدال (طلا و برنز) که اولین مدال آسیایی ترامپولین بود را به دست آوردیم. این یک نتیجه فوق‌العاده است. ما هیچ جا جدی گرفته نمی‌شدیم. وقتی حرف از مدال می‌زدیم همه لبخند می‌زدند و صحبت‌های ما را جدی نمی‌گرفتند اما ما برنامه داشتیم. وقتی این نتایج حاصل می‌شود روی جامعه هم تاثیر می‌گذارد و به نظرم سرمایه‌گذاری خوبی را روی ترامپولین آغاز کرده‌ایم و اکنون دارد خودش را نشان می‌دهد. اما فراموش نکنیم رقبای ما هم دارند کار می‌کنند. ما برای حفظ نتایج‌مان چه کار کرده‌ایم؟34 ماه مشکل که دردوسال آن همه برنامه‌های فدراسیون قطع شده بود. این ما را به عقب می‌کشاند. رقبای ما در حال حرکت بوده‌اند، ما فقط عقب نرفتیم، رقبا پیش رفته‌اند و این اختلاف دو برابر می‌شود. این جبران می‌خواهد. ما ابتدا باید برای آنچه که بوده‌ایم بجنگیم الان توقع ایجاد شده است.ما چه داده‌ایم و چه می‌خواهیم؟ فقط 13رشته در المپیک حضور داشتند که ما یکی از آنها بودیم؛بگذریم از این‌که برای اولین بار هم بود. اما چه تفاوتی با قبل در دریافت‌ها داریم؟
در ردیف بوجه شما چندمین فدراسیون هستید؟
ما 300 هزار عضو فعال در سراسر کشور داریم. چند رشته آمارشان به ما نزدیک است؟ اعتبار ما حدود 10میلیارد از وزارت ورزش و 3.700 میلیارد از کمیته ملی المپیک خواهد بود که احتمالا بخشی از آن تا پایان سال به ما تزریق خواهد شد.اما حتی فدراسیون‌های غیر حاضر در المپیک، بدون مدال بازی‌های آسیایی و….چندین برابر ما اعتبارات دریافت می‌کنند. ما فدراسیون ورزش پایه هستیم. شما بحث مدال‌آوری را کنار بگذارید. اصلا فکر کنید قرار نیست مدال بیاوریم ما پایه قهرمانی برای سایر رشته‌ها هستیم. ما رشته استعدادها و قهرمان‌های کل ورزش و نه فقط ژیمناستیک هستیم. آیا فکر می‌کنید با 10 میلیارد بودجه، فدراسیونی که در المپیک حضور داشته کارهایش پیش می‌رود؟ ما از لحاظ ردیف بودجه در رده‌های آخر هستیم اما از ما نتایجی در حد قله می‌خواهند.
انتظار می‌رفت با حضور الفتی در المپیک نگاه‌ها به سمت فدراسیون شما بیشتر شود اما انگار اتفاقی نیفتاده است.
این دیگر مطالبه‌گری است. اگر فدراسیونی کار کرد و نتیجه گرفت باید سهمی هم مدیران ارشد در این موفقیت‌ها بازی کنند. ما مسئول فنی هستیم اما در بخش اعتبار و ...باید دوستان کمک کنند. ما مثل همه فدراسیون‌های دیگر زمین در مجموعه ورزشی آزادی درخواست کرده‌ایم. فضاهای کاری ژیمناستیک برای ادامه کارهایش ناکافی است. ما هنوز بعد از ماه‌ها جواب این نامه را دریافت نکرده‌ایم. پارکور زیر مجموعه فدراسیون ماست اما دو تا متولی درکشور داردیکی ما ویکی هم انجمن پارکور.خب این نمی‌شود. چه از لحاظ آموزش و چه از لحاظ ساختار و ...مگرمی‌شود در یک مجموعه 2 کارت مربیگری متفاوت صادر کرد؟
خب این تعارض دارد دیگر.
ما داریم برای یک سیستم کار می‌کنیم. تکلیف باید مشخص شود. این قبیل مطالب اقدام وزارت را لازم دارد. آخرین تماس من برای روشن شدن وضعیت انجمن پارکور همین یکی دو روز پیش بود و فعلا که خبری نیست. ما مرتب داریم پیگیری می‌کنیم.
در بحث اعتبارات ما نباید اندک دیده شویم. ما تقریبا هر هفته یک رویداد ملی ژیمناستیک در کشور را داریم. اگر این نگاه جدی نشود نباید هم برای کسب موفقیت و جایگاه توقع‌ها جدی باشد.
اگر مسئولان ما مدال می‌خواهند و قرار باشد چند مهدی الفتی دیگر ظهور کند از نظر شما چقدر بودجه نیاز است؟
حداقل بودجه فعلی ما باید بین 8تا10برابر شود. ژیمناستیک مثل کشتی و فوتبال «اسپانسرخیز» نیست. کشورها برای این رشته یارانه می‌پردازند. ما حمایت بیشتری را توقع و انتظار داریم.
ضمن این‌که اسباب ژیمناستیک هم گران‌قیمت است.
بله! البته من از وزارت نفت و ورارت ورزش تشکر می‌کنم که در تلاشند شرایط را برای تهیه برخی تجهیزات فراهم کنند اما در رشته ما وسایل استاندارد مسابقات بین‌المللی تولید تعدادی از کارخانه‌های خارج از کشور هستند و از طرفی نگهداری آنها هم هزینه دارد. مهدی الفتی در المپیک سه قدم به عقب برداشت. او در ایران با وسایلی تمرین کرد که با وسیله مسابقه در المپیک متفاوت بود. ما شرایط وسایل‌مان استاندارد ایرانی است اما در مسابقات وسایل چیز دیگری است. الفتی اگر با وسایل استاندارد بین‌المللی تمرین کرده بود کنترل فرودش بهتر می‌بود و اگر فقط یک قدم هم به عقب برمی‌داشت قطعا امروز برنز المپیک را گرفته بودیم. تاثیر تجهیزات، مدال را از گردن ورزشکار ما خارج می‌کند.
به لحاظ زیرساخت الان در چه وضعیتی هستیم؟ راه‌اندازی یک سالن ژیمناستیک به نظر خیلی پرهزینه است.
چه به لحاظ ارتفاع سقف و چه به لحاظ حواشی امنِ فرود و...همه چیز این رشته متفاوت است.ژیمناستیک باوسایل غیراستاندارد خطرناک است و باید استانداردها برای ساختن سالن رعایت شود. ما همین وسایل در ایران را هم داریم از دست می‌دهیم. امروز، سالن‌های تخصصی ژیمناستیک درسراسر کشور در معرض مزایده قرار می‌گیرند و در خیلی از مواقع غیر متخصصان برنده می‌شوند و این رشته فضای کاری خودش را در همان بخش‌ها از دست می‌دهد. هیات‌های ما فضای تخصصی ندارند. سالن قهرمانی شش اسباب را می‌گیرند و نهایتا غلت جلو و عقب یاد می‌دهند. لوازم هیات‌های ما همراه با مکان از دست می‌رود. این وسایل اموال هیات است و نباید وارد مزایده شود. سالن‌داری برای روسای هیات‌های ما سودی ندارد. با این وضعیت ژیمناستیک نابود می‌شود. باید متولی برای مستثنی کردن ژیمناستیک، به‌عنوان ورزش پایه یک مجوز بگیرد، حتی اگر می‌شود لایحه‌ای تقدیم مجلس کنند. ما انتظار داریم بزرگان در راس در این زمینه قدم بردارند.
خود شما چه اقدامی کرده‌اید؟
اینها تعاریفی است که اهتمام بخش حقوقی و قانونی را لازم دارد. معاون پارلمانی باید ورود کند تا این مشکلات حل شود. ما داریم سخت کار می‌کنیم. مثل این می‌ماند که شما در یک طبیعت رها شده‌اید و هر خطری شما را تهدید می‌کند. در کنار همه اینها هم باید زنده بمانید و در جریان این تلاش یک قرص نان می‌دهند و می‌گویند باید دو ماه زنده بمانید. بعد می‌گویند حالا شما یک کار کارستان هم باید انجام بدهید. در این طبیعت رها شده سد بسازید، دانشگاه بسازید، ماشین اختراع کنید و...به ما چه داده‌اید؟ من نامه داده‌ام که اجازه بدهید ما با ترک تشریفات وسایل برای تیم‌ملی تهیه کنیم، از تولید‌کننده به قیمت اعلامی، شفاف و با نظارت... اما جواب داده شد که با رعایت همه مقررات کار کنید. به‌عبارتی موافقت نشد.
این نیاز تیم‌ملی است.
بله. ولی ما داریم در بن‌بست دست و پا می‌زنیم. من اینجا هم دوباره آن را مطرح می‌کنم. به فدراسیون ژیمناستیک اجازه بدهید از سایت‌های معتبر جهانی و مطابق قیمت همان سایت‌ها وسایل استاندارد برای ملی‌پوشان خریداری کنیم. دیگر ساده‌تر از این چطور می‌شود، من نمی‌دانم.
این دیگر دستور مقامات بالا و شاید شخص وزیر ورزش را می‌خواهد.
من مکاتبات لازم را انجام داده‌ام. می‌توانند به سازمان بازرسی یا هر نهادی که نظارت می‌کند هم اطلاع بدهند و همکاری داشته باشند تا با نظارت آنها این کار انجام شود.حتی شاید راحت‌ترین کار این باشد.
با توجه به صحبت‌های شما از 15 مرداد تا امروز اتفاق‌هایی که افتاده به لحاظ نگاه مسئولان و توجهاتی که باید می‌شد چیزی نبوده که شما انتظارش را داشته‌اید.
نه! من مسئول که آمده‌ام چهار سال استخوان خرد کرده‌ام، 34 ماه فدراسیون را معلق نگه داشتند و زمانی که سمت نداشتم گفتند بچه‌ها را اعزام کنید و…فقط همکاری و کمک کرده‌ام. آیا من رئیس فدراسیون نباید انتطار داشته باشم یک برگ کاغذ که مزین شده باشد با یک امضا که خسته نباشید بعد از 60 سال راهی المپیک شده‌اید. آیا فدراسیون ما نباید تشویق می‌شد؟ و همیشه از ما انتظار باشد؟ بالاخره یک جایی هست که عشق به تنهایی برای ادامه کار کافی نخواهد بود.
یعنی حتی اگر یک پیامک هم می‌زدند...
ما راضی بودیم!
احساس می‌کنم خیلی ناراحت هستید.
ببینید! بچه‌های من دارند خیلی تلاش می‌کنند. من چیزی برای خودم نمی‌خواهم. هوای این بچه‌ها را داشته باشند. این وظیفه ماست که به این جوان‌ها روحیه بدهیم. البته من هر کاری بتوانم برای این بچه‌ها انجام می‌دهم.
می‌خواهم این سؤال را در حد یک کلمه جواب بدهید. قلبا حس می‌کنید که از بدنه مدیریت ورزش هستند کسانی که دلشان با شما و ژیمناستیک صاف نیست؟
امیدوارم این‌طور نباشد!
با وزیر ورزش جلسه داشت‌اید؟
من در روزهای نخست و صرفا برای تبریک با ایشان جلسه داشتم اما پس از آن هرگز موفق نشده‌ام ایشان را ببینم. من سال 95 نوشتم و گفتم مدال بازی‌های آسیایی را می‌گیریم و به المپیک می‌رویم اما اگر دست فرمان همین باشد هیچ کدام از این اتفاق‌ها نخواهد افتاد.
الفتی به تنهایی فینالیست المپیک نشد
زهرا اینچه‌درگاهی درپاسخ به این سوال که برای الفتی پس ازالمپیک اتفاق‌های خوبی افتاد یا نه گفت:بله!مهدی الفتی حمایت‌های خوبی در شهر و استان خودش و کمیته ملی المپیک دریافت کرد. از وزارت ورزش هم انتظار داریم ژیمناستیک را در بخش تقدیر‌ها ویژه ببیند. چون الفتی تنها راهی المپیک نشد. یک تیم پشت او بود و به نظرم باید ژیمناستیک و تیمی که پشت او بودند اعم از مربیان و ...هم تشویق شوند.
تجربه کارشکنی زیاد دیده‌ام
تجربه کارشکنی را قبلا هم داشتم. یک بار یک شش ماه و یک بار هم 10 ماه کل اعتبارات فدراسیون را قطع کردند و اعتبارات دریافتی ما از وزارت صفر شد اما ما در مسابقات شرکت کردیم و مدال هم گرفتیم. صحبت آن زمان من با دوستان این بود که اگر پول ندهید خوب کار می‌کنیم، اگر پول بدهید بهتر کار می‌کنیم. ما نشان داده‌ایم که می‌دانیم چطور کار کنیم. ما بدون امکانات به مدال آسیا رسیدیم، بدون امکانات راهی المپیک شدیم و اما اگر توقعی از ما هست خب باید حمایت هم باشد.
شما یک سال پر از اتفاقات مثبت را داشتید. حالا که اینجا روبه‌روی ما نشسته‌اید فضای ژیمناستیک را چطور ارزیابی می‌کنید؟
سالی پر از اتفاق‌های خاص و از نظر من اتفاق‌های خوب بود. ما در قهرمانی بزرگسالان و جوانان آسیا شرکت کردیم و چندین فینالیست داشتیم و با سه مدال ارزشمند برگشتیم. این اتفاق نوید آینده‌ای خوب می‌دهد. ما به لحاظ پشتوانه ضربه‌های زیادی خوردیم. این تیم نوجوانان و جوانان الان ما یک بار متلاشی شد و ما دوباره آن را بازسازی کردیم. در قهرمانی جوانان آسیا با حضور مدعیان، طلا و برنز گرفتیم. کشوری که در آسیا حرف برای گفتن داشته باشد در جهان هم مدعی خواهد بود.
ژیمناستیک در المپیک حضور موفقی داشت اما قبل از آن کسب سهمیه‌اش و نحوه آماده‌سازی بچه‌ها حاشیه‌های زیادی را به دنبال داشت، این طور نیست؟
سهمیه‌اش به سختی حاصل شد. زمانی که برگشتم از ثبت‌نام برای تمام مسابقات برای حضور در المپیک جا مانده بودیم. با این حال و به هر شکلی که بود ثبت‌نام کردیم و با حضور در 4 جام‌جهانی سهمیه را گرفتیم. با این حال استرالیا از ورزشکار کسب سهمیه کرده ما شکایت کرد. از مهدی الفتی. آنها می‌گفتند سهمیه باید پس گرفته شود. ما مراحل را با دفاع فنی و حرفه‌ای پیش بردیم. تا جایی که شنیدم ما تنها فدراسیونی بودیم که توانستیم در دادگاه عالی ورزش (CAS) برنده باشیم. این به نظرم خودش یک افتخار است.
و الفتی سرانجام راهی المپیک شد.
یک حضور پرافتخارکه به رسیدن به فینال المپیک منجرشد.درواقعیت‌همین که ماتوانستیم درالمپیک شرکت کنیم اتفاق خوشایندی بود اما رسیدن به فینال بیشتر از انتظارها بود. فکرمی‌کنم یک شورونشاط هم درجامعه ایجاد شد. پس ازالمپیک تعداد علاقه‌مندان برای حضور در این رشته بیشتر هم شده است.اما بعد از المپیک پاریس، در10روز آینده تیم‌ملی جوانان راهی چکسلواکی خواهد شد. مابرای گروه نونهالان ونوجوانان مسابقه انتخابی گذاشتیم و ازدل این مسابقات بالای 20 ورزشکار شایسته استخراج شدند. این برگزیدگان ملی در اردو تحت آموزش و تعلیم و امیدهای ما برای ۲۰۳۲هستند. مسابقات داخلی هم با نظم بسیار زیادی در حال برگزاری است. شاید یکی از بهترین‌های این مسابقات هفته گذشته در ترامپولین دختران بود. این مسابقات با حجاب و طبق قوانین فدراسیون جهانی برگزار شد.
راستی این ماجرای حجاب مورد تایید فدراسیون جهانی قرار گرفت؟
ما کارها را انجام داده‌ایم و فکر می‌کنم همین روزها باید منتظر اعلام نهایی آن از سوی فدراسیون جهانی باشیم. ان‌شاا... در اولین مسابقه‌ای که بتوانیم دختران را اعزام کنیم از لباس‌های آنها هم رونمایی خواهد شد.
به المپیک اشاره کردید. بعد از یک اتفاق تاریخی در هر رشته سیل توجه‌ها به سمت آن فدراسیون زیاد می‌شود. از آن روز به بعد چه اتفاق‌هایی در ژیمناستیک افتاده است. از توجه مسئولان گرفته تا اسپانسر و ...
اول بخش بانوان را بگویم. ما برای پوشش ترامپولین اقدام کردیم و مکاتبات برای تایید لباس‌ها انجام می‌شود. فکر می‌کنم تا ماه آینده این اتفاق خواهد افتاد. وقتی ما می‌خواهیم مطرح باشیم باید ابزار مطرح بودن را فراهم کنیم. ما به دانش فنی نیاز داریم. حفظ اقتدار و به دست آوردن جایگاه‌های جدید، سواد و کارآیی می‌خواهد و از همه مهم‌تر بودجه.
نگاه شما به ترامپولین مدال‌آوری است؟
این رشته المپیکی مدال‌آور است.کسب جایگاه برای ما مورد توجه است اما در سال‌های گذشته چنین اتفاقی نیفتاده است. در این راستا ما اردیبهشت ماه در قهرمانی آسیا شرکت کردیم و دو مدال (طلا و برنز) که اولین مدال آسیایی ترامپولین بود را به دست آوردیم. این یک نتیجه فوق‌العاده است. ما هیچ جا جدی گرفته نمی‌شدیم. وقتی حرف از مدال می‌زدیم همه لبخند می‌زدند و صحبت‌های ما را جدی نمی‌گرفتند اما ما برنامه داشتیم. وقتی این نتایج حاصل می‌شود روی جامعه هم تاثیر می‌گذارد و به نظرم سرمایه‌گذاری خوبی را روی ترامپولین آغاز کرده‌ایم و اکنون دارد خودش را نشان می‌دهد. اما فراموش نکنیم رقبای ما هم دارند کار می‌کنند. ما برای حفظ نتایج‌مان چه کار کرده‌ایم؟34 ماه مشکل که دردوسال آن همه برنامه‌های فدراسیون قطع شده بود. این ما را به عقب می‌کشاند. رقبای ما در حال حرکت بوده‌اند، ما فقط عقب نرفتیم، رقبا پیش رفته‌اند و این اختلاف دو برابر می‌شود. این جبران می‌خواهد. ما ابتدا باید برای آنچه که بوده‌ایم بجنگیم الان توقع ایجاد شده است.ما چه داده‌ایم و چه می‌خواهیم؟ فقط 13رشته در المپیک حضور داشتند که ما یکی از آنها بودیم؛بگذریم از این‌که برای اولین بار هم بود. اما چه تفاوتی با قبل در دریافت‌ها داریم؟
در ردیف بوجه شما چندمین فدراسیون هستید؟
ما 300 هزار عضو فعال در سراسر کشور داریم. چند رشته آمارشان به ما نزدیک است؟ اعتبار ما حدود 10میلیارد از وزارت ورزش و 3.700 میلیارد از کمیته ملی المپیک خواهد بود که احتمالا بخشی از آن تا پایان سال به ما تزریق خواهد شد.اما حتی فدراسیون‌های غیر حاضر در المپیک، بدون مدال بازی‌های آسیایی و….چندین برابر ما اعتبارات دریافت می‌کنند. ما فدراسیون ورزش پایه هستیم. شما بحث مدال‌آوری را کنار بگذارید. اصلا فکر کنید قرار نیست مدال بیاوریم ما پایه قهرمانی برای سایر رشته‌ها هستیم. ما رشته استعدادها و قهرمان‌های کل ورزش و نه فقط ژیمناستیک هستیم. آیا فکر می‌کنید با 10 میلیارد بودجه، فدراسیونی که در المپیک حضور داشته کارهایش پیش می‌رود؟ ما از لحاظ ردیف بودجه در رده‌های آخر هستیم اما از ما نتایجی در حد قله می‌خواهند.
انتظار می‌رفت با حضور الفتی در المپیک نگاه‌ها به سمت فدراسیون شما بیشتر شود اما انگار اتفاقی نیفتاده است.
این دیگر مطالبه‌گری است. اگر فدراسیونی کار کرد و نتیجه گرفت باید سهمی هم مدیران ارشد در این موفقیت‌ها بازی کنند. ما مسئول فنی هستیم اما در بخش اعتبار و ...باید دوستان کمک کنند. ما مثل همه فدراسیون‌های دیگر زمین در مجموعه ورزشی آزادی درخواست کرده‌ایم. فضاهای کاری ژیمناستیک برای ادامه کارهایش ناکافی است. ما هنوز بعد از ماه‌ها جواب این نامه را دریافت نکرده‌ایم. پارکور زیر مجموعه فدراسیون ماست اما دو تا متولی درکشور داردیکی ما ویکی هم انجمن پارکور.خب این نمی‌شود. چه از لحاظ آموزش و چه از لحاظ ساختار و ...مگرمی‌شود در یک مجموعه 2 کارت مربیگری متفاوت صادر کرد؟
خب این تعارض دارد دیگر.
ما داریم برای یک سیستم کار می‌کنیم. تکلیف باید مشخص شود. این قبیل مطالب اقدام وزارت را لازم دارد. آخرین تماس من برای روشن شدن وضعیت انجمن پارکور همین یکی دو روز پیش بود و فعلا که خبری نیست. ما مرتب داریم پیگیری می‌کنیم.
در بحث اعتبارات ما نباید اندک دیده شویم. ما تقریبا هر هفته یک رویداد ملی ژیمناستیک در کشور را داریم. اگر این نگاه جدی نشود نباید هم برای کسب موفقیت و جایگاه توقع‌ها جدی باشد.
اگر مسئولان ما مدال می‌خواهند و قرار باشد چند مهدی الفتی دیگر ظهور کند از نظر شما چقدر بودجه نیاز است؟
حداقل بودجه فعلی ما باید بین 8تا10برابر شود. ژیمناستیک مثل کشتی و فوتبال «اسپانسرخیز» نیست. کشورها برای این رشته یارانه می‌پردازند. ما حمایت بیشتری را توقع و انتظار داریم.
ضمن این‌که اسباب ژیمناستیک هم گران‌قیمت است.
بله! البته من از وزارت نفت و ورارت ورزش تشکر می‌کنم که در تلاشند شرایط را برای تهیه برخی تجهیزات فراهم کنند اما در رشته ما وسایل استاندارد مسابقات بین‌المللی تولید تعدادی از کارخانه‌های خارج از کشور هستند و از طرفی نگهداری آنها هم هزینه دارد. مهدی الفتی در المپیک سه قدم به عقب برداشت. او در ایران با وسایلی تمرین کرد که با وسیله مسابقه در المپیک متفاوت بود. ما شرایط وسایل‌مان استاندارد ایرانی است اما در مسابقات وسایل چیز دیگری است. الفتی اگر با وسایل استاندارد بین‌المللی تمرین کرده بود کنترل فرودش بهتر می‌بود و اگر فقط یک قدم هم به عقب برمی‌داشت قطعا امروز برنز المپیک را گرفته بودیم. تاثیر تجهیزات، مدال را از گردن ورزشکار ما خارج می‌کند.
به لحاظ زیرساخت الان در چه وضعیتی هستیم؟ راه‌اندازی یک سالن ژیمناستیک به نظر خیلی پرهزینه است.
چه به لحاظ ارتفاع سقف و چه به لحاظ حواشی امنِ فرود و...همه چیز این رشته متفاوت است.ژیمناستیک باوسایل غیراستاندارد خطرناک است و باید استانداردها برای ساختن سالن رعایت شود. ما همین وسایل در ایران را هم داریم از دست می‌دهیم. امروز، سالن‌های تخصصی ژیمناستیک درسراسر کشور در معرض مزایده قرار می‌گیرند و در خیلی از مواقع غیر متخصصان برنده می‌شوند و این رشته فضای کاری خودش را در همان بخش‌ها از دست می‌دهد. هیات‌های ما فضای تخصصی ندارند. سالن قهرمانی شش اسباب را می‌گیرند و نهایتا غلت جلو و عقب یاد می‌دهند. لوازم هیات‌های ما همراه با مکان از دست می‌رود. این وسایل اموال هیات است و نباید وارد مزایده شود. سالن‌داری برای روسای هیات‌های ما سودی ندارد. با این وضعیت ژیمناستیک نابود می‌شود. باید متولی برای مستثنی کردن ژیمناستیک، به‌عنوان ورزش پایه یک مجوز بگیرد، حتی اگر می‌شود لایحه‌ای تقدیم مجلس کنند. ما انتظار داریم بزرگان در راس در این زمینه قدم بردارند.
خود شما چه اقدامی کرده‌اید؟
اینها تعاریفی است که اهتمام بخش حقوقی و قانونی را لازم دارد. معاون پارلمانی باید ورود کند تا این مشکلات حل شود. ما داریم سخت کار می‌کنیم. مثل این می‌ماند که شما در یک طبیعت رها شده‌اید و هر خطری شما را تهدید می‌کند. در کنار همه اینها هم باید زنده بمانید و در جریان این تلاش یک قرص نان می‌دهند و می‌گویند باید دو ماه زنده بمانید. بعد می‌گویند حالا شما یک کار کارستان هم باید انجام بدهید. در این طبیعت رها شده سد بسازید، دانشگاه بسازید، ماشین اختراع کنید و...به ما چه داده‌اید؟ من نامه داده‌ام که اجازه بدهید ما با ترک تشریفات وسایل برای تیم‌ملی تهیه کنیم، از تولید‌کننده به قیمت اعلامی، شفاف و با نظارت... اما جواب داده شد که با رعایت همه مقررات کار کنید. به‌عبارتی موافقت نشد.
این نیاز تیم‌ملی است.
بله. ولی ما داریم در بن‌بست دست و پا می‌زنیم. من اینجا هم دوباره آن را مطرح می‌کنم. به فدراسیون ژیمناستیک اجازه بدهید از سایت‌های معتبر جهانی و مطابق قیمت همان سایت‌ها وسایل استاندارد برای ملی‌پوشان خریداری کنیم. دیگر ساده‌تر از این چطور می‌شود، من نمی‌دانم.
این دیگر دستور مقامات بالا و شاید شخص وزیر ورزش را می‌خواهد.
من مکاتبات لازم را انجام داده‌ام. می‌توانند به سازمان بازرسی یا هر نهادی که نظارت می‌کند هم اطلاع بدهند و همکاری داشته باشند تا با نظارت آنها این کار انجام شود.حتی شاید راحت‌ترین کار این باشد.
با توجه به صحبت‌های شما از 15 مرداد تا امروز اتفاق‌هایی که افتاده به لحاظ نگاه مسئولان و توجهاتی که باید می‌شد چیزی نبوده که شما انتظارش را داشته‌اید.
نه! من مسئول که آمده‌ام چهار سال استخوان خرد کرده‌ام، 34 ماه فدراسیون را معلق نگه داشتند و زمانی که سمت نداشتم گفتند بچه‌ها را اعزام کنید و…فقط همکاری و کمک کرده‌ام. آیا من رئیس فدراسیون نباید انتطار داشته باشم یک برگ کاغذ که مزین شده باشد با یک امضا که خسته نباشید بعد از 60 سال راهی المپیک شده‌اید. آیا فدراسیون ما نباید تشویق می‌شد؟ و همیشه از ما انتظار باشد؟ بالاخره یک جایی هست که عشق به تنهایی برای ادامه کار کافی نخواهد بود.
یعنی حتی اگر یک پیامک هم می‌زدند...
ما راضی بودیم!
احساس می‌کنم خیلی ناراحت هستید.
ببینید! بچه‌های من دارند خیلی تلاش می‌کنند. من چیزی برای خودم نمی‌خواهم. هوای این بچه‌ها را داشته باشند. این وظیفه ماست که به این جوان‌ها روحیه بدهیم. البته من هر کاری بتوانم برای این بچه‌ها انجام می‌دهم.
می‌خواهم این سؤال را در حد یک کلمه جواب بدهید. قلبا حس می‌کنید که از بدنه مدیریت ورزش هستند کسانی که دلشان با شما و ژیمناستیک صاف نیست؟
امیدوارم این‌طور نباشد!
با وزیر ورزش جلسه داشت‌اید؟
من در روزهای نخست و صرفا برای تبریک با ایشان جلسه داشتم اما پس از آن هرگز موفق نشده‌ام ایشان را ببینم. من سال 95 نوشتم و گفتم مدال بازی‌های آسیایی را می‌گیریم و به المپیک می‌رویم اما اگر دست فرمان همین باشد هیچ کدام از این اتفاق‌ها نخواهد افتاد.
الفتی به تنهایی فینالیست المپیک نشد
زهرا اینچه‌درگاهی درپاسخ به این سوال که برای الفتی پس ازالمپیک اتفاق‌های خوبی افتاد یا نه گفت:بله!مهدی الفتی حمایت‌های خوبی در شهر و استان خودش و کمیته ملی المپیک دریافت کرد. از وزارت ورزش هم انتظار داریم ژیمناستیک را در بخش تقدیر‌ها ویژه ببیند. چون الفتی تنها راهی المپیک نشد. یک تیم پشت او بود و به نظرم باید ژیمناستیک و تیمی که پشت او بودند اعم از مربیان و ...هم تشویق شوند.
تجربه کارشکنی زیاد دیده‌ام
تجربه کارشکنی را قبلا هم داشتم. یک بار یک شش ماه و یک بار هم 10 ماه کل اعتبارات فدراسیون را قطع کردند و اعتبارات دریافتی ما از وزارت صفر شد اما ما در مسابقات شرکت کردیم و مدال هم گرفتیم. صحبت آن زمان من با دوستان این بود که اگر پول ندهید خوب کار می‌کنیم، اگر پول بدهید بهتر کار می‌کنیم. ما نشان داده‌ایم که می‌دانیم چطور کار کنیم. ما بدون امکانات به مدال آسیا رسیدیم، بدون امکانات راهی المپیک شدیم و اما اگر توقعی از ما هست خب باید حمایت هم باشد.
رضا پورعالی و مرتضی رضایی - گروه ورزش