به گزارش صراط به نقل از فارس ، یک نفر از هر ۱۰ نفر در جهان به بیماری دیابت مبتلا است و همچنین یک نفر از هر ۱۸ نفر «اختلال قند ناشتا» دارد، بماند دیابت (بیماری قند)، چهارمین علت مرگ در ایران است.» این را معاون بهداشت وزارت بهداشت علیرضا رئیسی می‌گوید.
بااین‌وجود مجله «گوارش» در تازه‌ترین تحقیق منتشرشده‌اش در روز سه‌شنبه مطرح کرد که تحقیقات نشان می‌دهد که «ممکن است DNA، عامل سوق‌دادن ما به مصرف شیرینی باشد».طبق نظر محققان یک تغییر ژنتیکی در توانایی افراد برای هضم برخی قندها ممکن است بر میزان علاقه آن‌ها به مصرف خوراکی‌های شیرین تأثیر بگذارد.
پیش‌ازاین پژوهشگران اپیدمیولوژیست‌های ژنتیک مؤسسه QIMR Berghofer استرالیا در سال ۲۰۱۴ بیان کرده بودند که یک مجموعه از ژن‌ها، شناخت فرد از طعم شیرین را صرف‌نظر از قند طبیعی یا جایگزین تحت‌تأثیر قرار می‌دهند، شواهد قوی نشان می‌دهد «۳۰ درصد تنوع درک طعم شیرین به عوامل ژنتیکی مرتبط است».
البته طبق تحقیق مجله گوارش علت اینکه برخی افراد علاقه به شیرینی‌ها دارند، به‌خاطر ژن «ساکاراز ایزومالتاز» یا «سی‌آی» است، همان ژنی که در تجزیه ساکروز (همان قند معمولی) و مالتوز (یک ترکیب کمتر شیرین که در برخی غلات یافت می‌شود) به قندهای ساده برای جذب در روده کوچک، نقش مهمی ایفا می‌کند.طبق توصیه انجمن قلب آمریکا مقدار مجاز مصرف شکر ۳۶ گرم در روز برای مردان و ۲۵ گرم در روز برای زنان است.
مصرف مقدار زیاد شیرینی می‌تواند به سلول‌های بدن آسیب بزند و باعث التهاب مزمن شود که چاقی، بیماری‌های قلبی، دیابت، بیماری‌های کبدی و سرطان را به همراه خواهد داشت. همچنین مصرف مواد غذایی حاوی شکر زیاد مانند نوشابه، آبمیوه و فست‌فود خطر ابتلا به چاقی و دیابت را در دور تند قرار می‌دهدمتخصص تغذیه نوفار گایفمن با تأکید بر اینکه ژنتیک نقشی در اشتیاق افراد به شیرینی ندارد، می‌گوید که در تحقیقات معلوم شده که «در گروه شیرینی‌دوست‌ها سطوح بالاتری از پروتئین واکنشی C وجود دارد». بااین‌وجود نتایج خون این افراد سطوح بالاتر گلوکز و پروفایل لیپید ضعیف را نشان می‌دهد.از سویی دیگر متخصص تغذیه پیتر آلدیس می‌گوید که یافته‌های جدید نشان می‌دهد «تغییرات ژنتیکی مرتبط با توانایی بدن در هضم ساکروز می‌تواند هم بر مقدار مصرف غذاهای دارای ساکروز و هم بر علاقه افراد به غذاهای شیرین تأثیر بگذارد».محققان معتقدند که شناخت سازوکارهای بدن می‌توانند میل به شکر و مصرف آن را کاهش دهند، بنابراین چنین تحقیقی یک حوزه نوآورانه است و می‌تواند در آینده به کاهش بسیاری از بیماری‌های مرتبط با شکر کمک کند