وی افزود: صرع تنها تشنج نیست، بلکه یکی از علت های تشنج است اما اسم صرع، حمله صرع را به ذهن متبادر می سازد و این تصویر در ذهن نقش می‌ بندد که فرد ناگهان کنترل خود را از دست می‌دهد، روی زمین می‌افتد و دست‌ و پایش را بی ‌اختیار به این‌ سو و آن‌ سو پرتاب می ‌کند؛ اما در حقیقت این نشانه ‌ها، تنها مربوط به یک نوع از انواع بیماری صرع است.

این متخصص نورولوژی و فلوشیپ صرع تصریح کرد: صرع (epilepsy) مجموعه ‌ای از اختلالات عصبی مزمن است که با حمله عصبی بروز می‌کند. این حملات ممکن است بسیار خفیف و غیرقابل شناسایی یا طولانی مدت و با لرزش شدید همراه باشد.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز از گیجی موقت، صحبت کردن نامفهوم و بریده بریده، حرکات تند و پیچشی غیر قابل کنترل در دست ها و پاها، از دست دادن هوشیاری و بی خبری و علائم روانی به عنوان علائم صرع یاد کرد و گفت: علت صرع را می‌توان در موارد مختلفی مانند وارد شدن آسیب شدید به سر، عفونت‌هایی مانند مننژیت یا مشکلات بدو تولد جستجو کرد البته در اکثر موارد نیز علت ثانویه برای صرع پیدا نمی شود.

به گفته وی اختلال یادگیری، آسیب به مغز، عوارض دارویی و حوادث ناشی از افتادن در حین حملات صرع از عوارض اصلی این بیماری است. روش‌های درمانی می‌تواند به بیماران کمک کند که کمتر دچار تشنج شوند یا حتی تشنج را به طور کامل متوقف کنند.

ایزدی با بیان اینکه عواملی مانند سن، سابقه خانوادگی، جراحت سر، سکته مغزی و بیماری های عروقی و عفونت مغزی می تواند منجر به افزایش خطر ابتلا به صرع شود، افزود: شروع بیماری صرع در کودکان و افراد مسن بیشتر است، اما این بیماری در هر سنی ممکن است رخ دهد. از سوی دیگر وجود سابقه خانوادگی بیماری صرع، ممکن است فرد را در معرض خطر ابتلا به اختلال تشنج قرار دهد.

بنابراعلام وبدا، وی از آسیب ‌های وارده به سر به عنوان یکی از عوامل افزایش خطر ابتلا به سرع یاد کرد و گفت: سکته مغزی و سایر بیماری‌های عروقی مغز نیز می‌تواند منجر به آسیب مغزی و صرع شود. همچنین عفونت‌هایی مانند مننژیت و انسفالیت که موجب التهاب مغز می‌شوند، خطر ابتلا به بیماری صرع و وقوع علائم صرع را افزایش می‌دهند.

وی یادآور شد: بیمار دچار صرع می‌تواند به کمک اقداماتی از جمله پرهیز از مصرف سیگار و الکل، انتخاب یک رژیم غذایی سالم و مهمتر از همه مصرف منظم دارو، خطر تکرار تشنج را کاهش دهد. حملات تشنج را می ‌توان با مصرف داروهای ضد تشنج تا ۷۰ درصد کنترل کرد. برای افرادی که مصرف دارو در آنها موثر نیست و مقاوم به درمان دارویی هستند، انجام جراحی، تحریک عصبی یا رژیم غذایی کتوژنیک تجویز می شود.