​​​​​​​«یلدا ابتهاج» فرزند این شاعر بامداد روز چهارشنبه ۱۹ مردادماه در صفحه‌ اینستاگرام خود از درگذشتِ این شاعر فقید خبر داد. 
ابتهاج متولد ۱۳۰۶ در رشت بود. «سراب»، «سیاه‌مشق»، «تا صبح شب یلدا»، «یادگار خون سرو» و «تاسیان» از جمله آثار او هستند.  
آغاز زندگی شاعری ابتهاج را شاید بتوان از «نخستین نغمه‌ها» دانست؛ او نخستین اثرش را با این نام در آغازین روزهای جوانی و در سال ۱۳۲۵ منتشر کرد. مجموعه «سیاه مشق»، شعرهای سال‌های ۲۵ تا ۲۹ شاعر را دربرمی‌گیرد. در این مجموعه، «سایه» تعدادی از غزل‌های خود را چاپ کرد و توانایی خویش را در سرودن غزل نشان داد.
با آنکه نام هوشنگ ابتهاج یادآور غزل است؛ اما او را یکی از موفق‌ترین شاعرانی دانسته‌اند که به شیوه نیما، اقبال کرده است. 
یکی دیگر از مهم‌ترین آثار ابتهاج تصحیح او از غزل‌های حافظ است که با عنوان «حافظ به سعی سایه» نخستین بار در سال ۱۳۷۲ توسط نشر کارنامه به‌چاپ رسید و بار دیگر با تجدیدنظر و تصحیحات تازه منتشر شد. سایه سال‌های زیادی را صرف پژوهش و حافظ‌ شناسی کرده که این کتاب نتیجه تمام آن زحمت‌هاست.ابتهاج آخرین شاعری بود که توانست با حداقل 
سه نسل مختلف ارتباط برقرار کند. 
خوانده شدن شعرهای ابتهاج از دهه 50 و با حضور در رادیو آغاز شد، تعدادی از غزل‌ها، تصنیف‌ها و شعرهای نیمایی او توسط کسانی چون علیرضا افتخاری، شهرام ناظری، حسین قوامی، علیرضا قربانی و محمد اصفهانی اجرا شده‌اند.  شعر تصنیف مشهور «سپیده» که با عنوان «ایران ای سرای امید» شناخته می‌شود، از سروده‌های ابتهاج است که با اقبال عمومی مواجه شد. هوشنگ ابتهاج سال ۱۳۹۱ در ۸۵ سالگی خاطرات خود را در گفت‌وگو با میلاد عظیمی و عاطفه طیّه در کتاب «پیر پرنیان‌اندیش» منتشر کرد. در این کتاب ابتهاج به بیان عقاید و نظرات خود درباره بسیاری از چهره‌های بنام موسیقی، شعر و سیاست در زمان خود می‌پردازد. این کتاب با ثبت دقیق این خاطرات و همچنین شرح و ضبط احوالات سایه در زمان بیان آن‌ها توانسته تصویر نسبتاً درست و دقیقی از این شاعر و پژوهشگر را به نسلی که می‌خواهد درباره او بداند، ارائه کند. 
محمدرضا شفیعی کدکنی در صدوسی‌وهفتمین شب از شب‌های مجله بخارا که برای بزرگداشت این شاعر نامی برگزار شده بود، در توصیف «سایه» گفته بود: «در طول چهل‌واندی سال دوستی از نزدیک و خوشبختانه بسیار نزدیک، هرگز ندیدم او هنرمند راستینی، از مردم زمانه ما را به چشم انکار نگریسته باشد، در میان صدها دلیلی که به عظمت او می‎توان اقامه کرد، همین یک دلیل بس که او بر چکاد بلندی ایستاده که نیازی به انکار دیگران ندارد و این موهبتی است الهی». 

خبرنگار: خدیجه زمانیان