محرابی با اشاره به وقوع سیل فروردین‌ ۹۸ در پلدختر خاطرنشان کرد: پدرم از جانبازان جنگ تحمیلی بود و سال‌ها قبل فوت شد و تنها دارایی ما یک خانه در پلدختر نیز در سیل به صورت صد درصد تخریب و توفیق اجباری شامل حالم شد و بار دیگر راهی شهرم شدم تا بتوانم در عملیات ساخت و ساز کمک حال خانواده باشم و حداقل پول کمتری را به کارگر بدهیم‌.قهرمان جام یادگار امام افزود: یک سالی می‌شود که از سر اجبار و تامین بخشی از نیازهای زندگی در کنار تحصیل در دانشگاه مجبورم از گوسفندان مواظبت کنم و به چوپانی مشغولم. وی گفت: گوسفندان یکی از بستگانمان است و تنها در ازای چوپانی مبلغی را ماهیانه دریافت می‌کنم. محرابی که بغض اجازه نمی‌داد راحت صحبت کند، اضافه کرد: پلدختر شهر کوچکی است و کار نیز به سختی پیدا می‌شود و اگر شغلی باشد اولویت با منِ ورزشکار نیست. هر روزی که به چوپانی مشغول هستم احساس می‌کنم از اهداف ورزشی‌ام دور و دورتر می‌شوم اما چاره دیگری ندارم. وی با بیان اینکه شاید نمی‌شود به تنهایی و دست خالی به جنگ روزگار و سرنوشت رفت، گفت: امیدوارم بتوانم روزی به خوش‌رنگ‌ترین مدال‌های جهانی و المپیک دست یابم و این روزهای سخت و تلخ را به فراموشی بسپارم.