به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، بعد از پیدا شدن این جسد، در آغاز میپنداشتند که وی یک اعدامی بوده چرا که طناب و ریسمانی بر گردن داشت اما بعدها بطور صریح مشخص شد که او حلق آویز نشده و بدون شک یک قربانی انسانی بوده است و نبود اکسیژن در باتلاق از تجزیه و تخریب بدن او جلوگیری کرده بود.
مرد نگون بخت تولوندی ۴۰ سال سن و ۱۶۱ سانتیمتر قد داشته که برای آن ناحیه بسیار کوتاه بنظر میرسد. لباسی از پشم گوسفند بر تن داشته و موهای سرش کاملا کوتاه و بدنش نیمه برهنه بود.از ته ریش کم پشتی که داشت مشخص شد او در روز مرگ صورت خود را نتراشیده بوده و آخرین غذایش نیز نوعی فرنی بود که از شیر و دانهها جو و شماری از غلات بود که به آسانی بدست نمیآید. بنظر میرسد این غذا را برای قربانیها تدارک میدیدند. در دستگاه هاضمه وی اثری از گوشت دیده نشده بود و مشخصا تا ۱۲ ساعت پیش از مرگ چیزی نخورده بوده. پس از بیرون آوردن او از باتلاق بدن او تحلیل رفت. امروزه سر او را در محفظهای قرار دادهاند که به ماکتی از بدنش وصل است که در موزه موسگارد به عموم نمایش داده میشود.
اوبه دوره عصر آهن پیش از رومی ها تعلق دارد که از دورههای تاریخی شمال اروپا است. در این دوره تاثیرات فرهنگ سلتی بر اهالی اسکاندیناوی قابل ردگیری است و در قرن یکم پیش از میلاد با تاثیرات گسترده فرهنگ رومی به پایان میرسد.
نظر شما