مهدی عسلی، مدیر امور اوپک و  روابط با مجامع انرژی وزارت نفت گفته است: «می‌توان به جرات گفت در میان سه حامل انرژی فسیلی، جهت‌گیری آینده به سمت گاز خواهد بود.» شاید از همین‌رو وزارت نفت تلاش می‌کند سومین اجلاس سران 9 کشور صادرکننده گاز که برخی‌ها آن را اوپک گازی می‌نامند، به بهترین شکل برگزار شود. اطلاع‌رسانی در این زمینه آغاز شده است؛ حتی شبکه‌های اجتماعی ازجمله تلگرام را نیز به خدمت گرفته‌اند تا نقش ایران در این اجلاس فعال‌تر از سایرین دیده شود. قرار است سران 9 کشور عضو مجمع کشورهای صادرکننده گاز و یک رئیس‌جمهوری از کشورهای دوست غیر عضو مجمع در سومین اجلاس سران مجمع کشورهای صادرکننده در اجلاس تهران شرکت کنند.
مجمع کشورهای صادرکننده گاز که به اختصار (GECF) نامیده می‌شود، سازمان تازه‌بنیانی است که به‌منظور هماهنگی در تولید، صادرات و کنترل قیمت گاز طبیعی در سطح جهان، توسط ایران، روسیه، قطر و تعداد دیگری از کشورهای صادرکننده گاز در ۲۳ دسامبر سال ۲۰۰۸ تاسیس شده است. کشورهای عضو مجمع صادرکنندگان گاز، ۴۲ درصد از تولید گاز جهان، ۷۰ درصد از ذخایر گازی جهان، ۳۸ درصد از انتقال گاز با خط لوله و ۸۵ درصد از تجارت گاز طبیعی مایع‌شده (ال‌ان‌جی) را در اختیار دارند.
اخیرا مهدی عسلی، مدیر امور اوپک و روابط با مجامع انرژی وزارت نفت در آستانه این اجلاس در گفت‌وگو با «شانا» گفته است: «اعضای مجمع کشورهای صادرکننده گاز ٤٥ درصد از تجارت جهانی گاز را در اختیار دارند و نقش آن با نقش اوپک در بازار برابری می‌کند. هم‌اکنون یک‌میلیارد نفر در دنیا به انرژی مدرن دسترسی ندارند و این افراد در برخی نقاط دورافتاده جهان برای تامین نیازهای سوختی خود اقدام به قطع کردن درختان جنگل و در نتیجه آسیب رساندن به محیط‌زیست می‌کنند که باید تلاش شود نیازهای انرژی (گرمایشی، تولید برق و روشنایی) این خانوارها و جوامع با گاز طبیعی تامین شود. از سوی دیگر چون با توجه به ویژگی زغال‌سنگ تجارت آن بسیار مشکل است و از سوی دیگر فرآورده‌های نفتی هم گران‌تر و هم از لحاظ محیط‌زیست نسبت به گاز آلوده‌کنندگی بیشتری دارند.»
قرار است در اجلاس سوم، پیوستن دو کشور اندونزی و برونئی نیز که خواستار پیوستن به مجمع کشورهای صادرکننده گاز هستند،‌ مطرح شود. عسلی در این باره می‌گوید: «درصورت پیوستن این دو کشور حدود ٧٥ درصد ذخایر گازی جهان در اختیار اعضای این مجمع خواهد بود و این نشان‌دهنده قدرت این سازمان از لحاظ امکان عرضه گاز به بازارهای دنیا و تامین امنیت انرژی است. درواقع اهمیت GECF در آینده می‌تواند به مراتب افزایش یافته و نقش آن برای کشورهای عضو با نقش اوپک برابری کند،‌ زیرا در آینده سهم نفت در ترکیب انرژی جهان کاهش و سهم گاز افزایش خواهد یافت. با توجه به حجم عظیمی از ذخایر گاز طبیعی که در اختیار اعضای این سازمان بین‌المللی است، طبیعتا نقش آن در معادلات انرژی و روابط بین‌المللی افزایش خواهد یافت.»