مربيان خارجي زيادي تاكنون در ورزش ايران حاضر بوده‌اند و تأثير بسزايي هم در رشد برخي رشته‌هاي ورزشي داشته‌اند. با اين حال مديران ما همواره براي ادامه يا قطع همكاري با اين مربيان دچار ترديد مي‌شوند و دود اين ترديدهاي طولاني مدت به چشم تيم‌هاي ملي مي‌رود.
بسكتبال و واليبال، دو رشته‌اي است كه كسب سهميه المپيك در آنها اعتبار ورزش ايران را بالا مي‌برد. با اين وجود نه‌تنها در اين رشته‌ها هنوز موفق به كسب سهميه ريو نشده‌ايم بلكه كادر فني دو تيم نيز در بلاتكليفي به سر مي‌برند؛ نه از ادامه همكاريشان مطمئن هستند و نه از قطع همكاريشان. اين بدترين شرايطي است كه يك تيم مي‌تواند تجربه كند. در واقع علاوه بر مربيان، بازيكنان نيز تكليف خود را نمي‌دانند و در چنين آشفته بازاري هر كسي به خود اجازه مي‌دهد كه به اسم كارشناس در مورد تيم ملي نظر دهد. در صورتي كه اگر مسئولان به موقع تصميمات لازم را بگيرند و در دوراهي‌هايي كه منتقدان مختلف ساخته‌اند، گير نيفتند چنين چالش‌هايي ايجاد نمي‌شود.
تيم ملي واليبال برخلاف انتظارات در جام جهاني، عملكرد نااميدكننده‌اي داشت. در چند سال گذشته و پس از ورود خوليو ولاسكو در رأس تيم ملي، واليبال كشورمان به يكباره رشدي چشمگير را تجربه كرد تا جايي كه آسيا ديگر براي ما كوچك بود. پس از حريفان قدرتمند زيادي در مصاف با بلندقامتان ايراني تن به شكست دادند؛ ايتاليا، امريكا و صربستان از جمله قدرت‌هاي جهاني بودند كه شكست برابر ايران را پذيرفتند. پس از آنكه اسلوبودان كواچ جانشين ولاسكو شد، موفقيت‌ها در ليگ جهاني ادامه پيدا كرد، اما درست در شرايطي كه فكر مي‌كرديم با درخشش در جام جهاني براي اولين بار تيم ملي واليبالمان را در المپيك مي‌بينيم، شاهد افت فاحش ملي‌پوشان واليبال بوديم. شكاف در ميان بازيكنان و ضعف‌هاي اساسي به حدي بود كه فدراسيون براي فرار از بحران تشكيل جلسه داد. با وجود آنكه داورزني در مدت زمان رياستش در فدراسيون واليبال قدرت مديريتي خود را ثابت كرده بود، اين بار اما با گذشت بيش از يك ماه از بازگشت تيم ملي از جام جهاني هنوز نتوانسته تصميمش را در خصوص كواچ بگيرد. گفته مي‌شود سرمربي صربستاني تغيير دستيارانش را پذيرفته اما دليل اين همه دست‌دست كردن رئيس و اعضاي كارگروه تخصصي اين فدراسيون براي چيست! اگر كواچ هنوز اعتباري در واليبال ايران دارد با تمديد قرارداد راه بازگشت به اوج را هموار كنيد اگر هم كه ديوار اعتماد به او فرو ريخته بي‌درنگ با بررسي وضعيت گزينه‌هاي جديد سرمربي جديد را انتخاب كنيد.
بسكتبال حال و روزي بهتر از واليبال ندارد. تيم ملي بسكتبال قرار بود در قهرماني آسيا روي سكوي نخست بايستد و بدون هيچ اما و اگري راهي ريو شود، اما باخت به چين نشان داد كه بسكتبال ايران ديگر بهترين تيم قاره كهن نيست. حال اگرچه راه كسب سهميه المپيك براي اين رشته واقعاً سخت شده است اما رقابت‌هاي بين‌قاره‌اي را نمي‌توان دست‌كم گرفت. اين مسابقات سال آينده برگزار مي‌شود و احتمالاً هنوز خيلي‌ها فكر مي‌كنند زمان زيادي باقي مانده است، در حالي كه تكليف كادر فني اين تيم نيز در هاله‌اي از ابهام قرار دارد. دريك بائرمن، مربي خوشفكر آلماني با توجه به مدت زمان اندكي كه در اختيار داشت نتوانست تمام برنامه‌هايش را به مرحله اجرا درآورد اما از آنجا كه همه در ورزش ما نتيجه‌گرا هستند، اولين گزينه مطرح شده براي احياي بسكتبال چيزي نبود جز انتخاب سرمربي جديد. بائرمن كه يكي از مربيان حرفه‌اي بسكتبال جهان محسوب مي‌شود، منتظر مسئولان فدراسيون نماند و با يك تيم روسي قرارداد همكاري امضا كرد؛ موضوعي كه فدراسيون آن را تكذيب و باشگاه روسي تأييد مي‌كند. بائرمن در حالي اين هفته براي مذاكره به ايران مي‌آيد كه محتمل‌ترين گزينه همكاري او با باشگاه روسي تا پايان ليگ برتر و پس از آن هدايت تيم ملي بسكتبال كشورمان است. بلاتكليفي چالش بزرگي است كه ورزش ما بارها آن را تجربه كرده اما به جاي آنكه مديران فعلي از چالش‌هاي گذشته درس عبرت بگيرند و سنت‌شكني كنند، ترجيح مي‌دهند با اتلاف وقت تصميم نهايي خود را بگيرند.
∎
بسكتبال و واليبال، دو رشته‌اي است كه كسب سهميه المپيك در آنها اعتبار ورزش ايران را بالا مي‌برد. با اين وجود نه‌تنها در اين رشته‌ها هنوز موفق به كسب سهميه ريو نشده‌ايم بلكه كادر فني دو تيم نيز در بلاتكليفي به سر مي‌برند؛ نه از ادامه همكاريشان مطمئن هستند و نه از قطع همكاريشان. اين بدترين شرايطي است كه يك تيم مي‌تواند تجربه كند. در واقع علاوه بر مربيان، بازيكنان نيز تكليف خود را نمي‌دانند و در چنين آشفته بازاري هر كسي به خود اجازه مي‌دهد كه به اسم كارشناس در مورد تيم ملي نظر دهد. در صورتي كه اگر مسئولان به موقع تصميمات لازم را بگيرند و در دوراهي‌هايي كه منتقدان مختلف ساخته‌اند، گير نيفتند چنين چالش‌هايي ايجاد نمي‌شود.
تيم ملي واليبال برخلاف انتظارات در جام جهاني، عملكرد نااميدكننده‌اي داشت. در چند سال گذشته و پس از ورود خوليو ولاسكو در رأس تيم ملي، واليبال كشورمان به يكباره رشدي چشمگير را تجربه كرد تا جايي كه آسيا ديگر براي ما كوچك بود. پس از حريفان قدرتمند زيادي در مصاف با بلندقامتان ايراني تن به شكست دادند؛ ايتاليا، امريكا و صربستان از جمله قدرت‌هاي جهاني بودند كه شكست برابر ايران را پذيرفتند. پس از آنكه اسلوبودان كواچ جانشين ولاسكو شد، موفقيت‌ها در ليگ جهاني ادامه پيدا كرد، اما درست در شرايطي كه فكر مي‌كرديم با درخشش در جام جهاني براي اولين بار تيم ملي واليبالمان را در المپيك مي‌بينيم، شاهد افت فاحش ملي‌پوشان واليبال بوديم. شكاف در ميان بازيكنان و ضعف‌هاي اساسي به حدي بود كه فدراسيون براي فرار از بحران تشكيل جلسه داد. با وجود آنكه داورزني در مدت زمان رياستش در فدراسيون واليبال قدرت مديريتي خود را ثابت كرده بود، اين بار اما با گذشت بيش از يك ماه از بازگشت تيم ملي از جام جهاني هنوز نتوانسته تصميمش را در خصوص كواچ بگيرد. گفته مي‌شود سرمربي صربستاني تغيير دستيارانش را پذيرفته اما دليل اين همه دست‌دست كردن رئيس و اعضاي كارگروه تخصصي اين فدراسيون براي چيست! اگر كواچ هنوز اعتباري در واليبال ايران دارد با تمديد قرارداد راه بازگشت به اوج را هموار كنيد اگر هم كه ديوار اعتماد به او فرو ريخته بي‌درنگ با بررسي وضعيت گزينه‌هاي جديد سرمربي جديد را انتخاب كنيد.
بسكتبال حال و روزي بهتر از واليبال ندارد. تيم ملي بسكتبال قرار بود در قهرماني آسيا روي سكوي نخست بايستد و بدون هيچ اما و اگري راهي ريو شود، اما باخت به چين نشان داد كه بسكتبال ايران ديگر بهترين تيم قاره كهن نيست. حال اگرچه راه كسب سهميه المپيك براي اين رشته واقعاً سخت شده است اما رقابت‌هاي بين‌قاره‌اي را نمي‌توان دست‌كم گرفت. اين مسابقات سال آينده برگزار مي‌شود و احتمالاً هنوز خيلي‌ها فكر مي‌كنند زمان زيادي باقي مانده است، در حالي كه تكليف كادر فني اين تيم نيز در هاله‌اي از ابهام قرار دارد. دريك بائرمن، مربي خوشفكر آلماني با توجه به مدت زمان اندكي كه در اختيار داشت نتوانست تمام برنامه‌هايش را به مرحله اجرا درآورد اما از آنجا كه همه در ورزش ما نتيجه‌گرا هستند، اولين گزينه مطرح شده براي احياي بسكتبال چيزي نبود جز انتخاب سرمربي جديد. بائرمن كه يكي از مربيان حرفه‌اي بسكتبال جهان محسوب مي‌شود، منتظر مسئولان فدراسيون نماند و با يك تيم روسي قرارداد همكاري امضا كرد؛ موضوعي كه فدراسيون آن را تكذيب و باشگاه روسي تأييد مي‌كند. بائرمن در حالي اين هفته براي مذاكره به ايران مي‌آيد كه محتمل‌ترين گزينه همكاري او با باشگاه روسي تا پايان ليگ برتر و پس از آن هدايت تيم ملي بسكتبال كشورمان است. بلاتكليفي چالش بزرگي است كه ورزش ما بارها آن را تجربه كرده اما به جاي آنكه مديران فعلي از چالش‌هاي گذشته درس عبرت بگيرند و سنت‌شكني كنند، ترجيح مي‌دهند با اتلاف وقت تصميم نهايي خود را بگيرند.