هادی نوروزی نه اهل مصاحبه بود و نه حاشیه ،او هیچگاه چهره بازی های رسانه ای نبود  و شاید همین وجهه و رفتار مظلومانه اش بود که باعث شد غم از دست رفتنش این همه بردوش جامعه فوتبال و ورزش سنگینی کند.هنوز با وجود آنکه چند روزی از مرگ کاپیتان جوان و محجوب فوتبال ایران می گذرد اما ذره ای از تلخی این اتفاق کاسته نشده است.نوروزی بازیکنی خوب با اخلاق و ویژگیهای شخصیتی مثبت بود و با مرگش چهره فوتبال و ورزش ایران را در غم فروبرد.

  من هادی نوروزی
سه روز پس از درگذشت هادی نوروزی خبرگزاری ایسنا اقدام به انتشار گفتگویی منتشر نشده از هادی نوروزی که در تیرماه سال 94 و در همان هفته های نخستین لیگ برتر انجام شده بود را روی سایت این خبرگزاری قرارداد.گفتگویی که شاید با بیان شخصیت محجوب و محفوظ به حیای نوروزی و نشان دادن تعصبش به باشگاه پرسپولیس می تواند براندوه جامعه فوتبال بیافزاید.او در این مصاحبه در معرفی خودش می گوید:«من هادی نوروزی متولد اول تیرماه 1364، در استان مازندران شهر بابل، روستای کپورچال هستم.یادم است در محله ما یک زمین خاکی وجود داشت که هر روز با بچه‌های محل در آن زمین فوتبال بازی می‌کردیم هر روز ما فوتبال بود. از کودکی فوتبال را واقعا دوست داشتم. البته پدرم طرفدار کشتی بود و این ورزش را خیلی دوست داشت. به اصرار پدرم سه تا چهار سال کشتی گرفتم اما بعد تغییر رشته دادم و به فوتبال آمدم.تا 14 سالگی کشتی گرفتم و بعد به ورزش فوتبال روی آوردم. فوتبالم را از پرسپولیس قائمشهر شروع کردم که مدت سه سال در آنجا بودم و بعد به تهران آمدم. در تهران هم اولین تیم باشگاهی که در آن بازی کردم، پاسارگاد بود که در لیگ یک حضور داشت. اولین سالی که در لیگ یک بازی کردم، آقای گل شدم الان هم که 8 سال است در تیمی هستم که واقعا از بچگی عاشق آن بوده‌ام. آرزوی دوران کودکی‌ام بود که در این تیم بازی کنم و بتوانم در خدمت این تیم باشیم. »

  به عشق فوتبال
هادی نوروزی اما تا زمانی که کشتی می گرفت هم ورزشکار موفقی بود به طوری که خودش می گوید:«درکشتی مقام‌های استانی در مازندران دارم. مقام دومی کشتی آزاد مازندران را دارم و اگر اشتباه نکنم مقام سوم و یا چهارمی کشوری را هم به دست آوردم. واقعیت این است که من قبل از تمرین کشتی، فوتبال بازی می‌کردم و بعد از پایان تمرین کشتی هم به زمین فوتبال می‌رفتم و فوتبال بازی می‌کردم. آنقدر عاشق فوتبال بودم که با اینکه آقای ناظمی مربی کشتی‌ام دوست داشت من این ورزش را ادامه دهم اما در ادامه من تصمیمم را گرفته بودم و به دنبال فوتبال رفتم و مسیر ورزشی‌ام عوض شد.»

  پرسپولیسی واقعی
خیلی ها می گویند از بچگی پرسپولیسی یا استقلالی بودیم اما ...:«من واقعا پرسپولیسی بودم، ما 5 برادر هستیم که برادر بزرگم استقلالی است و 4 برادر دیگر پرسپولیسی هستیم. من ته تغاری خانواده‌مان محسوب می‌شوم. از همان دوران کودکی بازی‌های پرسپولیس را دنبال می‌کردم اما بازی‌های آقا کریم (کریم باقری)، علی کریمی، مهدی مهدوی کیا را دوست داشتم.من چیزهای زیادی از آقا مهدی (مهدوی کیا) که این اواخر هم در تیم ما بازی می کردند، یاد گرفتم. من نحوه سانتر کردن را از او یاد گرفتم. حدود یک سال با آقا مهدی همبازی بودم و واقعا از او درس یاد گرفتم.»

  می خواهم بهترین باشم
نوروزی در بخشی از این گفتگو درباره آرزوهای فوتبالی ش می گوید:«همیشه دوست دارم بهترین باشم. دوست دارم در این تیم بمانم و اگر روزی فکر کنم یک درصد نمی‌توانم برای پرسپولیس مفید باشم از این تیم جدا می‌شوم اما قلبا دوست دارم تا وقتی هستم با تمام وجودم باشم و بتوانم به تیمم خدمت کنم.»

  خانواده
نوروزی تنها سی سال داشت که فوت کرد اما اوبا وجود سن و سال کم دو فرزند داشت و به دسته ورزشکارانی تعلق داشت که اهل خانه و خانواده هستند:«خیلی‌ها باورشان نمی‌شود اما خیلی زود ازدواج کردم و از زندگیم هم راضی‌ام. پسر من الان 8 سالش است. یک دختر هم دارم که یک سالش است. نام فرزندانم هم هانی و هانا است.21 ساله بودم که ازدواج کردم.اینکه زود ازدواج کردم در موفقیتم تاثیرگذار بود. همسرم زحمات زیادی برایم می‌کشد. ورزش حرفه‌ای مخصوصا فوتبال برای خانواده‌ها واقعا سخت است زیرا من همیشه از خانواده دور بودم و در اردوها بودم. درست است که می‌گویند مرد نباید شغلش را به خانه ببرد اما تاثیرات فوتبال من در زندگی من بی تاثیر نبوده است. بدخلقی‌ها و بی حوصلگی‌هایی بوده، باید بگویم تحمل کردن یک فوتبالیست واقعا سخت است. در فوتبال برد و باخت‌ها وجود دارد. در کل خانواده‌ام در موفقیت من دخیل بوده‌اند و راضی‌ام از اینکه زود ازدواج کرده‌ام.تشکیل خانواده به انسان نظم می‌دهد و باعث می‌شود اوقات فراغتت را در خانه و کنار خانواده‌ات باشی و کمتر با افراد دیگری باشی.بچه که خیلی شیرین است. تا زمانی که فرزندی نداشته باشید نمی‌توانید این احساس را درک کنید. باید حتما خودتان فرزند داشته باشید تا بدانید من چه می‌گویم. باید بگویم متاسفانه زمانی که فرزند دومم به دنیا آمد من ایران نبودم و در اردوی ترکیه حضور داشتم، فقط عکسش را برایم فرستادند و دیدم. حضور آن‌ها قوت قلبی است و انرژی بزرگ محسوب می‌شود. وقتی به خانه می‌روی و فرزندانت به سوی تو می‌دوند تا تو را در آغوش بگیری، واقعا لحظه زیبایی است. اگر کوه غم هم داشته باشی فراموش می‌کنی.»

  دوست دارم لحظات شیرین تکرار شوند
هادی نوروزی در پرسپولیس روزهای تلخ و شیرین زیادی را گذرانده است.خودش گفته است:«در سال‌های دوم و سومم که به پرسپولیس آمده بودم دو جام حذفی را توانستیم فتح کنیم. اما متاسفانه بعد از آن نتوانستیم به جامی برسیم. قهرمان شدن و جام گرفتن در پرسپولیس واقعا شیرین است. از روزهای شیرین دیگر حضورم در پرسپولیس می توانم به گل هایی که در داربی زدم اشاره کنم. گل زدن در داربی واقعا شیرین است. 3 بار در داربی گلزنی کرده‌ام. دوست دارم باز هم این لحظات شیرین برایم تکرار شود. زیرا هم من و هم هواداران صبرمان لبریز شده، زیرا پرسپولیس چند سال است که جام نگرفته و همه منتظرند امسال جامی را برای هوادارانش بیاورد. ان‌شاءالله که امسال این اتفاق بیفتد و بتوانیم روزهای خوب و شیرین را دوباره تکرار کنیم و یک جام را برای هواداران بیاوریم. راستش را بخواهید الان سقف آرزوهای من همین است که جام قهرمانی را برای پرسپولیس بالای سر ببرم و هر روز این موضوع را در ذهنم مرور می‌کنم. آرزوی قلبی‌ام این است که امسال به قهرمانی برسیم. زیرا چند سالی است که هواداران را عذاب داده‌ایم تا خستگی هواداران که چند سالی است ما را تحمل می‌کنند از بین برود.»
  بازی ملی
او مدتی هم به عنوان بازیکن تیم ملی این لباس مقدس را به تن کرده است:«12 بازی ملی دارم. اوایل دوران کی‌روش به تیم ملی دعوت می‌شدم. 4 دوره در اردوها حضور داشتم اما بعد از اینکه مچ پایم را جراحی کردم دیگر به تیم ملی دعوت نشدم.انسان به امید زنده است. من هم دوست دارم به تیم ملی دعوت شوم. دیگر بستگی به آقای کی‌روش دارد.»

  سختی های زندگی
هادی نوروزی در زندگی سختی های زیادی را متحمل شده است:« من سختی‌های زیادی کشیدم. خیلی وقت‌ها با موتور به همراه برادرم به تمرین می‌رفتم و سختی‌های زیادی را کشیدم. زمانی که برای تست دادن در باشگاه پاسارگاد به تهران آمدم حتی جای خواب هم نداشتم. روزهایی بود که روی سکوهای ورزشگاه می خوابیدم. سختی های زیادی کشیدم، شاید همان سختی‌ها و دعاهای خیر پدر و مادرم باعث شد که به اینجا برسم.»

  درمیان مردم بودن
اوبرخلاف خیلی از ستاره ها از شهرت و توجه مردم ناراحت نبود:«من خیلی دوست دارم در میان مردم باشم. بعضی‌ها می گویند ما سخت‌مان است که در میان مردم باشیم اما من واقعا دوست دارم در میان آن‌ها باشم. وقتی به پارک می‌روم واقعا لذت می‌برم. هواداران مرا اذیت نمی‌کنند و واقعا به من لطف دارند. شاید بعضی‌ها فکر کنند این اذیت شدن است اما واقعیت این است که مردم لطف دارند و این موضوع مرا اذیت نمی‌کند.هواداران همیشه نگران شرایط تیم هستند. در این چند وقت اخیر هم همیشه این موضوع وجود داشته است. من جز امیدواری چیز دیگری نمی‌توانستم به آن‌ها بگویم. اگر بعضی‌ها هم از روی ناراحتی حرفی زده‌اند سعی کرده‌ام آن‌ها را آرام کنم و به آن‌ها امیدواری بدهم. طبیعتا انتقاد وجود دارد. همه ما اشتباه می‌کنیم اما انتقاد تندی که به من بشود تا به حال نبوده است. همیشه سعی کردم با صحبت انتقادات را پاسخ بدهم.»

 دوستان فوتبالی
او درباره دوستان فوتبالی‌اش گفته است: «با میثم بائو خیلی دوست هستم. از میان هم‌تیمی‌هایم هم محسن بنگر و رضا نورمحمدی و محمد نوری از دوستان صمیمی‌ام هستند که با آن‌ها رفت و آمد خانوادگی دارم.»

  تا وقتی مثمر ثمر باشم
او در آخر و در پاسخ به سوال تکراری که معمولا از ورزشکاران می پرسند پاسخ جالبی داده است:«من تا زمانی که بتوانم برای تیمم مثمرثمر باشم و تا زمانی که این هوادار مرا بخواهد برای پرسپولیس بازی می‌کنم. روزی هم که فکر کنم به درد تیم نمی خورم و برای پرسپولیس مفید نیستم از این تیم جدا‌می‌شوم. البته از خدایم است اگر روزی از این تیم رفتم از من به نیکی و به عنوان یک اسطوره یاد کنند. امیدوارم امسال کم و کاستی‌هایی که در سال های قبل داشتم را جبران کنم و طوری شود که هواداران برای همیشه مرا به یاد داشته باشند.»