به گزارش خبرگزاری حوزه، آموزش واقعی تنها تمرین سخت نیست؛ گاهی در دل برف و کوه، با خرما و لبخند همراه می‌شود.

هر روز توی مریوان، همه را راه می انداخت ؛ هر کس با سلاح سازمانی خودش. از کوه می رفتیم بالا. بعد باید از آن بالا روی برف ها سُرمی خوردیم پایین.

این آموزشمان بود. پایین که می رسیدیم، خرما گرفته بود دستش، به تک تک بچه ها تعارف می کرد. خسته نباشید می گفت.

منبع: یادگاران، جلد ۹، کتاب شهید متوسلیان، ص ۲۶