به گزارش خبرنگار ایرنا، آیین بزرگداشت سالروز ولادت حضرت فاطمه زهرا(س) و نکوداشت روز مادر، روز پنجشنبه در صحنهای نورانی حرم مطهر حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) و با حضور گسترده زائران، نمازگزاران و مجاوران برگزار شد. در این مراسم معنوی، حجتالاسلام و المسلمین سید علی قاضیعسکر به ایراد سخنرانی پرداخت و محمد رمضانی مداح اهلبیت(ع) نیز به مرثیهخوانی و مدیحهسرایی پرداخت.
حجتالاسلام و المسلمین قاضیعسکر در سخنرانی خود با تبیین جایگاه ممتاز حضرت فاطمه زهرا(س) در منظومه معارف اسلامی اظهار کرد: پیامبر اکرم(ص) محبت ویژهای نسبت به دختر بزرگوارشان داشتند و هرگاه حضرت زهرا(س) وارد میشدند، پیامبر(ص) به احترام ایشان برمیخاستند، دستشان را میبوسیدند و میفرمودند «بوی بهشت را از زهرا استشمام میکنم» که بر اساس روایات، حضرت زهرا(س) دارای مقام عصمت و محدثه بودن بودند و فرشتگان با ایشان سخن میگفتند.
وی با اشاره به بخشی از احادیث نبوی درباره حضرت زهرا(س) گفت: پیامبر(ص) به سلمان فرمودند هر کس فاطمه دخترم را دوست بدارد و از او پیروی کند، در قیامت در بهشت همراه من خواهد بود و هر کس با او دشمنی کند در آتش است. محبت حضرت زهرا(س) برای مؤمنان در لحظه جان دادن در قبر و محشر و هنگام عبور از صراط موجب نجات و رحمت میشود.
قاضیعسکر، مخاطبان را به تکریم جایگاه مادران و همسران بهویژه در سالروز میلاد حضرت زهرا(س) توصیه کرد و گفت: امروز بهترین فرصت است که دست مادران را ببوسیم، از زحماتشان قدردانی کنیم و محبت خود را به همسران و دختران ابراز کنیم. این رفتارها بنیان خانواده را تقویت میکند؛ همانگونه که پیامبر(ص) برای دخترشان احترام ویژه قائل بودند.
این استاد حوزه در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به برخی شبهات و سخنان نادرست درباره جایگاه اهلبیت(ع)، گفت: بسیاری از این سخنان از سر «بیاطلاعی» و «عدم مطالعه قرآن، تاریخ و حدیث» است که حتی در منابع معتبر اهل سنت، روایات فراوانی در شأن و فضیلت حضرت زهرا(س)، امیرالمؤمنین(ع) و حسنین(ع) نقل شده و این منابع، جایگاه نورانی این خاندان را تأیید میکنند.
قاضیعسکر همچنین با اشاره به وقایع پس از رحلت پیامبر(ص) و رنجهایی که حضرت زهرا(س) متحمل شدند، گفت: این بانوی بزرگوار به صراحت فرمودهاند که نمیخواهند برخی افراد در تشییع پیکرشان حضور داشته باشند؛ اسناد تاریخی در این باره روشن است و نیازمند مطالعه و دقت بیشتر مردم و اهل تحقیق میباشد.
وی در پایان با بیان اینکه این کشور به برکت محبت اهلبیت(ع) و فرزندان حضرت زهرا(س) در برابر قدرتهای بزرگ ایستادگی کرده است افزود: مسیر ولایتمداری و پیروی از سیره اهلبیت(ع) با بصیرت و آگاهی ادامه پیدا کند.
مراسم با مدیحهسرایی محمد رمضانی ادامه یافت و زائران با ذکر صلوات و سرودهای شادی، ولادت حضرت فاطمه زهرا(س) را گرامی داشتند.
میلاد حضرت فاطمه زهرا(س)، یادآور جایگاه بیبدیل مادران در جامعه است
میلاد حضرت زهرا(س) فرصتی است تا بار دیگر نقش مادران در جامعه مرور شود؛ نقشی که بسیاری از صاحبنظران از آن با عنوان «ستون خاموش خانواده» یاد میکنند. ستونهایی که با وجود خستگیها، فرسودگیها و فشارهای پنهان، همچنان فضای خانه را سرشار از آرامش و نشاط نگه میدارند.
هر سال با فرا رسیدن سالروز ولادت حضرت زهرا(س)، فضای کشور رنگ و بوی دیگری به خود میگیرد؛ بهویژه در شهرهای مذهبی مانند قم، حالوهوای معنوی در کوچهها، خانهها، مساجد و حرمها موج میزند و در نگاه مردم نوعی احترام، آرامش و تکریم مادران و زنان دیده میشود؛ گویی نام این بانو بار دیگر یادآور ارزش والای مادری است.
حضرت فاطمه زهرا(س) در بیستم جمادیالثانی سال پنجم بعثت در مکه دیده به جهان گشود؛ فرزند پیامبر اکرم(ص) و خدیجه کبری(س) که در تاریخ اسلام به «امابیها» شهره شد؛ لقبی که پیامبر(ص) به دلیل محبت عمیق و شخصیت بزرگوار ایشان بر زبان آوردند.
خانه کوچک و نورانی پیامبر(ص)، نخستین مدرسه تربیت فاطمه(س) بود؛ خانهای که در آن صدای دلنشین تلاوت قرآن، مهربانی پدر و وقار مادر، اساس تربیت بانویی کمنظیر را شکل داد. حضرت زهرا(س) در سالهای جوانی با امیرالمؤمنین علی(ع) پیوند زناشویی بست و زندگی مشترکی آغاز شد که بعدها به عنوان الگویی ماندگار از سادهزیستی، محبت، ایمان و همراهی در تاریخ اسلام شناخته شد.
ثمره این زندگی مبارک، چهار فرزند بهنامهای امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، حضرت زینب(س) و حضرت امکلثوم(س) بود؛ فرزندانی که هر یک نقشی بنیادین در شکلگیری تاریخ، مقاومت، معنویت و انسانیت در جهان اسلام ایفا کردند. از همین رو، نقش مادری حضرت زهرا(س) فراتر از مراقبتهای روزمره معنا مییابد و به تربیت پیامآوران نور و استقامت تعبیر میشود.
پس از وقوع ماجرای سقیفه و رخدادهای تلخ پس از رحلت پیامبر اکرم(ص)، حضرت زهرا(س) تنها چند ماه پس از پدر بزرگوارشان به شهادت رسیدند. تاریخنگاران سال شهادت ایشان را سال یازدهم هجری و سن مبارکشان را حدود ۱۸ سال ذکر کردهاند. به دلایلی تاریخی، مرقد نورانی آن حضرت از دید عموم مردم پنهان ماند و محل دقیق دفن ایشان تعیین قطعی ندارد.
پایان ظاهری زندگی دنیوی این بانوی بزرگوار، در حقیقت آغاز ماندگاری نام، سیره و اندیشههای ایشان در تاریخ اسلام بود؛ نامی که امروز نیز سرچشمه الهام، عزت، مقاومت و تکریم مقام مادر در جامعه اسلامی به شمار میآید.