به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، کارگردان این مستند درباره اهمیت حضور در جشنواره «قدر» توضیح میدهد:
«جشنواره سینمایی قدر واقعاً جریانساز است؛ مثل یک سال مالی در مستندسازی. همیشه تلاش میکنیم کارمان را تا قبل از جشنواره تمام کنیم و برسانیم.»
او درباره شکلگیری ایده اولیه میگوید:
«جرقه اول ساخت این مستند از یک گپ دوستانه با شاهحسینی شروع شد. او گفت میخواهد گورخر بیاورد و احیای گورخر ایرانی را در پارک ملی کویر دنبال کند. از همانجا ما هم تصمیم گرفتیم همراه این داستان شویم.»
کارگردان درباره مهمترین دغدغهاش در جریان ساخت توضیح میدهد:
«بیشترین نگرانی من این بود که این پروژه موفق شود. اگر احتمال شکست بود یا اگر معرفی مجدد گورخر ایرانی نتیجه نمیداد، من قطعاً فیلم را نمیساختم. دنبال ساخت تراژدی نبودم؛ میخواستم قهرمان نشان دهم، آدمهایی که واقعاً زحمت میکشند.»
او یکی از بزرگترین چالشها را طولانی بودن فرآیند تولید میداند:
«فیلم ۹ سال طول کشید. چالش دیگر هم زمان جفتگیری و زایمان گورها بود که در گرمای شدید تیرماه و وسط کویر واقعاً غیرقابل تحمل بود؛ اما انجامش دادیم.»
در پاسخ به اینکه آیا در روند فیلمسازی، لحظهای وجود داشت که مسیر فیلم را تغییر دهد، توضیح میدهد:
«قرار بود گورها را بیاورند، رها کنند و همه چیز ساده پیش برود؛ اما اصلاً اینطور نبود. خیلی سختتر از تصورم بود. فکر میکردم یکساله تمام شود، اما نه، این مسیر اینقدر ساده نبود.»
او درباره هدف تیم سازنده میگوید:
«میخواستیم نشان دهیم در اعماق طبیعت ایران، در کویرها، چه آدمهایی با چه زحمتی کار میکنند و دیده نمیشوند. این آدمها برای ایران ارزشمندند و باید دیده میشدند.»
کارگردان درباره احساسی که دوست داشته مخاطبان پس از تماشای فیلم با خود ببرند بیان میکند:
«دوست داشتم مخاطب با یک حال خوب سالن را ترک کند؛ اینکه هنوز آدمهایی هستند که برای سرپا ماندن این مملکت تلاش میکنند؛ و اینکه یک قهرمان در ذهنش بماند.»
او درباره اینکه اگر فرصت دوباره داشت چه تغییری ایجاد میکرد، میگوید:
«خیلی چیزها دست ما نبود. ساختار فیلم مشاهدهگر است و فکر نمیکنم چیزی مانده باشد که پوشش نداده باشیم.»
کارگردان درباره برنامه اکران خارجی نیز میگوید:
«برنامه دارم، اما نیاز به تلاش زیادی دارد. از آنجا که کار فورکی است، فکر میکنم شدنی باشد.»
او درباره نسبت کار خود با حفاظت از گونههای در خطر انقراض توضیح میدهد:
«من و نیما عسکری فقط میخواهیم قدم کوچکی برداریم تا این گونهها منقرض نشوند و نجات پیدا کنند. پشت کار ما دقیقاً همین نگاه بوده.»
در پایان درباره اینکه چه چیزی او را در مسیر مستندسازی نگه داشته، میگوید:
«عشق و علاقه. واقعاً کارمان را دوست داریم و همین ما را نگه داشته است.»