به گزارش ایسنا، نتایج این گزارش نشان میدهد ۵۰ درصد واحدهای اکوسیستم مانگرو در جهان در ردههای آسیبپذیر (VU)، در معرض خطر (EN) یا بحرانی (CR) قرار دارند و یک واحد از هر پنج واحد در معرض خطر فروپاشی شدید است.
بر اساس پیشبینیهای ارائه شده در این گزارش، در صورت نبود اقدامات مؤثر تا سال ۲۰۵۰ حدود ۷۰۶۵ کیلومترمربع از مانگروها از بین خواهد رفت و ۲۳۶۷۲ کیلومترمربع نیز زیر آب خواهد رفت. برآورد میشود چنین روندی موجب آزاد شدن ۱۶ درصد کل کربن ذخیرهشده در این اکوسیستمها شده و هزینه اجتماعی آن حدود ۳۳۰ میلیارد دلار باشد. همچنین احتمال میرود نقش حفاظتی مانگروها در برابر بلایای ساحلی برای حدود ۱.۲ میلیون نفر از دست برود و ۱۷ میلیون روز–صیادی در سال کاهش یابد.
در پی انتشار این ارزیابی، دکتر یاسر فاطمی، عضو هیأت علمی پژوهشگاه ملی اقیانوسشناسی و علوم جوی و رئیس مرکز اقیانوسشناسی بوشهر، با اشاره به اهمیت نتایج گفت: این گزارش نخستین تصویر جامع از وضعیت حفاظتی مانگروهای جهان ارائه میدهد و نشان میدهد این اکوسیستمهای کلیدی تحت فشار شدید قرار دارند. بخش مهمی از این تهدیدها مرتبط با تغییرات اقلیمی است و افزایش سطح آب دریا همچنان اصلیترین تهدید جهانی مانگروها محسوب میشود.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه ملی اقیانوس شناسی، وی توضیح داد: حدود ۱۱ میلیارد تن کربن در مانگروها ذخیره شده و این میزان بهازای واحد سطح ده برابر جنگلهای خشکی است. تخریب این جنگلها معادل آزادسازی حجم عظیمی از گازهای گلخانهای است و پیامدهای اقلیمی، اقتصادی و اجتماعی قابلتوجهی به همراه دارد.
طبقهبندی حفاظتی مانگروهای خلیج فارس
دکتر فاطمی در توضیح نتایج مرتبط با ایران و منطقه گفت: در ارزیابی جدید IUCN، جنگلهای حرا در خلیج فارس از نظر شاخصهای زیستی و غیرزیستی و همچنین شاخص محدودیت در پراکنش جغرافیایی در رده کمترین نگرانی قرار گرفتهاند، اما از نظر شاخص تغییرات در پراکنش جغرافیایی (کاهش وسعت جنگلها) در رده آسیبپذیر طبقهبندی شدهاند. همین کاهش سطح موجب شده مجموعاً جنگلهای حرا در خلیج فارس و دریای عمان در رده حفاظتی آسیبپذیر (VU) قرار بگیرند.
وی افزود: این طبقهبندی به این معناست که اگر روندهای فعلی ادامه یابد، احتمال حرکت این اکوسیستمها به سمت وضعیتهای خطرناکتر وجود دارد. بنابراین نیاز به مداخله و مدیریت علمی بسیار ضروری است.
جایگاه ایران در پهنه مانگروهای منطقه
طبق دادههای منتشرشده در منابع مختلف، در پهنههای خلیج فارس و دریای عمان حدود ۲۵۰ کیلومتر مربع جنگل حرا وجود دارد که ایران با ۱۳۸ کیلومتر مربع بزرگترین سهم را داراست.
دکتر فاطمی توضیح داد: در ایران عمده جنگلهای حرا از گونه Avicennia marina تشکیل شدهاند و تنها در سیریک و گابریک گونه Rhizophora mucranata دیده میشود. بزرگترین پهنه نیز در ذخیرهگاه زیستکره قشم و بندرخمیر قرار دارد.
چالشهای مانگروهای ایران
در منابع مختلف عوامل متعددی بهعنوان تهدید برای جنگلهای حرا برشمرده شده که از مهمترین آنها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
مجاورت با صنایع آلاینده نفت، گاز و پتروشیمی
پساب مزارع آبزیپروری برداشت چوب، چرای دام و ساختوسازهای غیراصولی
گردشگری بیضابطه آفات گیاهی
کاهش ورودی آب شیرین بهدلیل سدسازی ورود سموم کشاورزی
وی گفت: این فشارها پایداری اکوسیستم را در برخی مناطق مختل کرده و روند احیای طبیعی را کاهش داده است.
تأکید بر ضرورت حفاظت و مدیریت یکپارچه
در بخش پایانی، دکتر فاطمی با اشاره به اهمیت حفاظت بلندمدت از این زیستبومها گفت: حفاظت و احیای جنگلهای حرا نهتنها برای تنوعزیستی و سلامت اکوسیستمهای دریایی ضروری است، بلکه نقشی حیاتی در کاهش اثرات تغییرات اقلیمی، حفظ امنیت ساحلی، امنیت غذایی و بهبود رفاه جوامع ساحلنشین دارد.
وی افزود: نتایج ارزیابی جهانی IUCN میتواند مبنایی مهم برای تصمیمگیریهای ملی و منطقهای باشد و نشان میدهد که برنامهریزی، پایش مستمر و مدیریت یکپارچه این اکوسیستمها باید در اولویت قرار گیرد.
انتهای پیام