لعیا نورانی زنوز - روزنامه اطلاعات|در شرایطی که هزینه‌های درمان هر روز افزایش می‌یابد و امکان استفاده از خدمات پزشکی برای بسیاری از اقشار جامعه و به‌ویژه کارگران و بازنشستگان دشوارتر می‌شود، بسیاری از مناطق کشورمان، از جمله آذربایجان غربی از نظر دارو و درمان با بحرانی دست به گریبانند که فعالان کارگری آن را بی‌سابقه توصیف می‌کنند.
کمبود مراکز درمانی ملکی تأمین اجتماعی، ازدحام بیماران در بیمارستان‌ها، عدم اجرای قانون الزام و بلاتکلیفی بیمه تکمیلی درمان بازنشستگان موجب شده است، کارگران و بازنشستگان عملا امکان دسترسی عادلانه به خدمات پایه درمانی را نداشته باشند.
قانونی روی کاغذ
آذربایجان غربی از جمله مناطقی از کشورمان است که کارگران آن با مشکلات درمانی مواجهند. علی‌اصغر اصغری، کارگر ساختمانی در این باره می‌گوید: هربار که مجبور می‌شوم به بیمارستان یا درمانگاه مراجعه کنم، اضطراب ناشی از پرداخت هزینه‌ها، تمام وجودم را می‌گیرد و با اینکه حق بیمه درمان را از حقوقم کم می‌کنند، وقتی نوبت به خدمات پزشکی می‌رسد، باید دوباره پول بپردازم که در چنین شرایطی احساس می‌کنم قانون بیمه تأمین اجتماعی فقط روی کاغذ وجود دارد و ما برای دریافت خدمات درمانی، هر بار از جیب خود هزینه می‌کنیم.
احمدرضا محمدی، کارگر بازنشسته هم تاکید می‌کند: بازنشسته که می‌شویم، مشکلات درمان ما بیشتر از قبل می‌شود. ما که سال‌ها حق بیمه پرداخته‌ایم، انتظار داریم حداقل خدمات پایه درمان برایمان رایگان باشد، اما امروز مجبوریم برای آن هزینه کنیم که این فشار مالی، واقعاً طاقت‌فرساست.
۴ بحران جدی پیش روی کارگران
مشاور کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار آذربایجان غربی در گفت‌وگو با خبرنگار اطلاعات، با بیان اینکه امروز کارگران با ۴بحران جدی معیشت، درمان، مسکن و امنیت شغلی روبه‌رو هستند، می‌گوید: این بخش‌ها ستون‌های اصلی زندگی کارگران هستند و تقریباً همه کارگران کشور در هر ۴حوزه با مشکلات جدی مواجهند.
علی صحرانورد می‌افزاید: در حوزه درمان که پس از معیشت، دومین اولویت جامعه کارگری است، علیرغم ارائه خدمات مناسب در برخی از بیمارستان‌ها و درمانگاه‌های تأمین اجتماعی، بخش قابل توجهی از کارگران همچنان از خدمات کافی برخوردار نمی‌شوند. وی می‌گوید: تأمین اجتماعی بیش از ۲۴۰۰ مرکز درمانی مستقیم و غیرمستقیم دارد، اما این ظرفیت در عمل پاسخگوی نیاز کارگران نیست.
این فعال کارگری، آذربایجان غربی را نمونه‌ای از کمبود امکانات درمانی برای کارگران می‌داند و توضیح می‌دهد: در این استان ۴۳۰ هزار بیمه‌شده اصلی به همراه افراد تبعی، جمعیتی حدود یک‌میلیون و ۳۵۰ هزار نفر را تشکیل می‌دهند، اما کل استان فقط یک بیمارستان ملکی در ارومیه به نام امام رضا (ع) و یک بیمارستان ۶۴تختخوابی در خوی دارد و ۱۲درمانگاه هم در شهرهای ارومیه، ماکو، مهاباد، سلماس، میاندوآب، پیرانشهر و سردشت فعال هستند، اما شهرستان‌هایی مانند شاهین‌دژ با وجود بیش از ۲۰ هزار بیمه‌شده هنوز حتی از درمانگاه‌های تأمین اجتماعی
محرومند.
عضو هیأت‌مدیره کانون بازنشستگان آذربایجان غربی تأکید می‌کند: قانون الزام به صراحت تأکید می‌کند خدمات درمانی برای بیمه‌شدگان تأمین اجتماعی باید بدون پرداخت حتی یک ریال ارائه شود، اما این قانون سال‌هاست اجرا نمی‌شود و هیچ نهاد نظارتی، نه مجلس، نه دیوان محاسبات و نه کمیسیون اصل ۹۰ مجلس به آن ورود مؤثر نداشته‌اند.
صحرانورد درباره وضعیت بیمارستان امام رضا(ع) ارومیه می‌گوید: این بیمارستان یکی از بهترین مراکز ملکی تأمین اجتماعی کشور است ،از نظر کیفیت خدمات، پاکیزگی و رضایت بیماران جزو ۲ یا ۳ مرکز برتر در میان ۷۵بیمارستان ملکی تأمین اجتماعی است و ماهانه ۳۰۰ تا ۴۰۰عمل جراحی در آن انجام می‌گیرد که قابل قدردانی است؛ اما این مرکز فقط قادر است حدود ۳۳درصد از نیازهای درمانی جامعه کارگری استان را پوشش دهد و ۶۷درصد بقیه همچنان از خدمات آن محروم می‌مانند.
وی اضافه می‌کند: ما سال‌هاست که با وابستگی بازنشستگان به بیمه‌های تکمیلی مخالفیم؛ زیرا طبق قانون الزام، تأمین اجتماعی موظف است خدمات پایه درمان را رایگان و کامل به آنان ارائه دهد؛ اما به دلیل نبود نظارت مؤثر و عقب‌نشینی سازمان از وظایف قانونی خود، کارگران و بازنشستگان به استفاده از بیمه تکمیلی وابسته
شده‌اند.
تشدید بحران درمان در آذربایجان غربی
رئیس کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار آذربایجان غربی هم با اشاره به تشدید بحران درمان در استان می‌گوید: از یک طرف کارگران و بازنشستگان برای کاهش هزینه‌های درمان به مراکز ملکی تأمین اجتماعی مراجعه می‌کنند و از طرف دیگر برخی گروه‌ها، از جمله بخشی از کارکنان نیروهای مسلح به دلیل مشکلات بیمه‌ای به همین مراکز می آیند که نتیجه آن نوبت‌دهی‌های طولانی، صف‌های طویل و کُند شدن روند ارائه خدمات است.
علی آذربایجانی می‌افزاید: زمانی سخن از پرداخت زیرمیزی به بعضی از پزشکان بود، اما امروزه تقریباً همه‌چیز رومیزی شده است! هزینه عمل‌های جراحی، آزمایش‌ها، تصویربرداری‌ها و حتی خدمات ساده درمانی آنقدر افزایش یافته که بسیاری از پزشکان، بیماران خود را به مراکز خصوصی ارجاع می‌دهند که بار مالی سنگینی بر دوش کارگران می‌گذارد.
وی می‌گوید: کمبود تخت‌های بیمارستانی، درمانگاه و تجهیزات پزشکی در آذربایجان غربی، واقعیتی تلخ است و با این جمعیت بیمه‌شده، امکانات موجود هیچ تناسبی با نیازهای مردم ندارد و ادامه این وضع ناممکن است.
بررسی وضعیت درمان کارگران و بازنشستگان در آذربایجان غربی نشان می‌دهد که کمبود مراکز ملکی تأمین‌اجتماعی، افزایش هزینه‌های درمان و ازدحام بیماران در مراکز موجود درمانی، مجموعه‌ای از مشکلات را شکل داده است که معیشت و سلامت جامعه کارگری استان را تهدید می‌کند و با توجه به سهم درمان در حق بیمه کارگران و تکالیف قانونی سازمان تأمین‌اجتماعی، انتظار می‌رود که مسئولان برای رفع کمبودها، تقویت زیرساخت‌های درمانی و بازگرداندن حق قانونی کارگران، یعنی برخورداری از درمان رایگان و در شأن آنان اقدام کنند .
لعیا نورانی زنوز - روزنامه اطلاعات|در شرایطی که هزینه‌های درمان هر روز افزایش می‌یابد و امکان استفاده از خدمات پزشکی برای بسیاری از اقشار جامعه و به‌ویژه کارگران و بازنشستگان دشوارتر می‌شود، بسیاری از مناطق کشورمان، از جمله آذربایجان غربی از نظر دارو و درمان با بحرانی دست به گریبانند که فعالان کارگری آن را بی‌سابقه توصیف می‌کنند.
کمبود مراکز درمانی ملکی تأمین اجتماعی، ازدحام بیماران در بیمارستان‌ها، عدم اجرای قانون الزام و بلاتکلیفی بیمه تکمیلی درمان بازنشستگان موجب شده است، کارگران و بازنشستگان عملا امکان دسترسی عادلانه به خدمات پایه درمانی را نداشته باشند.
قانونی روی کاغذ
آذربایجان غربی از جمله مناطقی از کشورمان است که کارگران آن با مشکلات درمانی مواجهند. علی‌اصغر اصغری، کارگر ساختمانی در این باره می‌گوید: هربار که مجبور می‌شوم به بیمارستان یا درمانگاه مراجعه کنم، اضطراب ناشی از پرداخت هزینه‌ها، تمام وجودم را می‌گیرد و با اینکه حق بیمه درمان را از حقوقم کم می‌کنند، وقتی نوبت به خدمات پزشکی می‌رسد، باید دوباره پول بپردازم که در چنین شرایطی احساس می‌کنم قانون بیمه تأمین اجتماعی فقط روی کاغذ وجود دارد و ما برای دریافت خدمات درمانی، هر بار از جیب خود هزینه می‌کنیم.
احمدرضا محمدی، کارگر بازنشسته هم تاکید می‌کند: بازنشسته که می‌شویم، مشکلات درمان ما بیشتر از قبل می‌شود. ما که سال‌ها حق بیمه پرداخته‌ایم، انتظار داریم حداقل خدمات پایه درمان برایمان رایگان باشد، اما امروز مجبوریم برای آن هزینه کنیم که این فشار مالی، واقعاً طاقت‌فرساست.
۴ بحران جدی پیش روی کارگران
مشاور کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار آذربایجان غربی در گفت‌وگو با خبرنگار اطلاعات، با بیان اینکه امروز کارگران با ۴بحران جدی معیشت، درمان، مسکن و امنیت شغلی روبه‌رو هستند، می‌گوید: این بخش‌ها ستون‌های اصلی زندگی کارگران هستند و تقریباً همه کارگران کشور در هر ۴حوزه با مشکلات جدی مواجهند.
علی صحرانورد می‌افزاید: در حوزه درمان که پس از معیشت، دومین اولویت جامعه کارگری است، علیرغم ارائه خدمات مناسب در برخی از بیمارستان‌ها و درمانگاه‌های تأمین اجتماعی، بخش قابل توجهی از کارگران همچنان از خدمات کافی برخوردار نمی‌شوند. وی می‌گوید: تأمین اجتماعی بیش از ۲۴۰۰ مرکز درمانی مستقیم و غیرمستقیم دارد، اما این ظرفیت در عمل پاسخگوی نیاز کارگران نیست.
این فعال کارگری، آذربایجان غربی را نمونه‌ای از کمبود امکانات درمانی برای کارگران می‌داند و توضیح می‌دهد: در این استان ۴۳۰ هزار بیمه‌شده اصلی به همراه افراد تبعی، جمعیتی حدود یک‌میلیون و ۳۵۰ هزار نفر را تشکیل می‌دهند، اما کل استان فقط یک بیمارستان ملکی در ارومیه به نام امام رضا (ع) و یک بیمارستان ۶۴تختخوابی در خوی دارد و ۱۲درمانگاه هم در شهرهای ارومیه، ماکو، مهاباد، سلماس، میاندوآب، پیرانشهر و سردشت فعال هستند، اما شهرستان‌هایی مانند شاهین‌دژ با وجود بیش از ۲۰ هزار بیمه‌شده هنوز حتی از درمانگاه‌های تأمین اجتماعی
محرومند.
عضو هیأت‌مدیره کانون بازنشستگان آذربایجان غربی تأکید می‌کند: قانون الزام به صراحت تأکید می‌کند خدمات درمانی برای بیمه‌شدگان تأمین اجتماعی باید بدون پرداخت حتی یک ریال ارائه شود، اما این قانون سال‌هاست اجرا نمی‌شود و هیچ نهاد نظارتی، نه مجلس، نه دیوان محاسبات و نه کمیسیون اصل ۹۰ مجلس به آن ورود مؤثر نداشته‌اند.
صحرانورد درباره وضعیت بیمارستان امام رضا(ع) ارومیه می‌گوید: این بیمارستان یکی از بهترین مراکز ملکی تأمین اجتماعی کشور است ،از نظر کیفیت خدمات، پاکیزگی و رضایت بیماران جزو ۲ یا ۳ مرکز برتر در میان ۷۵بیمارستان ملکی تأمین اجتماعی است و ماهانه ۳۰۰ تا ۴۰۰عمل جراحی در آن انجام می‌گیرد که قابل قدردانی است؛ اما این مرکز فقط قادر است حدود ۳۳درصد از نیازهای درمانی جامعه کارگری استان را پوشش دهد و ۶۷درصد بقیه همچنان از خدمات آن محروم می‌مانند.
وی اضافه می‌کند: ما سال‌هاست که با وابستگی بازنشستگان به بیمه‌های تکمیلی مخالفیم؛ زیرا طبق قانون الزام، تأمین اجتماعی موظف است خدمات پایه درمان را رایگان و کامل به آنان ارائه دهد؛ اما به دلیل نبود نظارت مؤثر و عقب‌نشینی سازمان از وظایف قانونی خود، کارگران و بازنشستگان به استفاده از بیمه تکمیلی وابسته
شده‌اند.
تشدید بحران درمان در آذربایجان غربی
رئیس کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار آذربایجان غربی هم با اشاره به تشدید بحران درمان در استان می‌گوید: از یک طرف کارگران و بازنشستگان برای کاهش هزینه‌های درمان به مراکز ملکی تأمین اجتماعی مراجعه می‌کنند و از طرف دیگر برخی گروه‌ها، از جمله بخشی از کارکنان نیروهای مسلح به دلیل مشکلات بیمه‌ای به همین مراکز می آیند که نتیجه آن نوبت‌دهی‌های طولانی، صف‌های طویل و کُند شدن روند ارائه خدمات است.
علی آذربایجانی می‌افزاید: زمانی سخن از پرداخت زیرمیزی به بعضی از پزشکان بود، اما امروزه تقریباً همه‌چیز رومیزی شده است! هزینه عمل‌های جراحی، آزمایش‌ها، تصویربرداری‌ها و حتی خدمات ساده درمانی آنقدر افزایش یافته که بسیاری از پزشکان، بیماران خود را به مراکز خصوصی ارجاع می‌دهند که بار مالی سنگینی بر دوش کارگران می‌گذارد.
وی می‌گوید: کمبود تخت‌های بیمارستانی، درمانگاه و تجهیزات پزشکی در آذربایجان غربی، واقعیتی تلخ است و با این جمعیت بیمه‌شده، امکانات موجود هیچ تناسبی با نیازهای مردم ندارد و ادامه این وضع ناممکن است.
بررسی وضعیت درمان کارگران و بازنشستگان در آذربایجان غربی نشان می‌دهد که کمبود مراکز ملکی تأمین‌اجتماعی، افزایش هزینه‌های درمان و ازدحام بیماران در مراکز موجود درمانی، مجموعه‌ای از مشکلات را شکل داده است که معیشت و سلامت جامعه کارگری استان را تهدید می‌کند و با توجه به سهم درمان در حق بیمه کارگران و تکالیف قانونی سازمان تأمین‌اجتماعی، انتظار می‌رود که مسئولان برای رفع کمبودها، تقویت زیرساخت‌های درمانی و بازگرداندن حق قانونی کارگران، یعنی برخورداری از درمان رایگان و در شأن آنان اقدام کنند .