تغییرات هورمونی ناشی از یائسگی، مانند کاهش استروژن و خشکی واژن، خود کیفیت زندگی جنسی را کاهش می‌دهند و همراهی این علائم با بی‌اختیاری، احساس شرم و اضطراب را تشدید می‌کند.

مطالعات نشان می‌دهد بین ۱۵ تا ۶۹ درصد زنان جهان درجاتی از بی‌اختیاری را تجربه می‌کنند و بسیاری از آن‌ها اثر منفی آن بر روابط زناشویی را گزارش کرده‌اند. مرور نظام‌مند سپیده پیوندی و همکارانش در دانشگاه علوم پزشکی مازندران نشان می‌دهد بی‌اختیاری «ترکیبی» بیشترین تأثیر منفی را بر عملکرد جنسی دارد. برخی تحقیقات نیز نشان داده‌اند زنان به‌دلیل خجالت، این مشکل را کمتر مطرح و درمان می‌کنند.

به گفته پژوهشگران، توجه به سلامت جنسی زنان یائسه و درمان‌های دارویی، فیزیوتراپی کف لگن یا مداخلات روانی می‌تواند کیفیت روابط و زندگی اجتماعی آنان را به‌طور چشمگیر بهبود بخشد. این مطالعه تأکید می‌کند مشکلات ادراری باید بخشی از مراقبت جامع دوران یائسگی تلقی شود، نه صرفاً یک اختلال جسمی.