شاخص کیفیت هوا در تهران برای چندمین روز متوالی از ۱۵۰ گذشته، در برخی مناطق به بالای ۲۰۰ رسیده و در وضعیت «بسیار ناسالم» و حتی «خطرناک» قرار دارد. اما وزارت آموزش و پرورش و کمیته اضطرار آلودگی هوای استان تهران (به ریاست استاندار) همچنان فقط مهدکودک‌ها و مراکز پیش‌دبستانی را تعطیل کرده‌اند و مدارس ابتدایی، متوسطه و حتی دانشگاه‌ها را باز نگه داشته‌اند. ادارات هم که هیچ!
به گزارش سرویس اجتماعی «انتخاب»، این تصمیم، نه تنها هیچ تأثیری واقعی در کاهش تردد و آلاینده‌ها ندارد، بلکه جان میلیون‌ها دانش‌آموز و نوجوان را به بازی گرفته است.
چرا فقط مهدکودک تعطیل می‌شود؟
تعطیلی مراکز پیش‌دبستانی عملاً هیچ خودرویی را از خیابان‌ها کم نمی‌کند؛ چون والدین این کودکان معمولاً با خودروهای شخصی نمی‌آیند و تعدادشان در مقایسه با ۱/۵ میلیون دانش‌آموز تهران ناچیز است. این تصمیم بیشتر شبیه یک «اقدام نمایشی» است تا یک اقدام مؤثر. در واقع، کمیته اضطرار آلودگی هوا به ریاست استاندار تهران ترجیح داده «کاری کرده باشد» بدون اینکه واقعاً کاری کرده باشد.
جان بچه‌ها مهم‌تر است یا «آمار حضور و غیاب»؟
وقتی ذرات PM۲.۵ در هوا چندین برابر حد مجاز است، سیستم تنفسی کودکان و نوجوانان آسیب جدی و جبران‌ناپذیر می‌بیند. سازمان بهداشت جهانی هشدار داده که قرار گرفتن طولانی‌مدت در چنین هوایی خطر ابتلا به آسم، کاهش عملکرد ریه و حتی سرطان را به شدت افزایش می‌دهد.
سؤال ساده است:
آ
یا جان فرزندان این مملکت مهم‌تر است یا اینکه مدیر مدرسه بتواند تیک «حضور کامل» بزند؟
آموزش مجازی که «آماده است» ولی «اجازه استفاده ندارد»!
پلتفرم شاد، سرورهای وزارت آموزش و پرورش، تجربه سه سال کرونا و حتی اینترنت نسبتاً پایدار فعلی وجود دارد. در سال ۹۹ و ۱۴۰۰ که آلودگی کمتر از حالا بود، کل کشور را آنلاین بردند. حالا که زیرساخت‌ها قوی‌تر شده، چرا دوباره اصرار بر حضور فیزیکی است؟
آیا واقعاً نگران «افت تحصیلی» هستند یا نگرانند که اگر آموزش مجازی فراگیر شود، دیگر نتوانند توجیهی برای بودجه‌های کلان داشته باشند؟
ادارات؛ ماشین‌های بدون سرنشینِ تولید آلودگی!
۹۰ درصد کارمندان دولت کارشان روتین، کاغذبازی و امضاگذاری است که سال‌هاست می‌توانست الکترونیکی شود. در دوران کرونا ثابت شد که با دورکاری، نه تنها کار کشور نخوابید، بلکه ترافیک و آلودگی به شکل چشمگیری کاهش یافت.
حالا چرا این همه اصرار بر حضور فیزیکی؟
چرا وقتی شاخص آلودگی بالای ۱۵۰ است، هنوز کارمند باید با ماشین شخصی یا اتوبوس شلوغ خودش را به اداره برساند تا چهار تا مهر بزند و برگردد؟
استانداران؛ مجری سیاست «تعطیل نکردن به هر قیمت»
استاندار تهران و بسیاری از استانداران کلان‌شهرها سال‌هاست در برابر تعطیلی مدارس و ادارات مقاومت می‌کنند. دلیل؟ ظاهراً «تعطیل کردن یعنی اعتراف به ناتوانی در حل مسئله آلودگی».
خب اعتراف کنید!
اگر عرضه حل مشکل مازوت‌سوزی نیروگاه‌ها، اسقاط خودروهای فرسوده، توسعه مترو و مدیریت ترافیک را ندارید، حداقل جان مردم را نگیرید. یک هفته تعطیلی کامل مدارس و ادارات، حداقل ۳۰ تا ۴۰ درصد از آلاینده‌ها را کم می‌کند (آمار خود مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی در سال‌های گذشته). اما انگار غرور مدیریتی اجازه نمی‌دهد.
پیام عمومی اما به وزارت آموزش و پرورش و استانداران سراسر کشور واضح است:
اگر نمی‌توانید آلودگی را حل کنید، لااقل مدارس و ادارات را تعطیل کنید.
جان یک کودک از تمام آمارهای حضور و غیاب و گزارش‌های عملکرد شما باارزش‌تر است.
∎