به گزارش خبرگزاری آنا؛ آثار شرکت کننده در جشنوارۀ روابط عمومیهای وزارت ارتباطات توسط تیمی از فعالان رسانهای و اساتید دانشگاهی داوری شده بود، هیأت انتخاب این جشنواره آثار برتر را در بخشهای مختلف مانند متن، گرافیک، ویدئو، اجرای پویش رسانهای و حتی استفاده از فناوریهای نوین (هوش مصنوعی) در روابط عمومی برگزیده بودند، ولی به نظر میرسد، حداقل در بخش آخر جای یک برگزیده در میان اسامی اعلام شده خالی است.
هیأت انتخاب این جشنواره فراموش کرده بودند که از خود دستیاران هوش مصنوعی بابت مشارکت در امر اطلاعرسانی وزارتخانه تقدیر کنند؛ این فراموشی وقتی بیشتر به نظر آمد که روابط عمومی وزارتخانه در گزارش خبری مراسم فراموش کرد تا پیشنهاد دستیار هوش مصنوعی مورد استفادۀ خود را برای تکمیل خبری که این دستیار هوشمند نوشته بود را پاک کند و گزارش خبری با همان وضعیت روی خروجی درگاه اطلاعرسانی یک وزارتخانۀ رسمی دولتی قرار گرفت و ساعاتی بعد تغییر کرد!
البته کمک گرفتن از ابزارهای هوشمصنوعی و تسریع کننده در کار رسانه که ذات آن با سرعت گره خورده است، به تنهایی موضوع نادرستی نیست و حتی شاید بتوان گفت در عصر فناوری و هوش مصنوعی با توجه به اینکه افراد و رسانههای مختلفی برای تسریع در کارهای خود از آن استفاده میکنند، ضرورت دارد، آنچه نادرست است، اعتماد صد در صدی به این هوشهای ساخته شده توسط انسان و کمرنگ شدن دقت در میان فعالان رسانه و روابط عمومی است.
چنانچه بنا باشد که تمام مراحل آمادهسازی و انتشار یک گزارش خبری توسط یک دستیار هوش مصنوعی انجام شود و روابط عمومی فقط نقش بازنشر کنندۀ مطلب تولیدی توسط ماشین را داشته باشد، دقت فدای سرعت میشود و هرلحظه امکان دارد که خطاهای مشابهی رخ دهد.
دور نیست روزی که هوش مصنوعی مانند یک اپراتور روابط عمومی یا خبرنگار امکان بارگذاری خبر، ویدئو و گزارش تصویری در پنلهای تارنماهای اینترنتی را پیدا کند، اگر امروز آمادۀ چنین روزی نشویم، در آیندۀ نزدیک خبرنگاران و اصحاب روابط عمومی آماده باشند که خیلی راحت جای خود را به دستیاران هوش مصنوعی بدهند، به احتمال قوی سازمانها نیز از جایگزینی ماشین با نیروی انسانی در بخشهای زیادی استقبال خواهند کرد؛ چرا که ماشین هوشمند نیاز به پرداخت حقوق مستمر، حق بیمه و رسیدگی به سایر مسائل اداری ندارد. در عصری که هوش مصنوعی هرروز در حال پیشرفت است، نیرو و سیستم انسانی زمانی امکان حفظ موقعیت خود را خواهد داشت که غیر از انجام امور معمول مانند تولید گزارش با هوش مصنوعی یا نوشتن یک یادداشت، دقت و حوصلۀ کافی برای تصحیح خطاهای ماشینی و ابراز خلاقیت را هم از خود نشان دهد.
ضمن اینکه تارنماهای اطلاعرسانی رسمی دولتی حکم ویترین یک دستگاه را دارند و بروز چنین خطاهایی بر بستر آنها ضمن کاهش اعتماد عمومی به این منابع رسمی میتواند، زمینهساز بروز خطاهای بزرگتری هم باشد، مثلاً شاید هوش مصنوعی یک دادۀ اشتباه در متن خود تولید کرده باشد، اگر روابط عمومی پیش از انتشار با حوصله متن را دوباره نخواند یا عکس و ویدئوی تولید شده توسط هوش مصنوعی را بازنشر کند، شاید همان اشتباه امنیت روانی جامعه را بر هم بزند و جبران آن بسیار دشوار باشد.
ضمن اینکه اگر مدل زبانی مورد استفاده روابط عمومی وزارتخانه از نمونههای غربی باشد و بدون بازبینی متنی منتشر شود، این احتمال وجود دارد که دستیاران هوش مصنوعی غربی ی گزارش رسمی دولتی ایران را براساس سیاستهای شرکت و دولت متبوع خود تنظیم کنند و انتشار چنین گزارش احتمالی در آینده به معنای موضع رسمی دولت ایران تلقی شود، بنابراین همانطور که گفته شد لحاظ نمودن دقت بیشتر توسط روابط عمومیها حتما برای حفظ و ارتقا امنیت روانی جامعه ضرورت دارد.
این انتظار که استفاده از هوش مصنوعی در جایگاه تکمیل کنندۀ توان ظرفیت انسانی و در همان جایگاه دستیار باشد، به طور حتم دربارۀ وزارت ارتباطات که جایگاه متخصصان زیرساخت، ارتباطات و فناوری اطلاعات است، بیش از سایر دستگاههای دولتی وجود دارد؛ چرا که این وزارتخانه خود باید زیرساختهای بومی هوش مصنوعی را توسعه دهد و مجوز اپراتورهای هوش مصنوعی را بدهد، بنابراین انتظار به کارگیری دقیق و تسلط کامل بر این فناوری توسط وزارت ارتباطات بیجا به نظر نمیرسد.
انتهای پیام/