تولد نارس یکی از چالش‌های جدی نظام سلامت در جهان است؛ چالشی که طبق برآورد سازمان جهانی بهداشت، هر ساله میلیون‌ها نوزاد را پیش از رسیدن به ۳۷ هفتگی بارداری وارد دنیایی می‌کند که هنوز آمادگی کامل را برای آن ندارند. این نوزادان به دلیل تکامل‌نیافتگی اندام‌ها، در معرض خطر مشکلات تنفسی، عفونت‌ها و بی‌ثباتی دمای بدن قرار می‌گیرند؛ عوارضی که بخش قابل توجهی از مرگ‌ومیرهای نوزادی را تشکیل می‌دهد، در حالی که بسیاری از آن‌ها با مراقبت مؤثر، قابل پیشگیری‌اند.
به همین دلیل، سازمان بهداشت جهانی بر فراهم‌سازی یک مراقبت قدرتمند و موثر برای این نوزادان تأکید می‌کند؛ آغازی که از ترکیب مراقبت تخصصی، حضور نیروی انسانی آموزش‌دیده، تجهیزات پیشرفته و حمایت عملی و عاطفی از خانواده‌ها شکل می‌گیرد. تجربه کشورها نشان می‌دهد که استانداردسازی خدمات NICU، آموزش مادران و ارتقای سلامت بارداری می‌تواند شانس بقا و کیفیت زندگی نوزادان نارس را به‌طور چشمگیری افزایش دهد. روز جهانی نوزادان نارس یادآور این واقعیت است که کوچک‌ترین شهروندان، برای رسیدن به آینده‌ای درخشان، نیازمند حمایت‌هایی موثر هستند.
پرستاری در NICU ترکیبی از ترس، دقت و عشق مادرانه است
مریم نیازی، پرستار بخش ویژه نوزادان، با اشاره به علاقه خود به این بخش اظهار می‌کند: بسیاری از نوزادان بستری وزن بسیار کمی دارند و مراقبت از آن‌ها دقتی فراتر از سایر بخش‌ها می‌طلبد. تجربه کار با نوزاد ۶۰۰ گرمی هم‌زمان ترسناک و زیبا است.
وی می‌افزاید: در NICU، هر تماس و هر اقدام پرستار می‌تواند آرام‌بخش یا تعیین‌کننده باشد. تجربه از دست دادن بیماران از سخت‌ترین لحظات پرستاران است، اما در مقابل، ترخیص نوزادانی که ماه‌ها بستری بوده‌اند یکی از شیرین‌ترین لحظات کاری است.
این پرستار حمایت از خانواده‌ها را یکی از بخش‌های حیاتی کار در NICU دانست و ادامه می‌دهد: مادران نوزادان نارس گاهی دچار افسردگی پس از زایمان می‌شوند. پرستار باید علاوه بر مراقبت از نوزاد، آرام‌بخش مادر باشد و اعتماد خانواده را جلب کند.
نیازی ادامه می‌دهد: بخش NICU، مراقبت‌های مهم از جمله مراقبت کانگورویی، حفظ سکوت، نور مناسب، کار گروهی پرستاران و دقت بالا در انجام امور درمانی از عوامل اصلی بهبود نوزادان نارس است.
چند ثانیه تأخیر می‌تواند حیات یک نوزاد نارس را تهدید کند
نازنین استکی، کارشناس پرستاری NICU نیز اظهار می‌کند: در این بخش، کوچک‌ترین نوزادان گاهی کمتر از یک کیلو وزن دارند و نسبت به نور، صدا و لمس بسیار حساس‌اند. نور باید کم، صدا ملایم و مدت کار بر بالین نوزاد کوتاه باشد تا آرامش فیزیولوژیک او به هم نخورد.
وی با تاکید بر دوزهای بسیار دقیق داروها در این بخش می‌افزاید: پرستار باید مدام مانیتورها، آلارم‌ها و دستگاه‌ها را تحت نظر داشته باشد؛ چند ثانیه تأخیر ممکن است حیات یک نوزاد را به خطر بیندازد.
پرستار از صفر تا صد نیازهای حیاتی نوزاد را بر عهده دارد
محبوبه دادخواه، دیگر پرستار بخش نوزادان نیز با اشاره به گستردگی مراقبت از نوزادان نارس اظهار می‌کند: این نوزادان از لحظه تولد نیازمند اکسیژن‌رسانی دقیق، تنظیم تغذیه، کنترل شیردهی، مراقبت‌های پوستی و پیگیری وزن‌گیری هستند.
وی می‌افزاید: بسیاری از نوزادان برای ادامه حیات باید به دستگاه‌های تنفسی متصل شوند و پرستار موظف است همه پارامترهای تنفسی آن‌ها را پیگیری کند. برخی مادران در مراقبت‌ها مشارکت می‌کنند، اما مسئولیت اصلی همچنان بر عهده تیم پرستاری و پزشکی است؛ زیرا هر اقدام باید با دقت و ظرافت انجام شود.
نوزادان نارس بدون مراقبت آی‌سی‌یو قادر به ادامه حیات نیستند
سمیرا سرائیان، فوق تخصص نوزادان، با اشاره به افزایش زایمان‌های زودرس در نتیجه بارداری‌های پرخطر و سن بالای مادر اظهار می‌کند: بسیاری از نوزادان نارس بدون طی دوره مراقبت ویژه قادر به ادامه حیات نیستند. در آی‌سی‌یو نوزادان، تلاش ما ایجاد شرایطی شبیه رحم مادر است؛ نوزادان در انکوباتورهای تخصصی نگهداری می‌شوند و تنظیمات تغذیه و مایعات با دقت بالا انجام می‌شود.
وی می‌افزاید: این نوزادان نیازمند ارزیابی مداوم در زمینه چشم، قلب، مغز و آسیب‌های احتمالی ناشی از نارس بودن هستند و تیم درمان همواره در تلاش است تا کم‌ترین آسیب به نوزاد وارد شود.
به گزارش ایسنا در پشت هر آلارم دستگاه، هر خواب آرام و هر ضربان کوچک که روی مانیتور چشمک می‌زند، تیمی ایستاده که باور دارد هیچ نوزادی نباید تنها بماند. تلاش پرستاران و پزشکان در NICU تنها برای زنده ماندن این نوزادان نیست؛ آن‌ها برای فرصت زیستن می‌جنگند؛ فرصتی که به‌کمک مراقبت استاندارد، حمایت خانواده‌ها و آگاهی‌رسانی مداوم و به انگیزه مشت‌های کوچک این نوزادان می‌تواند به آینده‌ای امن و روشن تبدیل شود. روز جهانی نوزاد نارس یادآور توجه بیشتر به این زندگی‌های کوچک و فرصتی برای قدردانی از مسئولیت بزرگ نظام سلامت است.
انتهای پیام