به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، مرحوم آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی از برجسته‌ترین استادان اخلاق حوزه علمیه تهران بود که عمر خویش را وقف آموزش، تهذیب و تربیت اخلاقی طلاب و مردم کرد. او عالمی زاهد، فروتن و عمل‌گرا بود که میان فقاهت، معنویت و خدمت اجتماعی پیوند برقرار کرد.
بنابر روایت مهر، آیت‌الله مجتهدی تهرانی در محله سرچشمه تهران زاده شد و پس از تحصیل نزد استادانی چون آیت‌الله بروجردی و آیت‌الله خوانساری، به مقام اجتهاد رسید. مدرسه علمیه مجتهدی به همت او به مرکزی فعال در آموزش و اخلاق بدل شد و درس‌های اخلاق صبح جمعه‌اش همواره با استقبال مردم و طلاب همراه بود.
در سخنانش همواره بر محبت، توکل، پرهیز از گناه و رعایت حق‌الناس تأکید داشت و عالمان دین را به رفتار مؤمنانه و دوری از ریا دعوت می‌کرد. این فقیه وارسته در ۲۳ دی ۱۳۸۶ دار فانی را وداع گفت و در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) به خاک سپرده شد.
وی در بخشی از یک سخنرانی با بیان اینکه در روز حساب، همه مردم با حسرت خواهند گفت: ای کاش خداوند نعمت و قدرت فراوان در اختیار ما قرار نمی‌داد؛ بلکه تنها به اندازه قوت روزانه، به ما روزی می‌بخشید تا امروز گرفتار حساب و بازخواست نمی‌شدیم.
وی افزود: بسیاری از انسان‌ها در دنیا از نداشتن امکانات و دارایی اندوهگین‌اند، در حالی که دارایی مایه گرفتاری است. کسی که چند خانه دارد و یکی از آنها را بی‌استفاده رها کرده، در برابر نیازمندی که حتی سرپناهی برای زندگی و ازدواج ندارد، مسئول است.
ایشان تأکید کرد: هر نعمتی در دنیا، حساب و مسئولیتی به‌همراه دارد. اگر انسان شب توانایی خوردن بهترین میوه‌ها را داشته باشد، اما همسایه فقیرش گرسنه سر بر بالین بگذارد، در پیشگاه خداوند گرفتار خواهد شد.