او گفت: «با تصمیمات نادرست، جلوی ۱۴ رودخانه‌ای که به دریاچه ارومیه می‌ریختند سد ساختیم، و این کار را به بهانه صادرات سیب به لبنان انجام دادیم!»
این فعال محیط زیست با اشاره به تأثیر سدسازی‌ها بر کاهش ورود آب به دریاچه، خشک شدن سریع آن را نتیجه تصمیم‌های اقتصادی کوتاه‌مدت و عدم توجه به اکوسیستم طبیعی دانست. او تأکید کرد که چنین اقدامات نابخردانه‌ای نه تنها محیط زیست را تهدید می‌کند، بلکه پیامدهای بلندمدت اقتصادی و اجتماعی نیز به همراه دارد.
به گفته او، احیای دریاچه ارومیه نیازمند بازنگری فوری در سیاست‌های آب و توجه به مدیریت پایدار منابع آبی است، تا دیگر خسارات جبران‌ناپذیر محیط زیستی رخ ندهد.