به گزارش خبرنگار ایرنا، سیریک، این بندر جنوب‌خفته در میان موج‌ها، از آن دست شهرهایی است که تاریخ، فرهنگ و طبیعتش همچون رشته‌های صدفی در کنار هم قرار گرفته‌اند و گنجینه‌ای ارزشمند از زیبایی‌های ناب جنوب را شکل داده‌اند.
این شهرستان با مساحت بیش از یکهزار و ۷۰۰ کیلومترمربع، در میان شهرستان‌های میناب و جاسک قرار دارد و از شمال به کوهستان‌های خشک و از جنوب به آب‌های نیلگون خلیج‌فارس محدود می‌شود.
اقلیم گرم و مرطوب، گونه‌های گیاهی و جانوری منحصر به‌فرد و مردمانی با فرهنگ مهمان‌نواز و سنت‌های دیرین، همه دست به دست هم داده‌اند تا این شهرستان به یکی از بکرترین مناطق گردشگری هرمزگان در فصل خنک پاییزی تبدیل شود.
سواحل گسترده و آرام سیریک، هر روز شاهد طلوع خورشید بر پهنه دریا هستند؛ منظره‌ای که با صدای امواج و پرواز مرغ‌های دریایی ترکیب می‌شود و به‌راستی تصویری کم‌نظیر از طبیعت جنوب ایران را به نمایش می‌گذارد.
زندگی با دریا در شهر سیریک معنا می‌یابد؛ مردمانش از دل موج و ماسه، رزق و روزی خود را بیرون می‌کشند و از نخلستان‌های انبوه در کنار ساحل، خرمایی نورسته بر سفره مهر می‌گذارند.
علاوه بر طبیعت دل‌انگیز، تاریخ سیریک در دل سنگ و خاک این سرزمین نفس می‌کشد؛ بقایای قلعه پرتغالی‌ها، وجود روستاهای باستانی، آیین‌های محلی و موسیقی بندری پرشور، همه نشان‌گر پیوند عمیق این خطه با هویت دیرینه مردم هرمزگان است.
بقایای قلعه پرتغالی‌ها، وجود روستاهای باستانی، آیین‌های محلی و موسیقی بندری پرشور، همه نشان‌گر پیوند عمیق این خطه با هویت دیرینه مردم هرمزگان است.
بسیاری از پژوهشگران محلی معتقدند که سیریک، نه‌تنها در گذشته بندری مهم در مسیر تجارت دریایی بوده، بلکه امروز نیز با ظرفیت‌های طبیعی و انسانی خود می‌تواند مقصدی تازه برای گردشگری فرهنگی و طبیعت‌گردی باشد.
سیریک امروز در آستانه دگرگونی قرار دارد؛ دگرگونی که اگر با نگاهی علمی و پایدار همراه شود، می‌تواند این شهرستان را از یک بندر آرام به یکی از قطب‌های گردشگری جنوب ایران بدل کند.
در این گزارش، استعدادهای طبیعی، تاریخی و فرهنگی شهر سیریک مرور می‌شود؛ ظرفیتی که با توسعه زیرساخت‌های مناسب، می‌تواند چهره جدیدی از گردشگری هرمزگان را به نمایش بگذارد.
سواحل بکر سیریک، آغوش باز دریا برای گردشگران
سیریک، یکی از بکرترین سواحل جنوب ایران را دارد؛ جایی که موج‌ها بی‌وقفه بر ماسه‌های سفید و نرم می‌کوبند و ساحل‌های «کُلم» و «خرگو» چشم‌نوازترین تصویر طبیعت جنوب را رقم می‌زنند.
رنگ آسمان در ساعات طلوع و غروب، از نارنجی به ارغوانی می‌گراید و گله‌های پرندگان مهاجر در سکوت به‌سوی تالاب‌ها می‌روند؛ اهالی این بندر کوچک از دریا با صیادی، لنج‌سازی و پرورش ماهی روزگار می‌گذرانند و در ماه‌های سردتر، گردشگران از سراسر کشور برای دیدن مناظر دریایی و خورشیدی به این ناحیه می‌آیند.
جنگل‌های حَرا، نفسِ سبز سیریک
جنگل‌های مانگرو یا همان حرا از جمله شگفتی‌های طبیعی سیریک هستند، که در دل آب‌های کم‌عمق خلیج‌فارس رشد کرده‌اند؛ این جنگل‌های شناور زیستگاه انواع ماهیان و پرندگان دریایی محسوب می‌شوند و طبیعت‌دوستان را با قایق‌سواری میان شاخه‌های سبز و خمیده به وجد می‌آورند.
اگر زیرساخت‌های گردشگری تقویت شود، جنگل‌های حَرا می‌توانند یکی از مقاصد مهم طبیعت‌گردی جنوب کشور باشند.
خور آذینی یا همان تالاب بین المللی آذینی سیریک هرمزگان منطقه مهم و منحصر به فرد از لحاظ اکولوژی و زیست محیطی برای گردشگری مسافران و گردشگران نوروزی در فصل بهار است.
تالاب بین المللی آذینی یکی از چهار تالاب بین المللی در هرمزگان است، که در فهرست تالاب‌های رامسر ثبت شده است.
تالاب بین المللی آذینی یکی از چهار تالاب بین المللی در هرمزگان است که در فهرست تالاب‌های رامسر ثبت شده است.این تالاب در ۳۵ کیلومتری شهر سیریک واقع شده و از شگفت انگیزترین تالاب های گرمسیری کشور محسوب می‌شود و دارای مجموعه ای از جنگل‌های مانگرو با ۲ گونه برتر حرا و چندل است.
این رویشگاه جنگلی منحصر به فرد با وسعتی بیش از ۵۰۰ هکتار از نواحی مهم زمستان گذرانی پرندگانی همچون پلیکان پاخاکستری، حواصیل خاکستری و اکرت ساحلی است.
البته تالاب بین‌المللی خور آذینی به لحاظ وجود رویشگاه جنگل حرا و چندل و زیستگاه انواع پرندگان و آبزیان از سوی سازمان محیط زیست به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام شد اما اکنون به دلیل کم توجهی مسوولان برای ایجاد زیرساخت‌های گردشگری و توریستی، مکانی امن برای جولان سوداگران سوخت تبدیل شده است.
در سالهای اخیر با ساخت اسکله در نزدیک این خور و تردد شناورهای قاچاق سوخت، به طبیعت و محیط زیست این تالاب بین المللی خسارت های زیادی وارد شده و مسوولان هم تاکنون نسبت به جبران آن اقدامی نکرده اند.
این در حالی است که درختان حرا و چندل در دریا در این تالاب جهانی رویش کرده و با حالت جذر و مدی از دریا نمایان می شوند که محل تخم گذاری و زاد و ولد انواع آبزیان و پرورش آنان و همچنین انواع پرندگان ساحل زی و دریایی است.
قلعه تاریخی سیریک؛ یادآور حضور پرتغالی‌ها در خلیج‌فارس
آثار قلعه‌ای قدیمی در ضلع شمال‌غربی شهر دیده می‌شود که گفته شده در دوران صفوی، پرتغالی‌ها برای دفاع و تجارت در آن استقرار داشتند.
دیوارهای فرسوده قلعه هنوز از خاطره گذر تاریخ سخن می‌گویند و به گفته اهالی، هر سال در ایام نوروز گردشگران داخلی بسیاری از آن بازدید می‌کنند.
کوه‌ها و باغ‌های نخل؛ ترکیب تضادها در یک نگاه
کوه‌های خشکی که در جنوب به دریا ختم می‌شوند، تصویر چشم‌نوازی از تضاد طبیعت را رقم زده‌اند.
در دل این خشکی، نخلستان‌های سرسبز با آب قنوات محلی جان گرفته‌اند و خرمای شیرین سیریک به یکی از سوغات‌های محبوب مسافران تبدیل شده است.
همچنین بنادر صیادی چون «پَنو» و «گروک» مرکز فعالیت ماهیگیران محلی هستند که گردشگران می‌توانند از نزدیک با شیوه سنتی صید آشنا شوند.
آئین و فرهنگ؛ رنگ و موسیقی جنوب
سیریک همچنین در زمینه آیین‌های محلی غنی است؛ موسیقی بندری، رقص‌های محلی و آیین سنتی «نوروز صیاد» هر سال در آغاز فصل صید به‌طور نمادین برگزار می‌شود.
زنان با لباس‌های رنگارنگ و نقش‌دار و مردان با پوشش‌های سنتی جزو جذاب‌ترین جلوه‌های فرهنگی این منطقه‌اند.
صنایع دستی همچون سوزن‌دوزی و حصیربافی از مشاغل رایج زنان سیریکی است، که در بازار محلی شهر عرضه می‌شوند.
توسعه زیرساخت‌های گردشگری
هرچند سیریک هنوز در گام‌های اولیه توسعه گردشگری قرار دارد، اما طی دو سال اخیر با حمایت اداره میراث فرهنگی و بخش خصوصی، اقامتگاه‌های بوم‌گردی در روستاهای «کُلم» و «گروک» احداث شده و مسیرهای ساحلی نیز آسفالت شده‌اند؛ تلاش برای احداث اسکله چندمنظوره گردشگری نیز در دستور کار مسئولان محلی قرار دارد.
کارشناسان محیط زیست بر این باورند که توسعه گردشگری سیریک باید با رعایت اصول پایداری انجام شود تا منابع طبیعی آن آسیب نبیند.
گردشگران در بازدید از جنگل‌های حرا و سواحل بکر، محیط زیست را پاکیزه نگه دارند تا زیبایی طبیعی این منطقه برای نسل‌های آینده حفظ شود.