گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز- بی‌شک مجموعه «الگوریتم» پخش شده از شبکه سه سیما را می‌توان تجربه‌ای نو و جسورانه در عرصه تولیدات تلویزیونی دانست. این سریال با شکستن قالب‌های مرسوم، زبان روایی تازه‌ای را ابداع کرده که در آن سرگرمی، تفکر و واقعیت‌های اجتماعی درهم می‌آمیزند.

در نگاهی کلی، «الگوریتم» تنها یک درام معمایی پرهیجان نیست، بلکه اثری است با لایه‌های فلسفی که به مسئله انتخاب و مسئولیت انسان می‌پردازد. شخصیت‌های اصلی آن در دام دوگانه خیر و شر اسیر نیستند، بلکه در موقعیت‌های پیچیده‌ای گرفتار شده‌اند که مرز درست و نادرست را مخدوش می‌کند. همین روایت خاکستری، مخاطب را از حالت تماشاگر صرف خارج کرده و به درون قصه می‌کشد.

از جنبه فنی، این مجموعه در سال‌های اخیر یکی از منسجم‌ترین تولیدات تلویزیون به شمار می‌رود. طراحی صحنه، نورپردازی و انتخاب لوکیشن‌ها با دقتی قابل تحسین انجام شده و تدوین آن نیز به گونه‌ای است که از اطناب و خستگی دوری می‌کند. اگرچه در بخش‌هایی استفاده مکرر از نماهای بسته، تا حدی از تنوع بصری کاسته، اما این مورد بر کیفیت کلی اثر تأثیر محسوسی نگذاشته است.

در عرصه بازیگری، حضور همزمان چهره‌های آشنا و استعدادهای تازه، ترکیبی هوشمندانه و تأثیرگذار بوده است. بازی‌ها به ویژه در نقش‌های فرعی، طبیعی و عاری از اغراق‌های مرسوم هستند. اگرچه گاهی دیالوگ‌های طولانی یا احساسات بیش از حد، briefly از سرعت اجرا کاسته، اما این موارد نیز از گیرایی کلی اثر نکاسته است.

نام «الگوریتم» به خوبی بازتابنده مضمون اصلی سریال است؛ استعاره‌ای از نظم پنهان در پس تصمیمات و رفتارهای به ظاهر آشفته انسان. سازندگان با مهارت این مفهوم انتزاعی را در قالب درام ارائه کرده‌اند تا اثری خلق شود که هم فکر مخاطب را به چالش می‌کشد و هم او را با روایتی جذاب همراه می‌سازد.

بر اساس گفته‌های تهیه‌کننده، این مجموعه حاصل تجربیات گذشته و همکاری‌های درون‌سازمانی پس از آثاری مانند «خانه امن»، «عاشورا» و «موقعیت مهدی» بوده و هدف اصلی از تولید آن، خلق اثری نوآورانه در هر دو عرصه روایت و تولید بوده است. این نگاه بلندپروازانه نشان می‌دهد که دغدغه سازندگان تنها روایت یک داستان پلیسی نبوده، بلکه خلق ساختاری نوین در قصه‌گویی تلویزیونی بوده است.

موفقیت «الگوریتم» در جذب مخاطب نیز شایان توجه است. آمار تلوبیون نشان می‌دهد این سریال در کمتر از یک ماه به بیش از دو میلیون بازدید دست یافته که در فضای رقابتی امروز، رقم قابل ملاحظه‌ای محسوب می‌شود. این استقبال حاکی از آن است که اگر اثری با ایده‌پردازی قوی و کیفیت مناسب تولید شود، مخاطب داخلی همچنان ظرفیت همراهی و استقبال از آن را دارد.

با این حال، برخی منتقدان بر این باورند که پیچیدگی بیش از اندازه روایت در بخش‌هایی ممکن است برای مخاطب عام ایجاد سردرگمی کند. به تأخیر افتادن توضیحات مربوط به روابط شخصیت‌ها اگرچه به تعلیق داستان کمک می‌کند، اما ممکن است رضایت تمامی بینندگان را جلب نکند. با این وجود، همین جسارت در روایت‌گویی، ویژگی ممتاز این مجموعه به شمار می‌رود.

موسیقی و صداگذاری نیز در این سریال با دقت بالایی انجام شده است. موسیقی در صحنه‌های مختلف مکمل روایت بوده و در لحظات حساس، به خوبی حس تعلیق را تقویت می‌کند. اگرچه در سکانس‌های ابتدایی، استفاده مکرر از افکت‌های صوتی تا حدی غیرضروری به نظر می‌رسد، اما این مسئله در ادامه سریال به تعادل می‌رسد.

در نهایت، «الگوریتم» را باید گامی بلند در مسیر بازتعریف سریال‌سازی در صداوسیما دانست. این مجموعه اثبات کرده که می‌توان با حفظ جذابیت‌های دراماتیک، به مضامین فکری و اخلاقی نیز پرداخت و مخاطب جدی را پای تولیدات ایرانی نشاند. توفیق این اثر نه تنها مرهون انتخاب درست عوامل سازنده و بازیگران است، بلکه نشانه‌ای از بازگشت تدریجی اعتماد مخاطب به تولیدات تلویزیونی محسوب می‌شود؛ اعتمادی که در صورت تداوم، می‌تواند افق‌های تازه‌ای در برابر رسانه ملی بگشاید.

سارا منافی- خبرنگار*

انتهای پیام/