به گزارش ایسنا، پژوهشی بر روی بیش از ۸۰ هزار نفر نشان داده است که صحبت کردن به چند زبان می‌تواند روند پیری مغز را آهسته کرده و به جلوگیری از زوال شناختی کمک کند.
به نقل از نیچر، این پژوهش که در تاریخ ۱۰ نوامبر در نشریه Nature Aging منتشر شده است، نشان می‌دهد افرادی که چندزبانه هستند، نیمی از احتمال بروز نشانه‌های پیری زیستی تسریع‌شده را دارند در مقایسه با کسانی که تنها به یک زبان صحبت می‌کنند.
آگوستین ایبانِـیز، عصب‌شناس در دانشگاه آدولفو ایبانـِـیز در سانتیاگو، شیلی و یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: ما می‌خواستیم به یکی از پایدارترین شکاف‌ها در پژوهش‌های مربوط به پیری پاسخ دهیم. اینکه آیا چندزبانه بودن واقعا می‌تواند روند پیری را به تاخیر بیندازد یا خیر. تحقیقات پیشین در این حوزه نشان داده‌اند که صحبت کردن به چند زبان می‌تواند کارکردهای شناختی همچون حافظه و توجه را بهبود دهد که در نتیجه سلامت مغز را در دوران سالمندی تقویت می‌کند. اما بسیاری از این مطالعات بر پایه نمونه‌های کوچک انجام شده‌اند و از روش‌های غیرقابل‌اعتماد برای سنجش پیری استفاده کرده‌اند که منجر به نتایجی ناهماهنگ و غیرقابل تعمیم می‌شود.
کریستوس پلیتسیکاس، عصب‌شناس شناختی در دانشگاه ریدینگ، بریتانیا می‌گوید: تاثیر چندزبانه بودن بر پیری همیشه موضوعی بحث‌برانگیز بوده است، اما فکر نمی‌کنم تاکنون مطالعه‌ای در این مقیاس وجود داشته باشد که چنین قاطع این اثر را نشان دهد. نتایج این مقاله می‌تواند تغییری اساسی در این حوزه ایجاد کند.
به گفته سوزان تیوبنر-رودز، روان‌شناس شناختی در دانشگاه آبرن در ایالت آلاباما، این نتایج همچنین می‌تواند افراد را تشویق کند که بروند و زبان دوم یاد بگیرند یا آن زبان دوم خود را فعال نگه دارند.
زنده باد زبان‌شناسان
پژوهشگران از رویکردی محاسباتی برای بررسی ارتباط بین چندزبانه بودن و پیری سالم در ۸۶ هزار شرکت‌کننده سالم بین سنین ۵۱ تا ۹۰ سال از ۲۷ کشور اروپایی استفاده کردند.
برای هر شرکت‌کننده، آن‌ها شکاف سنی زیست‌رفتاری (biobehavioural age gap) را تعیین کردند که به معنای تفاوت بین سن تقویمی و سن پیش‌بینی‌شده او که بر اساس مجموعه‌ای از عوامل فیزیولوژیکی، سبک زندگی و اجتماعی‌اقتصادی محاسبه می‌شود؛ از جمله سلامت قلبی‌ـ‌متابولیکی تا سطح تحصیلات است.
شکاف سنی زیست‌رفتاری بالا می‌تواند نشانه‌ای باشد از اینکه فرد به‌طور خاصی سریع‌تر یا کندتر در حال پیر شدن است. پژوهشگران شکاف سنی زیست‌رفتاری شرکت‌کنندگان را با تعداد زبان‌هایی که آن‌ها صحبت می‌کردند، مقایسه کردند. این بخش از داده‌ها بر پایه خوداظهاری شرکت‌کنندگان بود و بنابراین سطح مهارت در زبان‌ها را در نظر نمی‌گرفت.
پژوهشگران دریافتند افرادی که تنها به یک زبان صحبت می‌کنند، دو برابر بیشتر احتمال دارد که شکاف سنی زیست‌رفتاری بالایی داشته باشند در مقایسه با کسانی که به دو یا چند زبان صحبت می‌کنند. این اثر با افزایش تعداد زبان‌های اضافی تقویت می‌شد.
به گفته تیوبنر-رودز، چنین مطالعه بزرگی تفسیر این یافته را که چندزبانه بودن و نه عوامل دیگر، از ما در برابر اثرات پیری محافظت می‌کند، واقعاً تقویت می‌کند. این مطالعه از نمونه‌ای بسیار بزرگ و از لحاظ جغرافیایی متنوع استفاده کرده که به آن اجازه داده تا برای بسیاری از عوامل مداخله‌گر معمول در پژوهش‌های چندزبانه بودن مانند وضعیت مهاجرت یا ثروت کنترل انجام دهد. به گفته او، پژوهش‌های آینده باید جمعیت‌های متنوع‌تری خارج از اروپا را نیز در بر بگیرد.
پژوهشگران امیدوارند یافته‌های آن‌ها بتواند سیاست‌گذاران را ترغیب کند تا آموزش زبان را در نظام‌های آموزشی تشویق کنند و گسترش دهند.
انتهای پیام