آسوشیتدپرس نوشت، ویزای K چین معادل همان ویزای H-۱B آمریکاست. برای افرادی مثل من که به دنبال تجربه کاری در خارج هستند، گزینه جذابی محسوب می‌شود. این ویزا مکمل برنامه‌های ویزایی موجود چین از جمله ویزای R برای متخصصان خارجی است، اما شرایط آن آسان‌تر است؛ به‌طور مثال، متقاضیان پیش از ارائه درخواست نیازی به داشتن پیشنهاد شغلی ندارند.
در مقابل، سیاست‌های محدودکننده‌تر دولت ترامپ علیه دانشجویان و پژوهشگران خارجی، از جمله افزایش هزینه صدور ویزای H-۱B برای نیروی کار متخصص به ۱۰۰ هزار دلار، باعث شده بسیاری از دانشجویان و متخصصان غیرآمریکایی به گزینه‌های جایگزین از جمله چین بیندیشند.
*تلاش چین برای جذب متخصصان فناوری
حزب کمونیست حاکم، کسب رهبری جهانی در حوزه فناوری‌های پیشرفته را در اولویت قرار داده و میلیارد‌ها دلار یارانه برای توسعه پژوهش در زمینه‌هایی، چون هوش مصنوعی، نیمه‌رسانا‌ها و رباتیک اختصاص داده است.
«باربارا کلمان»، معاون مدیر مؤسسه امنیتی دراگون‌فلای، می‌گوید: «پکن، سخت‌گیری‌های مهاجرتی آمریکا را فرصتی می‌داند تا خود را به‌عنوان کشوری باز و پذیرای استعداد‌ها و سرمایه‌گذاری‌های خارجی معرفی کند.»
با وجود نرخ بالای بیکاری در میان فارغ‌التحصیلان چینی و رقابت شدید در بازار کار علمی و فنی، هنوز کمبود مهارت‌های کلیدی احساس می‌شود. چین طی دهه‌ها بخش بزرگی از نخبگان خود را به کشور‌های توسعه‌یافته از جمله آمریکا و اروپا از دست داده است و این روند هنوز به‌طور کامل معکوس نشده است.
با این حال، در سال‌های اخیر شمار فزاینده‌ای از متخصصان فناوری، از جمله چینی‌تبار‌های مقیم آمریکا، به کشور بازگشته‌اند. از جمله «فی سو»، معمار تراشه در شرکت اینتل و «مینگ جو»، مهندس ارشد شرکت نرم‌افزاری آمریکایی آلتر، که امسال برای تدریس در دانشگاه‌های چین به این کشور بازگشته‌اند.
به گفته «ادوارد هو»، مدیر مهاجرت شرکت مشاوره نیولند چیس در شانگهای، متخصصان ماهر از هند و جنوب‌شرقی آسیا نیز علاقه خود را به ویزای K ابراز کرده‌اند.
*نگرانی از رقابت خارجی‌ها در بازار کار
با وجود بیکاری نزدیک به ۱۸ درصدی در میان جوانان ۱۶ تا ۲۴ ساله (به‌جز دانشجویان)، برخی چینی‌ها نگران‌اند که جذب نیرو‌های خارجی فرصت‌های شغلی داخلی را محدود کند.
«ژو شینیینگ»، دانشجوی کارشناسی ارشد علوم رفتاری در دانشگاه ژجیانگ، می‌گوید: «بازار کار همین حالا هم رقابتی است. هرچند حضور متخصصان خارجی می‌تواند به ورود فناوری‌های جدید کمک کند، اما ممکن است جوانان چینی احساس فشار کنند.»
«کایل هوانگ»، مهندس نرم‌افزار ۲۶ ساله ساکن گوانگ‌ژو، نیز گفت همکارانش نگران‌اند که این برنامه جدید «فرصت‌های شغلی محلی را تهدید کند».
در مقابل، رسانه دولتی «شانگهای آبزرور» در سرمقاله‌ای این نگرانی‌ها را بی‌اساس دانست و نوشت، جذب متخصصان خارجی به نفع اقتصاد ملی است، زیرا در بخش‌هایی مانند هوش مصنوعی و نیمه‌رسانا‌ها هنوز فاصله و ناهماهنگی میان مهارت‌های موجود و نیاز بازار وجود دارد.
در این مقاله آمده است: «هرچه شرایط جهانی پیچیده‌تر شود، چین آغوش خود را بیشتر باز خواهد کرد.»
«مایکل فلر»، استراتژیست ارشد، می‌گوید: «پکن باید نشان دهد که نخبگان خارجی نه شغل‌های محلی را می‌گیرند، بلکه ایجاد می‌کنند. با این حال، حتی در آمریکا هم این استدلال با وجود شواهد فراوان، از نظر سیاسی دشوار است.»
*چالش‌های پیش روی برنامه جدید چین
کارشناسان امور مهاجرت و اشتغال می‌گویند، متقاضیان خارجی همچنان با موانعی روبه‌رو هستند؛ از جمله دشواری زبان و سانسور اینترنت در چین که با عنوان «دیوار آتش بزرگ» شناخته می‌شود. در کشوری با جمعیت حدود ۱.۴ میلیارد نفر، تنها حدود ۷۱۱ هزار نیروی کار خارجی تا سال ۲۰۲۳ در چین زندگی می‌کردند. «دیوید استپت»، مدیر شرکت مشاوره دزان شیرا در سنگاپور، می‌گوید: «ایالات متحده هنوز از نظر سطح پژوهش، گستردگی زبان انگلیسی و مسیر نسبتاً روشن‌تر برای اقامت دائم برتری دارد.»
«نیکهیل سوانامیناتان»، دارنده ویزای H-۱B و کارمند یک سازمان غیرانتفاعی آمریکایی، نیز می‌گوید اگر روابط هند و چین دشوار نبود، احتمالاً گزینه چین را بررسی می‌کرد. او افزود: «چین جای بسیار خوبی برای فعالیت‌های فناورانه است، اگر روابط دوجانبه اجازه دهد.» به گفته کارشناسان، بسیاری از متقاضیان کار هنوز ترجیح می‌دهند در شرکت‌های پیشرو جهانی خارج از چین مشغول شوند. «مایکل فلر» در جمع‌بندی می‌گوید: «احتمالاً آمریکا بیش از آنکه استعداد‌های خود را به چین از دست بدهد، آنها را به اقتصاد‌های غربی دیگر، از جمله بریتانیا و اتحادیه اروپا، واگذار خواهد کرد.»
او افزود: «آمریکا شاید خودش را تضعیف کند، اما همچنان از جایگاه رقابتی بسیار بالاتری در جذب نخبگان برخوردار است. چین باید کار‌های بیشتری از صدور ویزا‌های آسان انجام دهد تا بتواند بهترین‌ها را جذب کند.»
انتهای پیام