به گزارش خبرگزاری آنا، در قاموس سیاسی آمریکا، اصطلاح «اردک لنگ» (Lame Duck) به رؤسای جمهوری اطلاق می‌شود که دوره ریاست جمهوری‌شان در حال اتمام است و به دلیل عدم امکان یا عدم تمایل برای تمدید دوره، از قدرت اجرایی و قدرت چانه‌زنی موثری برخوردار نیستند. این وضعیت معمولاً در سال پایانی دوره دوم یا پس از اعلام عدم کاندیداتوری مجدد رخ می‌دهد. اما آنچه در مورد دونالد ترامپ در حال رخداد است، یک ناهنجاری تاریخی و سیاسی به شمار می‌رود: سقوط زودهنگام به وضعیت “اردک لنگ” در نخستین سال دوره جدید ریاست جمهوری. شواهد مستتر در نظرسنجی‌های اخیر، به‌ویژه داده‌های کالج امرسون، نشان می‌دهد که ترامپ با مجموعه‌ای از شکست‌های انباشته، توانایی خود برای بسیج اکثریت جامعه آمریکا را از دست داده و عملاً قدرت اجرایی خود را تضعیف کرده است. این وضعیت، که معمولاً نتیجه شکست در انتخابات قبلی یا عدم محبوبیت در میانه دوره است، اکنون در ابتدای کار دولت وی آشکار شده است.
مهم‌ترین عامل تبدیل ترامپ به یک «اردک لنگِ زودهنگام»، از دست دادن پیوند با هسته اصلی قدرت خود است. داده‌ها حکایت از ریزش ۱۲ درصدی حمایت در میان رأی‌دهندگان وفادار جمهوری‌خواه دارند، جایی که نرخ تأیید او از ۹۱ درصد به ۷۹ درصد کاهش یافته است. این میزان خروج نیرو از حزب حاکم، نشان‌دهنده سرخوردگی عمیق از نحوه مدیریت چالش‌های داخلی و خارجی است. یک رهبر در سال اول ریاست جمهوری باید در حال کسب قدرت و تحکیم جایگاه خود باشد، نه از دست دادن حمایت حزبی. همزمان، دروازه‌های پیروزی به روی رأی‌دهندگان مستقل بسته شده است. افزایش نرخ عدم رضایت در این گروه کلیدی از ۴۴ درصد به ۵۱ درصد، به وضوح نشان می‌دهد که روایت‌های سیاسی ترامپ در جذب یا حفظ این قشر میانی ناموفق بوده‌اند. این معضل در کنار آمار کلی‌تر که ۶۳ درصد از مردم از عملکرد شغلی او ناراضی هستند (بالاترین حد در دوره دوم ریاست جمهوری)، تصویر یک رئیس‌جمهور منزوی را ترسیم می‌کند.
ناتوانی در مدیریت معضلات ساختاری، محور اصلی این کاهش محبوبیت است. اقتصاد که همواره یکی از اصلی‌ترین محور‌های پیروزی ترامپ بوده، اکنون بیش از هر چیز رأی‌دهندگان را به او بی‌اعتماد کرده است؛ ۷۵ درصد مردم این حوزه را حیاتی می‌دانند، اما ترامپ نتوانسته است اطمینان لازم را در مورد ثبات اقتصادی فراهم کند. تعطیلی طولانی‌مدت دولت فدرال، نمادی از ناکارآمدی بوروکراتیک و سیاسی است که مستقیماً به حساب کارنامه ریاست جمهوری او نوشته می‌شود.
نتایج نظرسنجی‌های آینده‌نگر، مانند پیشتازی دموکرات‌ها در انتخابات ۲۰۲۶ با اختلاف ۴ امتیازی و به‌ویژه نمایش ضعیف ترامپ در رقابت‌های فرضی ۲۰۲۸ تأیید می‌کند که او حتی در کوتاه‌مدت نیز فاقد قدرت لازم برای جمع آوری گسترده آراست. در نتیجه، دونالد ترامپ با وجود اینکه تنها در سال‌های اولیه دومین دوره ریاست جمهوری خود قرار دارد، به واسطه از دست دادن کنترل بر احساسات عمومی، ریزش در میان حزب خود، و ناتوانی در حل مسائل اساسی مانند اقتصاد، پیش از موعد مقرر در موقعیت “اردک لنگ” گرفتار شده است. این وضعیت نه تنها برنامه سیاسی او، بلکه کل ساختار حزب جمهوری‌خواه را در معرض خطر قرار می‌دهد.
انتهای پیام/