درحالی که غزه با فقدان و ویرانی غیرقابل تصوری رو‌به‌رو است، غرب به سرکردگی آمریکا در تلاش برای احیای رژیم صهیونیستی است.
این رژیم به‌طور عمده به کمک‌های اولیه نیاز دارد، زیرا به نسل‌کشی خود در غزه از طریق روش‌های دیگر ادامه می‌دهد، در حالی که زمین‌های بیشتری را در کرانه باختری تکه‌تکه می‌کند و با مصونیت کامل از مجازات، از هر قانون یا کنوانسیون شناخته‌شده بین‌المللی سرپیچی می‌کند.
به اصطلاح آتش‌بس پوششی فراهم می‌کند، اما وحشت محض آنچه که آشکار شده و هنوز هم ادامه دارد، طاقت‌فرسا است. در حالی که صهیونیست‌ها از تاخیر در تحویل حداکثر ۱۲ جسد پس از رد مجوز ورود تجهیزات سنگین توسط دولتشان به غزه، رسوا شده‌اند، فلسطینی‌ها دفن دسته‌جمعی اجساد ناشناس بازگردانده شده توسط رژیم صهیونیستی را برگزار می‌کنند.
به‌عنوان وسیله‌ای برای دامن‌زدن به وحشت بیشتر، اجساد نشانه‌های واضحی از شکنجه و کشتاز خودسرانه داشتند، با انگشتان بریده، اعضای بدن برداشته شده و دست‌ها از پشت بسته شده بودند، در حالی که رژیم صهیونیستی همچنان از ورود کیت‌های آزمایش DNA که ممکن است خانواده‌ها را قادر به شناسایی خویشاوندان قطعه قطعه‌شده خود کند، جلوگیری می‌کند.
شکنجه نظام‌مند در زندان‌های رژیم صهیونیستی
اقدام‌های شدید رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان، مدت‌هاست که نه تنها در جهت ایجاد هرچه بیشتر وحشت و تخریب عمل کرده، بلکه به‌عنوان ابزاری اساسی برای عادی‌سازی نقض نظام‌مند هر کنوانسیون حقوقی شناخته شده با مصونیت کامل عمل کرده است.
با وجود نمایش برتری اخلاقی توسط دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا و بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم اشغالگر در کنست رژیم صهیونیستی، باید به خاطر داشت که زندانی‌ها صهیونیست بازگردانده شده به اراضی اشغالی همگی نظامیان مرد بودند که مقاومت فلسطین آنها را زندانی جنگی می‌دانست.
حتی در مواجهه با بمباران بی‌رحمانه و بی‌سابقه رژیم صهیونیستی و محاصره کامل غذا، دارو و کمک‌های بشردوستانه، به نظر می‌رسید که با این زندانیان جنگی تا حد امکان و تحت شرایط مناسب رفتار شده است.
در مقابل، اسیران غیرنظامی فلسطینی که به غزه و کرانه باختری بازمی‌گشتند به‌نظر می‌رسد در مکان‌هایی بوده‌اند که واقعا نمی‌توان آنها را با کلمات توصیف کرد. وقتی طارق ابوعظوم، خبرنگار الجزیره، از یکی از بازگشتگان پرسید که آنجا چگونه است، او به سادگی گفت: جهنم.
- بیشتر بخوانید:
- زندان زیرزمینی رژیم صهیونیستی؛ محرومیت اسیران فلسطینی از غذا و نور خورشید
- زندان‌های رژیم صهیونیستی؛ مراکزی برای جنایت علیه بشریت
فلسطینی‌های بازگشته نام کسانی را که زنده از زندان‌های رژیم صهیونیستی بیرون نیامدند، شکنجه شدند یا به دلیل کمبود مراقبت‌های پزشکی رها شدند تا به شهادت برسند، بازگو می‌کنند.
آنها به اشتراک می‌گذارند که چگونه بازجویان صهیونیست نحوه جان‌باختن همسران، فرزندان و والدین این افراد را توصیف کردند، اما پس از آزادی متوجه شدند که هنوز عزیزانشان زنده هستند. در همین حال، دیگران متوجه می‌شوند که خانواده‌هایشان همگی به شهادت رسیده‌اند و چیزی برای بازگشت باقی نمانده است.
در حالی که نام‌هایی مانند ابوغریب یادآور خاطرات شکنجه، ناپدیدشدن و سرکوب لجام‌گسیخته دولتی در عراق هستند، سیستم زندان‌های رژیم صهیونیستی هنوز به طور کامل آشکار و مستند نشده است. وقتی این اتفاق بیفتد، با روایت‌های بیشتر از مکان‌هایی مانند سدی تیمان، کتزیوت و مسکوبیا، اعماق بی‌پایان ظلم، شکنجه و جنگ روانی روشمند جای خود را در میان وقایع‌نامه‌های شرارت انسانی خواهد یافت.
همدستی جهانی
هیچ یک از سازوکار‌های سلطه رژیم صهیونیستی بدون مشارکت شهرک‌نشینان صهیونیست از هر قشر نمی‌توانست عمل کند.
این شامل سربازان وظیفه در ارتش اشغالگر، متخصصان بهداشت، دانشگاهیان، کارکنان رسانه و اپراتور‌های ماشین‌آلات سنگین می‌شود که برای تخریب محله‌ها، موسسه‌ها، جاده‌ها و زیرساخت‌ها در غزه و کرانه باختری قرارداد بسته‌اند.
همین امر در مورد شرکای خارجی رژیم صهیونیستی، در درجه اول آمریکا، و همچنین انگلیس، آلمان و چندین کشور دیگر که همدستی آنها ماشین نسل‌کشی رژیم صهیونیستی را حفظ می‌کند، نیز صادق است.
انتهای پیام/