به گزارش گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو، مولوی عبدالحمید در خطبه‌های نمازجمعه‌ی اخیر خواستار توجه بیشتر به حضور افراد بلوچ در پست‌های مدیریتی منطقه سیستان شد و گفت: «مردم بلوچ منطقه سیستان گلایه دارند که از آنها در مدیریت این منطقه استفاده نشده است؛ مدیریت استان باید عدالت را رعایت کند.»
مطالبه پست‌های قومیتی چه دردی از مردم دوا می‌کند؟
این موضع‌گیری با واکنش‌های گسترده‌ی کاربران و فعالان محلی روبه‌رو شد؛ بسیاری از آنان معتقدند که تمرکز بیش از حد بر انتصابات قومی، مطالبات اصلی و اساسی مردم منطقه را به حاشیه می‌برد؛ در سال‌های گذشته، فرمانداران و مدیران بلوچ متعددی در این منطقه منصوب شده‌اند.
در این خصوص سوالاتی مطرح است. آیا انتخاب‌ها بر اساس شایستگی و تخصص صورت می‌گیرد یا روابط نزدیک با سران طوایف در تصمیم‌گیری‌ها دخیل است؟ آیا یک جوان باسواد و دغدغه‌مند بلوچ بدون لابی و ارتباطات خاص با این گروه می‌تواند پست بگیرد؟
چه بسا بهتر است مولوی عبدالحمید علاوه بر مطالبه‌ی حضور جوانان بلوچ در مدیریت‌ها، نسبت به شفاف‌سازی مسیر انتصابات و مقابله با نفوذ گروه‌های محدود در تصمیم‌گیری‌ها نیز موضع‌گیری کند.
به جای دعوا بر سر پست، حقابه را مطالبه کنید!
در سوی دیگر ماجرا، برخی فعالان اجتماعی از عدم طرح جدی مسائل حیاتی‌تر توسط مولوی عبدالحمید انتقاد کردند؛ یکی از کاربران در فضای مجازی نوشت: «در سیستان، خشکسالی و ظلم طالبان در عدم رهاسازی حقابه هیرمند، وضعیت نگران‌کننده‌ای را برای مردم ایجاد کرده است، اما در خطبه‌ها کمتر دیده‌ایم که حقابه‌ی هیرمند با همان جدیت انتصابات پیگیری شود؛ این موضوع شاید سالی یک یا دوبار به اندازه چند خط بیان گردد و تمام.»
چه بسا گروه‌های مختلف استانی به جای دعوا بر سر مسئولیت در مناطق مختلف استان با پیگیری موضوع حقابه سیستان از کشور همسایه، فرصتی بالقوه برای مطالبه‌ی حقابه مردم سیستان از رودخانه‌ی هیرمند ایجاد کنند، انتقادی که به عدم ورود جدی امام جمعه مسجد مکی زاهدان وجود دارد و پیگیری این موضوع دغدغه و خواسته اصلی هزاران سیستانی و بلوچ از حاکمیت و شخص مولوی عبدالحمید است.
چرا اقتصاد مرز برای مستضعفین بلوچ و سیستانی در خطبه‌های شما مطرح نمی‌شود؟
از سوی دیگر در مرز سیستان با افغانستان شاهدیم تعداد انگشت‌شماری از افراد در پول و ثروت غوطه‌ورند و ظرفیت‌های اقتصادی مرز از مسیرهای ناصحیح در اختیارشان است، اما هزاران نفر از برادران و خواهران بلوچ و سیستانی‌مان از این حق محرومند و حتی محتاج نان شبشان هستند. لازم است جناب مولوی این موضوع را نیز در خطبه‌های خود شفاف‌سازی کنند و خواستار بهره‌مندی همه مردم از مرز به صورت یکسان شوند.
در شرایطی که فقر، بیکاری و محرومیت در منطقه‌ی سیستان گسترده‌تر از هر زمان دیگری است، بسیاری معتقدند که توازن توسعه و عدالت اجتماعی باید بر پایه‌ی نیاز‌های واقعی مردم بنا شود؛ یعنی تأمین آب، اشتغال، و امنیت معیشت مرزنشینان. از دید منتقدان، تمرکز بیش از حد بر پست‌های مدیریتی، بدون پاسخ‌گویی نسبت به بحران آب و اقتصاد، به هیچ‌وجه پاسخگوی دغدغه‌ی مردم بلوچ و سیستانی نخواهد بود.
در نهایت، آنچه از مجموعه‌ی واکنش‌ها برمی‌آید، مطالبه‌ی عمومی از شخصیت‌های مذهبی و سیاسی استان است تا با رویکردی واقع‌گرایانه‌تر، موضوع حقابه، اشتغال و عدالت معیشتی را در محور سخنان و اقدامات خود قرار دهند، مسائلی که می‌تواند بیش از هر انتصابی، وحدت و آرامش را برای مردم محروم سیستان و بلوچستان به همراه آورد.
خطبه‌های انتصاباتی را کنار بگذارید!
لازم به ذکر است طی ماه‌های اخیر در پست‌های متعدد مدیریتی از استانداری سیستان و بلوچستان تا ادارات کل، فرمانداری‌ها و از اقوام بلوچ اهل سنت منصوب شده‌اند و لزوم حفظ این برادری در مدیریت استان بیش از طرح مسائل انتصاباتی در خطبه‌ها است.
بنابراین، به نظر می‌رسد که تمرکز بیش از حد بر خطبه‌های انتصابی مولوی عبدالحمید، نه تنها کمکی به رفع مشکلات اصلی مردم سیستان نمی‌کند، بلکه موجب انحراف توجه از مسائل حیاتی‌تری چون حقابه هیرمند و معیشت مرزنشینان می‌شود.