
به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو؛ ایرانخودرو در اقدامی که خودش آن را «برنامه داوطلبانه ایمنی» نامیده، اعلام کرده است بیش از ۲.۶ میلیون دستگاه خودرو از مدلهای ۲۰۶، ۲۰۷ و رانا باید برای تعویض قطعه محافظ سیستم گرمایشی به نمایندگیها مراجعه کنند. اما پشت این اعلامیه پرطمطراق، داستانی نهچندان داوطلبانه پنهان است.
علت اصلی این فراخوان، نقص در اتصالات بخاری و نشتی آب داغ بوده که در برخی خودروها حتی به سوختگی رانندگان منجر شده است. بهعبارتی، پای «ایمنی» در میان است، نه لطف. با این حال، مدیریت جدید شرکت تصمیم گرفته از این بحران، فرصتی برای برندسازی و تبلیغ مشتریمداری بسازد. «بیایم روغن ریخته رو نذر امامزاده کنیم و با رسانههای همراه، حرکت عامالمنفعه را وایرال کنیم!».
اما نکته اینجاست که طبق قوانین موجود، این فراخوان نهتنها «داوطلبانه» نیست، بلکه کاملاً اجباری است.
بر اساس ماده ۲۷ آییننامه اجرایی قانون حمایت از مصرفکنندگان خودرو (مصوب ۱۳۹۵) و تبصره ۵۵ دستورالعمل خدمات پس از فروش وزارت صمت (ابلاغی آبان ۱۴۰۳)، شرکت موظف بوده در صورت بروز نقص ایمنی، نسبت به رفع آن اقدام کند. یعنی برخلاف ادعای تبلیغاتی، ایرانخودرو نه لطف کرده، نه داوطلب شده؛ بلکه صرفاً به وظیفه قانونی خود عمل کرده است.
نکته مهمتر آنکه طبق اصل ۱۵۶ قانون اساسی، قوه قضاییه میتواند در چارچوب «احیای حقوق عامه»، شرکت را بهدلیل عدم رفع سایر نواقص فنی در محصولات مشابه تحت پیگرد قرار دهد.
در نهایت، پرسش افکار عمومی همچنان پابرجاست:
اگر تنها مشکل، «اتصالات بخاری» است، پس چندین ایراد گزارششده دیگر در سیستم برقی، گیربکس، ترمز و کیفیت رنگ کجا قرار میگیرند؟